Zaterdag vond in de Gentse Vooruit de Tweede Dag van het Socialisme plaats. Dat is een initiatief van de ‘Ronde Tafel van Socialisten’, een brede samenwerking van verschillende individuen en organisaties die zich op het socialisme beroepen. Het is een van de weinige ogenblikken dat er georganiseerde discussies en debatten zijn onder activisten van verschillende achtergronden. Op deze dag waren er een goede 600 aanwezigen.
In maart 2010 was er een eerste Dag van het Socialisme, toen met 750 aanwezigen. Toen was er een groot enthousiasme voor dit initiatief: socialisten van verschillende achtergronden die in het historische gebouw van de Vooruit bijeenkomen, dat was nooit gezien in de recente geschiedenis. Het enthousiasme van de eerste Dag maakte dat een vervolg een evidentie was. Sinds vorig jaar waren er enkele informatiedagen en nu volgde een tweede Dag van het Socialisme.
De eerste Dag van het Socialisme kwam op een keerpunt. Na de jarenlange defensieve positie waartoe links was veroordeeld, was een nieuw tijdperk begonnen waarin kritiek op het kapitalisme niet meer als vreemd werd gezien en waarin de discussie over een socialistisch alternatief steeds breder wordt gedragen. Deze verandering merken we ook in bijvoorbeeld de acties van de indignados, de Occupybeweging of de groeiende interesse in debatten over socialisme en marxisme.
Op de tweede Dag van het Socialisme werd de toon meteen gezet door Ivan Van Praet die uithaalde naar het neoliberalisme van de sociaaldemocratie, waarbij ook werd verwezen naar de toespraak van de Gentse SP.a-burgemeester Termont op de eerste Dag van het Socialisme. Op de tweede dag waren er in de plenaire sessies geen SP.a-sprekers. Wel waren er sprekers van de stuurgroep van de Ronde Tafel die zich uitdrukkelijk en openlijk links van de gevestigde partijen situeren: Bart Vandersteene (tevens LSP-woordvoerder) en Peter Mertens (tevens PVDA-voorzitter). Hier kan je de toespraak van Bart volledig lezen. Enkel de Luikse ABVV-voorman Marc Goblet leek te suggereren dat er nood is aan linkse eenheid rond de gevestigde partijen, ook al werd de PS niet bij naam genoemd.
In een negental werkgroepen werden discussies rond diverse thema’s gehouden. Van syndicale strijd over de opstanden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten tot werkgroepen over cultuur en taal. De drukst bijgewoonde werkgroep was deze over de strijd voor hervormingen en voor socialisme. Daar werd onder meer gesproken door Erik De Bruyn (Rood!) en Tanja Niemeier (medewerker fractie GUE/NGL in het Europees Parlement en lid van LSP). Later op de week komen we terug op hoe wij de strijd voor hervormingen en socialisme zien.
In een aantal werkgroepen kwamen discussiepunten die wel bestaan ter linkerzijde niet volledig aan bod. Dat de bewegingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten onderdeel zijn van een revolutionair proces dat meteen moet worden voortgezet om te breken met het kapitalisme, werd niet betwist. Dat de linkerzijde zich moest verzetten tegen Khadaffi en tegen de NAVO-interventie werd evenmin in vraag gesteld.
Meer dan op de eerste editie van de Dag van het Socialisme werd ingegaan op wat socialisme nu concreet kan betekenen. Terwijl het belang van de Occupy-beweging werd erkend en ook aan bod kwam, had het element van jongerenverzet wel wat sterker mogen doorwegen. Dat had het enthousiasme voor deze Tweede Dag van het Socialisme kunnen versterken, de politieke relevantie ervan op de agenda plaatsen en wie weet had het ook de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen naar beneden kunnen trekken. Ook de werkwijze van de Occupy-beweging om de actievoerders van onderuit te laten discussiëren en beslissen in de plaats van steeds naar dezelfde ‘bekende’ koppen terug te grijpen, is een verfrissend element.
Met LSP hadden we een stevige delegatie aanwezig. Er was een goede aanwezigheid van de kameraden van Rood. Verder was ook de PVDA aanwezig net als andere kleinere linkse groepen. Wij hadden buiten een infostand opgezet (binnen was er een alleenrecht voor De Groene Waterman en EPO, maar we mochten op die infostand wel het boek van Gustave Dache over 60-61 laten aanbieden). We verkochten aan de ingang 27 exemplaren van ons maandblad, een abonnement en een tiental badges.
De vraag die velen zich stelden is wat er nu zal gebeuren na deze Dag van het Socialisme. Wordt het initiatief beperkt tot een jaarlijkse discussiedag zodat we toch een keer per jaar De Internationale kunnen zingen in de Vooruit of komen er ambitieuzere plannen met concrete campagnes en lokale initiatieven? Iedere stap waarmee een open debat onder socialisten mogelijk wordt gemaakt, zal alvast op onze steun kunnen blijven rekenen.
Ter afsluiting nog een video die niet van de Dag van het Socialisme komt, maar wel een protestlied toont van een artiest die hetzelfde lied op de Dag naar voor bracht. Met “Make the rich pay, why not?” had Robb Johnson alvast de aanwezigen in De Vooruit mee. Waarom zouden wij voor hun crisis betalen?
