Het minste wat kan gezegd worden, is dat het personeel van het chemische bedrijf Ashland in Doel een moedige en opmerkelijke staking achter de rug heeft. Het getuigt van patronale arrogantie dat het zo lang heeft geduurd. Na 51 dagen werd de maatregel van de arbeidsduurverlenging van tafel gehaald, werden al minstens zes afdankingen teruggetrokken en werd beslist om te onderhandelen over de rest.
Ter herinnering: op 7 december kondigde de directie van Ashland aan dat de bijzonder winstgevende vestiging in het kader van een internationale herstructurering 39 van de 167 personeelsleden zou afdanken. Bovendien zou de arbeidsduur van 33,6 uur per week verhoogd worden naar 35,6 uur per week, wat in de productie het humanere vijfploegenstelsel bedreigt. De baas liet meteen weten wie de 39 af te danken personeelsleden waren. Het doel was niet om verliezen weg te werken, maar om nog meer winst te boeken. Dat Ashland in Doel een product maakt dat onder meer in handgels wordt gebruikt, maakt de patronale opstelling enkel nog cynischer in deze coronatijden.
Meteen na de aankondiging brak een staking uit die 51 dagen zou duren. Opmerkelijk daarbij was de eensgezindheid en de vastberadenheid van het personeel, van zowel de jonge werknemers als de meer ervaren rotten. Het feit dat er een levendig piket was, met heel wat discussie en informatie alsook een goede sfeer, speelde een belangrijke rol in het behoud van de eenheid en de solidariteit. Ongetwijfeld had dit nog sterker geweest met een bredere solidariteitscampagne van werkenden in de hele sector, zelfs indien dit door de Corona-maatregelen zeker niet evident was.
In januari kregen zeven personeelsleden hun C4, een stap die door Minister van Werk Dermagne werd veroordeeld. Bij nieuw overleg, eigenlijk het eerste waarin er iets voorgesteld werd, bleek de directie bereid om terug te komen op de arbeidsduurverlenging voor de shiftmedewerkers. Hierdoor werden 6 van de geplande ontslagen teruggeschroefd, waardoor er 33 overbleven. Afgelopen donderdag is er verder onderhandeld. Het resultaat was een raamakkoord dat bevestigt dat de arbeidsduurverlenging voor iedereen van tafel is. Daarnaast werden onderhandelingen aangekondigd over het aantal afdankingen (inclusief de zeven mensen die hun C4 kregen), een sociaal plan met begeleiding voor wie vertrekt, criteria voor vrijwillig ontslag en andere kwesties. Deze onderhandelingen zullen op 9 februari starten.
Het raamakkoord is door een twee derde meerderheid van de stakende arbeiders en bedienden goedgekeurd, waardoor het werk hervat wordt. De syndicale afgevaardigden merkten in hun communicatie aan de personeelsleden op: “Eerst en vooral willen wij iedereen, die de voorbije 51 dagen zijn solidariteit heeft betoond, bedanken voor de strijdvaardigheid en de vastberadenheid die er is geweest.” Ze voegden eraan toe: “De door deze actie bereikte basis om verdere onderhandelingen op te starten geeft de werknemersvertegenwoordigers een sterk verbeterde uitgangspositie ten opzichte van het door de werkgever voorgestelde plan dat initieel op tafel kwam op 7 december 2020.” Terecht leggen ze nadruk op de samenhorigheid onder het personeel in deze moeilijke periode, een samenhorigheid die van pas zal komen in de ongetwijfeld nog moeilijke onderhandelingen.
De directie van Ashland toont dat kapitalistische winsthonger regelrecht ingaat tegen de belangen van de werkenden en hun gezinnen. Het volstaat niet om winst te maken, er moeten steeds grotere winsten zijn. Onder het kapitalisme gebeurt dit door mensen op straat te zetten. Nochtans zijn het de werkenden die alles doen draaien en die meerwaarde creëren. De staking zal de directie van Ashland een flinke duit gekost hebben. Managers die amper weten wat er gemaakt wordt en hoe dit gebeurt, beslissen op basis van cijfers en tabellen dat personeel weg moet. Dit systeem is niet in het belang van de werkenden en hun gezinnen!
