De afgelopen weken was de berichtgeving over de staat van de economie niet eenduidig. Waar we de ene dag nog op een diepe tweede recessie afstevenden, volgde een dag nadien al een “positief” bericht. Soms wordt voor de positieve berichten wat verder gezocht. Het bericht dat de Belg gemiddeld nog nooit zo rijk is geweest, is zo’n bericht.
De vaststelling klopt. Met een totaal financieel vermogen van 916 miljard euro, is ieder gezin goed voor zowat 200.000 euro (zonder huizen). Het probleem met dit cijfer is dat het om een totaal bedrag gaat. Als de totale rijkdom zo sterk is toegenomen, waar zit deze dan? Niet bij de 15% armen, niet bij de gepensioneerden, niet bij het groeiende leger werklozen, niet bij de gewone werkenden. Een Britse studie over de kloof tussen rijk en arm op het vlak van levensverwachting stelde vast dat de kloof vandaag groter is dan tijdens de Grote Depressie van de jaren 1930.
Blijkbaar is er een wel erg kleine groep in de samenleving die ook in tijden van crisis nog rijker is geworden. Deze rijkdom werd ongetwijfeld aangedikt door maatregelen zoals fiscale amnestie waardoor zwart geld uit het buitenland terug kwam.
De financiële middelen samen met de waarde van onroerend goed (huizen etc) zijn goed voor 1700 miljard euro. De 1% rijksten nemen daar 341 miljard euro van voor hun rekening. De 60% armsten hebben minder dan de 1% rijksten. Wij worden gevraagd om te besparen omwille van de crisis, terwijl de 1% rijksten hun vermogen verder zagen aangroeien tijdens een periode van crisis.
