De arrogantie van de Inbev-top kent geen grenzen. In de pers kunnen we lezen dat “Inbev-Belgium de sociale partners oproept tot dialoog”. Maar terwijl diezelfde top een verzoeningsvergadering bijeen roept, gaat ze tegelijk naar de rechtbank voor een rechterlijk bevel om de blokkades te breken. Het enige voorstel dat uit deze verzoening komt, is dan nog een bevriezing van de jobverliezen. Is dit dan wat men bij Inbev dialoog noemt?
Lees ook:
- Dehaene blijft zwijgen over Inbev. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt
- Braziliaanse vakbondsmilitanten van AB Inbev solidair met acties in België
- Blokkade van Inbev gaat zevende dag in – verzet tegen afdankingen houdt aan
- Inbev Leuven: interview met twee ABVV-militanten
- Artikel over de herstructurering in 2006
Solidariteit
De syndicale delegaties van Inbev roepen op tot solidariteit. Je kan je boodschappen naar de syndicale delegaties sturen: steunactieabinbev@gmail.com
Bij Inbev stelt men vandaag dat het rechterlijk bevel nog niet betekend is omdat ze de sociale dialoog niet willen doorbreken en hopen terug rond de tafel te gaan zitten. Maar wat is het nut van nogmaals 12 uur te vergaderen over iets wat we niet willen? Het feit dat het zolang duurt voordat de deurwaarder aan de poort staat, heeft volgens ons dan ook meer te maken met de reactie van de vakbonden.
Dwangsommen: de Inbev-bonden niet alleen het gevecht laten aangaan
Een algemene staking bij Inbev is een sterke volgende stap en volgens ons de enige goede reactie. Maar toch denken wij dat de vakbeweging in zijn geheel hier een verantwoordelijkheid heeft. Vorige week was er immers niet enkel het rechterlijk bevel bij Inbev. de Inbev-bonden niet alleen het gevecht laten aangaan
Vorige woensdag kwam in Brussel een militant van LBC voor de rechtbank na brutale repressie van stakersposten aan Carrefour eind vorig jaar en vrijdag kwam er in Leuven een zaak voor van een ontslagen delegee van ABVV-Metaal. Wij denken dan ook dat het nodig is om een sterk signaal te geven aan regering en patronaat. Blijkbaar werkt het niet om Herenakkoorden af te sluiten met de werkgevers, dus zullen er krachtiger middelen moeten worden ingezet. Wij denken dan ook dat het tijd wordt dat de vakbonden beginnen denken aan acties over de sectoren heen om de syndicale rechten te vrijwaren.
En waarom niet Inbev als voorbeeld stellen, massapiketten organiseren aan de poorten van Inbev en het organiseren van een nationale actiedag.
Druk verhogen door strijd uit te breiden naar andere sectoren:
Mars voor werk en syndicale rechten
Het zal erop aankomen om de druk op Inbev, regering en patronaat stelselmatig op te drijven. Een algemene staking bij Inbev zal hier ongetwijfeld een belangrijk element in zijn. Maar om een multinational als Inbev op de knieën te krijgen is het nodig om alles uit de kast te halen. over heel het land.
Eén van de sterke punten vandaag is dat het personeel en de vakbonden bij Inbev één blok vormen en dat er enorm veel solidariteit en steun is over heel het land. Het zal dan ook nodig zijn dat iedereen betrokken is en mee de strijd versterkt. Een staking betekent niet enkel niet gaan werken, maar ook het inschakelen van alle arbeiders om ipv hun uren te werken, de tijd te benutten om de strijd uit te breiden en de passieve steun die er vandaag is om te zetten in actieve steun. Door regelmatig personeelsvergaderingen aan de piketten te organiseren kan al het personeel hierin betrokken worden.
Waarom niet oproepen voor een nationale betoging, waarbij de strijd bij Inbev versterkt maar ook uitgebreid kan worden, bijvoorbeeld een mars voor werk en syndicale rechten. Op deze manier kan de link met andere bedrijven in herstructurering verder gelegd worden en samen een strijd gevoerd worden voor jobs. Toen in de jaren ‘90 Forges de Clabecq dreigde te sluiten en een langdurige staking uitbrak, riepen de vakbonden op voor een mars voor werk waar 70.000 mensen de strijd enorm versterkten. Alle arbeiders die in staking gaan zouden hun ‘vrije’ tijd kunnen gebruiken om hiervoor te mobiliseren, naar andere bedrijven te trekken of onder de bevolking pamfletten te verdelen, en zo op te roepen om naar de betoging te komen.
Nood aan politiek alternatief
Dehaene is vandaag opvallend stil en weigert commentaar te geven. Voor hem is deze herstructurering waarschijnlijk ook een goede zaak aangezien hij zijn aandelen in waarde zal zien stijgen en met wat geluk ook nog eens een extra bonus kan opstrijken. Waarom zouden we hem niet opzoeken en hem confronteren. En als hij blijft weigeren om commentaar te geven hem desnoods gaan opzoeken om een standpunt in te nemen. Hetzelfde voor de rest van de politieke partijen. Milquet noemt de houding van Inbev onaanvaardbaar, de SP.a-top komt zijn solidariteit betuigen aan het piket. Maar waar wachten ze op om AB Inbev echt aan te pakken en allereerst al te beginnen met alle lastenverlagingen en ander overheidsgeld terug te eisen. Waarom nemen die parlementairen geen initiatief om wetten in te dienen die de tussenkomst van deurwaarders bij sociale conflicten verbiedt? Wij denken dan ook dat we niet meer moeten rekenen op deze partijen en dat het tijd wordt dat ABVV en ACV breken met deze partijen. Waarom niet zelf het initiatief nemen samen met alle sociale bewegingen, linkse organisaties e.d. om een alternatief op te richten, een partij die echt de belangen van de werknemers vertegenwoordigt, een partij voor en door arbeiders. Met de Linkse Socialistische Partij proberen we elk initiatief in die richting te ondersteunen.
