Eén van de alomtegenwoordige multinationals in ons land is Coca-Cola. Ook hier wordt vandaag gestaakt. De ingang van de vestiging in Zwijnaarde werd versierd met hoge stapels paletten. Vandaag ligt de controle bij de arbeiders en bedienden van het bedrijf. We spreken met twee syndicaal afgevaardigden van de ondernemingsraad: Geert Vanlangenhove (ACV/LBC) en Luc Pauwels (ABVV/BBTK).
Interview door Wouter
Hoe wordt de staking in jullie bedrijf opgevolgd?
Geert: “Er is een goede opvolging van onze oproep om het werk neer te leggen. We zorgen dat de veiligheidsprocedures niet in het gedrang komen, maar de productie ligt stil! Er wordt daarnaast niet buitengereden om de productie te distribueren. Ook in de grote vestigingen van Antwerpen en Chaudfontaine is de productie vandaag stilgelegd.”
Welke redenen waren overtuigend voor de werkenden in het bedrijf om te staken?
Luc: “Naast de algemene eisen van de acties spelen ook de interne gebeurtenissen hier een rol. Zo is er een probleem met de bezetting. De hoeveelheid personeel voor de hoeveelheid werk is te nipt. Dat verhoogt de werkdruk en bij de kleinste wijziging in het aantal zieken hebben we een tekort op de werkvloer. Men gaat ook de snelheid van onze productie afmeten aan de snelheid van de productie in andere vestigingen, echter zonder voldoende rekening te houden met wat we produceren en hoeveel tijd dat vraagt. Deze druk heeft voor onze mensen ook de emmer doen overlopen.
“Bovendien moeten we in twintig jaar tijd al door de 27e herstructurering. Dit legt ook een druk op het personeel. Hoe zal het verder gaan met het aantal vaste contracten en de verhouding met het aantal arbeidskrachten op interim? We merken alvast dat interimarbeid wordt gestimuleerd. De directie verwijst dikwijls naar de concurrentiestrijd in onze sector om de condities te verminderen en te flexibliseren.”
Geert: “Inderdaad. Zo wil men nu goedkopere en flexibelere chauffeurs die de blikken aanvullen. Daarvoor wil men deze groep van arbeidskrachten in een nieuw paritair comité onderbrengen. Deze verschuiving zou meer overuren zonder toeslag en minder loon mogelijk maken. Zoals mijn collega aangeeft, halen ze daarvoor de markt als oorzaak aan. Ze zouden niet kunnen concurreren ten aanzien van andere bedrijven die reeds met goedkopere en flexibelere chauffeurs werken.
“Internationaal zien we dat er een ware prijzenslag wordt gevoerd. Jumbo waait van Nederland naar België over en zal een nieuwe prijsbreker zijn. Wat betekent dit voor ons? Zij verwachten goedkopere leveranciers zodat ze hun producten goedkoper kunnen verkopen. Hetzelfde gebeurt al met Colruyt in onderhandelingen met zijn leveranciers, en wat dan gezegd van Delhaize die sinds kort ook van formule is veranderd om deze concurrentie aan te kunnen. Uiteindelijk moet het afgerekend worden met degene die de producten maken: wij! Dit doet de woede in het bedrijf toenemen.”
Welke eisen van de vakbonden staan voor jullie centraal in de actie vandaag?
Luc: “De koopkracht moet omhoog! Al jaren worden we geconfronteerd met halfslachtige toegevingen om iets meer inkomen te verwerven. Denk maar aan de werkbonus die enkel een netto verhoging van het loon betekent, of de resultaatgebonden premie (CAO 90) die onzeker en geen reële loonopslag is. Wij willen meer dan 0,8% loonsverhoging. Want ondertussen wordt de BTW voor de consument opgedreven: heel veel basisproducten worden duurder. Daardoor daalt onze koopkracht nog sterker!”
Geert: “Onze koopkracht kan enkel omhoog door een degelijke bruto (!) loonsverhoging. Want nu holt men de sociale zekerheid verder uit. De maatregelen die mijn collega omschrijft, lijken een voordeel voor wie werkt, maar worden uiteindelijk afgerekend in minder pensioen en beperkingen in andere sociale voorzieningen. Schandalig!”
Wat als er geen oplossing komt na deze succesvolle staking?
Luc: “Wij zijn bereid om verder te gaan. Nu willen we via deze actie een nieuwe onderhandeling om een echte koopkrachtverhoging af te dwingen. Daarnaast willen we intern ook werkbaar werk aan degelijke condities. We zouden zonder IPA akkoord mogelijk een degelijke loonopslag kunnen bekomen via onderhandelingen met onze directie. Maar wat dan met de kleine bedrijven? Zij zouden bij het uitblijven van een degelijk IPA de dupe zijn. Wij zijn solidair, ook met die werkenden! Als er geen vooruitgang volgt, staan we klaar om verder de strijd aan te gaan.”
We hebben nu een voorlopige regering, wat verwachten jullie van de nieuwe regering na de verkiezingen in mei?
Luc: “Naast een fundamentele koopkrachtsverhoging willen we de pensioenleeftijd terug op 65 jaar. Door het verlaten van de leeftijd om SWT te kunnen gebruiken, is het goedkoper geworden voor patroons om oudere werknemers te ontslaan. Met ons loon moeten we een degelijk leven kunnen uitbouwen zowel nu, als na onze carrière.
“Daarnaast is er dringend nood aan maatregelen rond klimaatverandering. We zijn solidair met de jongeren die hiervoor opkomen, alsook met de gele hesjes. De gele hesjes kaarten de dure brandstofprijzen en de lage lonen aan. Terecht! Ze tonen duidelijk aan dat de absoluut noodzakelijke klimaatverandering niet mag afgerekend worden op wie afhangt van een job om zijn leven uit te bouwen. De grote bedrijven moeten hiervoor betalen, dat kan beginnen bij een hoge belasting op hun winsten.
“Het probleem ligt echt wel bij de bedrijven. Hoe absurd is het dat zij nu uitstootrechten kunnen kopen?! Ter illustratie geef ik het handelen van Palmöl (een dochterbedrijf van Unilever) weer. Zij plaatsen op het Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse continent palmbomen om via goedkope arbeid veel winst te innen. Ze passeren een tweede keer aan de kassa door per boom dat ze planten (en dikwijls lokale biotoop vernietigen) rechten te verwerven op extra uitstoot in het Westen. We verwachten dat de nieuwe regering hen aanpakt, zowel voor de sociale als de ecologische leef- en werkomstandigheden!”
