Het bloedige einde van de gijzelingscrisis in Beslan, Noord-Ossetië, heeft veel mensen geschokt en kwaad gemaakt. Officieel vielen er meer dan 340 mensen, en dat cijfer zou nog substantieel kunnen stijgen. Vele honderden zijn gewond of komen niet in de cijfers voor.
De brutale aanslag door terroristen op een school en hun barbaarse behandeling van de gijzelaars (waaronder kinderen en oude vrouwen) maken het reactionaire karakter van de Tsjetsjeense separatisten/Islamitische krachten duidelijk. Overlevenden zeggen hoe ze geen voedsel of water kregen en dat de kinderen verplicht werden de bloemen op te eten die aanwezig waren wegens de viering van de eerste schooldag. De kinderen moesten hun eigen urine drinken. Boven de hoofden van de gijzelaars werden granaten bevestigd, waarbij een aantal van die granaten tot ontploffing werden gebracht.
De Russische troepen reageerden op een chaotische en brutale wijze waarbij het duidelijk was dat er veel doden zou vallen. Er wordt zelfs gespeculeerd dat de Russische troepen de school bestormd hebben en het bloedige einde veroorzaakt hebben.
De oorzaak van deze gebeurtenissen ligt bij het reeds decennia lang durende conflict in Tsjetsjenië en meer algemeen bij de nationale conflicten die ontstaan zijn in de voormalige Sovjetunie na het herstel van het kapitalisme. De opeenvolgende Russische regeringen hebben de bevolking in Tsjetsjenië hard aangepakt, met moordpartijen en het terroriseren van bede lagen van de bevolking o.a. door het vernietigen van de meeste steden en dorpen. Er wordt geschat dat 40.000 kinderen vermoord werden door Russische troepen, maar die horror wordt zelden getoond op televisie en wordt ook niet veroordeeld door de Westerse bondgenoten van Poetin.
De meerderheid van de Tsjetsjenen leeft in extreme armoede. Het land wordt haar zelfbeschikking ontzegd door de bezettingstroepen van Rusland en de Moskou-gezinde Tsjetsjeense milities en hun marionettenregime. Amnesty International verklaarde: “De Russische veiligheidsdiensten blijven zowat volledig ongestraft voor de zware inbreuken op de mensenrechten en het internationale humanitaire recht in Tsjetsjenië.”
‘Internationaal terrorisme’?
Poetin probeerde om het conflict te ‘internationaliseren’ door te verklaren dat de Russische bezetting van Tsjetsjenië een onderdeel zou vormen van de zogenaamde ‘oorlog tegen het internationale terrorisme’. Russische vertegenwoordigers verkregen op de VN Veiligheidsraad een resolutie om de gijzeling te veroordelen. Tegelijk verklaart Poetin dat het Tsjetsjeense conflict een “interne zaak” is. Hij wil westerse steun, maar geen bemoeienissen, aangezien de Russische troepen op dit ogenblik nog hardere aanvallen uitvoeren in Tsjetsjenië.
In een toespraak op de nationele televisie stelde Poetin dat hij de Kaukasus terug "onder controle" wil krijgen en de veiligheid er versterken. Hij moest echter ook toegeven dat de corruptie in de veiligheidsdiensten en het gebrek aan professionalisme had bijgedragen aan de bloedige uitkomst van de gijzeling. Een aantal correspondenten suggereerden zelfs dat de corruptie van de lokale politie het mogelijk maakte om explosieven in de school binnen te smokkelen voor het begin van de gijzeling.
Bush en Blair hebben onmiddellijk geprobeerd om de gijzeling in hun voordeel uit te spelen. "Ruslands 11 september" wordt gebruikt om hun eindeloze "oorlog tegen het terrorisme" goed te praten en de beperkingen van democratische, burgerlijke en mensenrechten te rechtvaardigen. Wellicht hopen beide leiders dat dit hun kansen op een herverkiezing zal vergroten.
Er is onder de Russische arbeiders ongetwijfeld een grote woede tegenover de gijzelnemers. Dat zorgt ervoor dat er een gevaar is van een toename van etnische spanningen in Moskou en andere Russische steden waar er grote Tsjetsjeense bevolkingsgroepen aanwezig zijn. De roep naar hardere maatregelen tegen het terrorisme, kan een echo krijgen in Rusland en in het Westen. Er is echter ook veel wanhoop onder de Russen, waarbij Poetin verweten wordt dat hij het Tsjetsjeense conflict niet heeft opgelost ondanks alle beloftes daaromtrent.
Dit wordt versterkt door het verkeerde optreden van de overheid tijdens en na de gijzeling. De hulpdiensten ter plekke voldeden absoluut niet. Het wanbeleid van lokale verantwoordelijken zorgt ervoor dat de familieleden van slachtoffers de lijken nog niet hebben kunnen identificeren. Veel Russen worden hierdoor herinnerd aan he falen van de overheid bij vorige rampen, zoals de dood van heel wat mariniers bij de ramp met een duikboot van het leger 4 jaar geleden.
