Al jaren is hetgeen de arbeiders bekomen via interprofessionele akkoorden zeer mager. Voor de twee komende jaren zal het geheel van de werknemers een loonstijging van 1,1% krijgen. De regering en het patronaat hadden dit als bovengrens gewild. De vakbondsleiders hebben ons uitgelegd dat dit geen overwinning is, maar het beste dat we kunnen bekomen in de gegeven krachtsverhoudingen. Toch zijn er bepaalde sectoren die het tegendeel aantonen door de norm te doorbreken.
Artikel door een vakbondsmilitant uit de sector
Het dubbel discours van het scheikundepatronaat
Voor de aandeelhouders in de sector loopt alles op wieltjes. Zij hoeven zich geen zorgen te maken met een zakencijfer van 65 miljard euro, de grootste groei in 10 jaar tijd en een record aan export. Bovendien werd tussen 2013 en 2015 liefst 12,9 miljard euro uitgedeeld aan de CEO’s en de aandeelhouders. (ABVV-pamflet voor de actie van 5 mei)
Wat de patroons betreft, moet dit goede nieuws enkel voor de aandeelhouders opleveren. Want voor de werknemers in de sector geldt een heel ander discours. Het patronaat heeft een eisenplatform van maar liefst 187 bladzijden opgesteld. De werkgevers willen niet dat diegenen die aan de basis van al deze welvaart liggen mee feesten.
De patroons uit de scheikunde willen munt slaan uit het nationale kader
Met de wet-Peeters die in de praktijk de 38-urenweek afschaft en de gewijzigde wet ter vrijwaring van het concurrentievermogen waardoor de lonen stagneren, zaten de patroons in een zetel om hun standpunt op te dringen aan de syndicale onderhandelaars.
Ze zijn er niet licht tegenaan gegaan:
- maximum 1,1% loonsverhoging
- werkweken die tot 48 uur kunnen gaan
- een gewijzigde eindejaarspremie met mogelijk een verlies van 200 miljoen euro voor de sociale zekerheid
- opgelegde harmonisatie van het statuut binnen het kader van hetzelfde akkoord
- ..
Het eisenplatform van het patronaat is een horrorlijst voor het geheel van de sector. Met meer dan 90.000 directe jobs en meer dan 150.000 indirecte, zou dat een impact hebben op het leven van tienduizenden gezinnen en als voorbeeld gelden voor alle sectoren.
De mobilisatie veegde de patronale agressie van tafel
Om tegen de arrogantie van het patronaat in te gaan en hun positie aan de onderhandelingstafel te herstellen, hebben de vakbondsonderhandelaars beroep gedaan op de basis. Hoewel de mobilisatie op 18 april last minute was, kwamen 600 militanten druk uitoefenen aan een wetenschappelijk seminarie en gingen er nog veel meer in staking. Het was een van de eerste sectorale acties van de scheikunde. 10% van de bedrijven onder de overeenkomst lagen stil en 20% kenden een productievermindering. Dat volstond niet. Het ABVV heeft sindsdien een nationale raad voor arbeiders uit de scheikunde georganiseerd. De grote meerderheid van aanwezige militanten werden er gesterkt in hun actiebereidheid en hun streven naar eenheid. Het is een stakingsaanzegging van onbeperkte duur met een stakingsoproep vanaf 5 mei die de patroons deed inbinden.
Dit toont aan dat we door het geheel van de arbeiders te mobiliseren de loonnorm kunnen breken. Dat wil nog niet zeggen dat alles binnen is. In een hele reeks bedrijven uit de sector zullen directies zich blijven inspireren op het oorspronkelijke eisenplatform van het patronaat. Maar de dynamiek die werd ingezet met de chemieraad van het ABVV moet verder gezet worden en verbreed om de gevechten van de toekomst voor te bereiden. De sector moet zich opstellen als speerpunt voor heel de Belgische arbeidersbeweging. Hoe goed de economische resultaten van de sector ook mogen zijn, zonder voldoende nationale krachtsverhoudingen, zal het altijd moeilijker zijn een goed sectoraal akkoord af te dwingen.Sector scheikunde en life science. Eenheid en mobilisatie hebben de loonnorm gebroken
