De Franse autoriteiten zijn gestart met het vernietigen van het vluchtelingenkamp ‘The Jungle’, in feite een krottenwijk voor de allerarmste zogenaamd ‘illegale’ vluchtelingen in Calais. Duizenden mensen wonen er in embarmelijke omstandigheden. Ze hopen de oversteek naar Groot-Brittannië te kunnen maken en daar asiel te verkrijgen. Velen hebben er familie wonen of willen erheen omdat ze de taal spreken.
Door Vladimir Bortun (uit weekblad ‘The Socialist’)
De meeste van deze vluchtelingen komen uit het Midden-Oosten en Afrikaanse landen die verscheurd worden door oorlog en brutale dictaturen, vaak in grote mate het gevolg van verschillende imperialistische interventies door Westerse machten zoals Frankrijk en Groot-Brittannië.
Miljoenen andere Syriërs en Irakezen die op de vlucht gaan voor het sectair geweld zitten vast in vluchtelingenkampen in Turkije, Libanon en Jordanië. Recent raakte bekend dat kinderen van vluchtelingen in Turkije uitgebuit worden in fabrieken waar er nog kinderarbeid is. Deze kinderen maken onder meer producten voor gekende kledingketens.
De ruim 8.000 vluchtelingen die in de Jungle woonden, kunnen niet gedeporteerd worden naar Libië (het laatste land van waaruit de meesten vertrokken naar Europa). Libië is vijf jaar na de Westerse militaire interventie immers nog steeds een mislukte staat. De vluchtelingen zullen ondergebracht worden in tijdelijke en geïmproviseerde vluchtelingencentra doorheen Frankrijk waar ze officieel asiel kunnen aanvragen.
De Franse autoriteiten vroegen van de Britse regering om 500 niet-begeleide minderjarigen op te nemen. Die minderjarigen verklaarden dat ze familie in Groot-Brittannië hebben. Op het allerlaatste moment besliste de conservatieve Britse regering om 200 van deze kinderen op te nemen. Uiteraard is dat verre van voldoende.
Het fundamente recht op asiel moet gerespecteerd worden voor al wie oorlog en vervolging ontvlucht, zowel kinderen als volwassenen.
Het meest gebruikte anti-vluchtelingen argument is dat hun komst de middelen voor sociale zekerheid en openbare diensten zou uitputten. De verdediging van het recht op asiel moet dan ook gepaard gaan met een verzet tegen besparingen op de sociale zekerheid en openbare diensten en een gezamenlijke strijd voor meer sociale huisvesting, beter onderwijs en meer middelen voor gezondheidszorg. Dat zijn de thema’s waarrond wij dag in dag uit actief zijn als socialisten.
