Op 30 november was het exact tien maanden geleden dat de bezetting van de Begijnhofkerk in Brussel begon. Mensen zonder papieren van de Union des Sans Papiers pour la Régularisation (USPR) eisten met deze politieke bezetting een regularisatie. In de zomer kwam het tot een hongerstaking die pas werd beëindigd na beloften van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V). Vandaag vallen er negatieve beslissingen van de Dienst Vreemdelingenzaken en zijn de hongerstakers en hun medestanders woedend.
door Pietro (Brussel) uit maandblad De Linkse Socialist
Wij hebben begrip voor de diepe wanhoop en frustratie van de mensen zonder papieren die leidden tot de hongerstaking, ook al waarschuwden we van bij het begin dat deze actiemethode niet zou zorgen voor de nodige krachtsverhouding om echte overwinningen te boeken. Daarvoor moeten we geduldig bouwen aan massabewegingen.
De kwestie van migratie zal niet van de agenda verdwijnen. Het personeel van de asielcentra van Fedasil hield onlangs een 24-urenstaking uit protest tegen het gebrek aan plaatsen en middelen om asielzoekers op te vangen. De crisis in Afghanistan en de heropening van migratieroutes afgelopen zomer brachten het Belgische opvangsysteem opnieuw aan de rand van de afgrond. Dit gaat gepaard met een steeds repressievere opstelling. Zo ging de grenspolitie over tot de arrestatie van twee buitenlandse studenten die in een gesloten centrum werden geplaatst terwijl hun papieren nochtans in orde waren. De twee werden vrijgelaten na solidariteitsacties van studenten en universiteiten.
Ondertussen blijven mensen zonder papieren overgeleverd aan de willekeur van bazen die misbruik maken van hun situatie om hen uit te buiten voor een hongerloon in soms gevaarlijke omstandigheden. Deze extreme uitbuiting zet de arbeidsvoorwaarden en lonen van alle werkenden onder druk. Fethi Mohammed, een voormalig hongerstaker, werd ondanks zijn gezondheidsproblemen tewerkgesteld op een bouwwerf. Hij viel van een steiger op vijf meter hoogte. Hij hield er verschillende breuken en een hoofdwonde aan over. Dit is wat het migratiebeleid van deze regering concreet betekent.
Er zijn nu verschillende initiatieven en nieuwe actiegroepen, zoals het collectief dat overging tot de bezetting van de voormalige hoofdzetel van KBC in Molenbeek. Het collectief van werknemers zonder papieren van het ACV in Brussel voert actie om de uitbetaling van achterstallig loon te eisen. De USPR daagt de Belgische staat voor de rechter naar aanleiding van de negatieve beslissingen door de Dienst Vreemdelingenzaken.
Om tot echte overwinningen te komen, is er eenheid van deze actiegroepen en hun aanhangers nodig rond de opbouw van een nationaal actieplan. Daarin zal er veel aandacht nodig zijn voor banden met andere strijdbewegingen, in het bijzonder de vakbonden en die sectoren waar het personeel in actie komt (zorg, brandweer, non-profit …).
