De uithaal van Duchateau naar CAW Antwerpen over de 200 langdurige daklozen is op z’n minst hypocriet te noemen (zie het interview met twee sociaal werkers dat vandaag op socialisme.be verscheen). De verantwoordelijkheid legt hij volledig bij de sociale sector die “vastgeroest” is en niet meer “scherp” staat. Op die manier gaat hij makkelijk voorbij aan de sluipende crisis op de Antwerpse huurwoningenmarkt. Een crisis waar zijn partij, de N-VA, ook maar weigert iets te doen.
Door Mathias (Antwerpen)
Volgens N-VA zijn er voldoende sociale huurwoningen in Antwerpen. Van de totale huurmarkt zou er 10% uit sociale huisvesting bestaan en dus voldoen aan de Vlaamse norm. Andere cijfers spreken echter boekdelen. In Antwerpen staan er maar liefst 22 000 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning. Bovendien wordt die wachtrij jaar na jaar langer. De afgelopen twee jaar steeg het aantal ingeschrevenen met 12%. In de praktijk wordt de 10%-norm overigens niet behaald aangezien 10% van die sociale woningen, o.a. door renovatiewerken, leeg staat.
Maar de problemen beperken zich niet tot de sociale huisvesting. De laatste jaren groeide het aanbod niet snel genoeg om de groeiende vraag op te vangen. Het gevolg zijn hoge huurprijzen en een groot aantal Antwerpse gezinnen dat het moeilijk heeft om deze te betalen. 27,8% van de gezinnen geeft meer dan 33% van hun inkomen uit aan huisvesting. Boven de 33% wordt die uitgave als problematisch tot zelfs onhoudbaar beschouwd. Het mag dan niet verbazen dat 11% van de Antwerpse huurders er in 2011 niet in slaagden om maandelijks hun huur te betalen.
Omdat de vraag groter is dan het aanbod kunnen eigenaars panden in slechte staat aan buitenproportionele prijzen verhuren. Verontrustend genoeg stijgen de prijzen van de kwalitatief slechtste huizen sneller dan het gemiddelde. In het volkse Antwerpen-Noord stegen de huurprijzen de voorbije vijf jaar met 40%. Voor een grote groep huurders wordt dit een onhoudbare situatie.
Zonder ingrijpende maatregelen zal deze trend niet omgebogen worden. Tegen 2020 verwacht men dat er 100.000 stadsbewoners bijkomen. Er is nood aan een ambitieus en uitgebreid plan voor de aanbouw van sociale woningen om aan de groeiende vraag te voldoen. Op korte termijn is er de noodzaak aan prijscontroles op de private markt om de halsbrekende stijging van de huurprijzen en halt toe te roepen.
Op het huidige stadsbestuur moeten we niet hopen om deze crisis aan te pakken. Haar beleid vormt een tikkende tijdbom voor de bevolking in Antwerpen.
