Vorige donderdag werd actie gevoerd in de vestigingen van Inbev in België. De staking werd bijzonder goed opgevolgd. Aanleiding was de herstructurering waardoor er in de Belgische vestigingen van de brouwerij 295 jobs moeten sneuvelen. Een Leuvense kameraad trok naar het stakingspiket aan de poorten van Inbev en brengt verslag uit.
Op het piket waren er een 15-tal aanwezigen, zowel van ACV als ABVV. De samenwerking tussen militanten van beide vakbonden verliep erg vlot, en uit discussie bleek er heel wat steun voor het idee van een eenheidsvakbond als sterkere vuist tegen het patronaat.
De reden voor de staking is duidelijk: 31 miljoen voor een paar managers, meer dan een miljard winst, en toch is er geen geld om de ontslagen werknemers deftig te vergoeden. Aandeelhouders lijken het woord ‘genoeg’ niet te kennen, en willen nog meer winst. De vakbonden hebben er zich blijkbaar al bij neergelegd dat er sowieso ontslagen zullen vallen, en nu gaat het het er enkel over om de ontslagen ‘menswaardig’ te maken, wat neerkomt op een onderhandelde achteruitgang.
Belangrijk is dat alle Inbev brouwerijen en depots in België plat lagen en dat de staking goed opgevolgd werd. Er waren geen of quasi geen werkwilligen. Er was maar een paar man aan het werk voor de processen die niet zomaar onderbroken kunnen worden (biergisting bijvoorbeeld). Een deurwaarder sturen had dus niet veel uitgehaald. Het is voor het eerst in zijn geschiedenis dat alle InBev brouwerijen en depots in Belgie volledig platlagen..
Een dag eerder, woensdag, werd er al gestaakt bij Belle-Vue en Hoegaarden en was er al een prikactie waarbij enkele 10-tallen arbeiders uit Jupille de vestiging in Leuven blokkeerden. Ook op donderdag waren er verschillende arbeiders uit Jupille op piket in Leuven. Wat de Inbev-arbeiders heel goed doorhebben is het concept solidariteit. Ze beseffen goed dat er straks opnieuw ontslagen kunnen vallen, waardoor een ander deel zijn werk verliest. Het besef dat de ontslagen ook leiden tot een verhoging van de werkdruk is eveneens aanwezig.
Door een ABVV-militante werd letterlijk gesteld dat de SP.a liberalen geworden zijn die niet aan de kant van de arbeiders staan. Zo stond er bij de afgelopen verkiezingen slechts één arbeider op de lijsten van de SP.a. De spanningen tussen ABVV-militanten en de SP.a mogen door de ABVV-leiding dan wel herleid worden tot de nood aan een “evaluatie” van de verhouding, aan de basis gaat de spanning wel wat verder.
Vrijdagochtend is in de vroege uurtjes na zowat 15 uur onderhandelen een princiepsakkoord uit de bus gekomen dat aan de werknemers voorgelegd wordt. Er zijn in het recente verleden al een aantal besparingsrondes geweest. Deze zal waarschijnlijk dan ook niet de laatste zijn. Temeer dat er gestreefd wordt naar steeds hogere productiviteit. Wordt vroeg of laat dus nog vervolgd….
