Exact 6 maanden geleden werden Kasjmir en Pakistan opgeschrikt door een zware aardbeving. Volledige dorpen en steden werden van de kaart geveegd. Zes maanden later ziet de situatie voor veel inwoners van de getroffen gebieden er nog steeds niet rooskleurig uit. Integendeel. Bij het binnenrijden van het stadje Bagh in Kasjmir zag ik geen traditionele stad, maar eerder iets dat leek op een immens grote camping. Bagh is vandaag nog steeds een tentenkamp.
Geert Cool
Een bezoek brengen aan Kasjmir en de getroffen gebieden is niet evident. De infrastructuur in Kasjmir is verschrikkelijk slecht. Er zijn wegen, maar die zijn in slechte staat en dat is er niet op verbeterd na de aardbeving. Vanuit Islamabad in Pakistan is het zo’n 5 uur rijden naar Bagh, ook al is deze stad niet zo ver. De afstand tussen Bagh en Kotli bedraagt zo’n 80 kilometer, maar we deden er 5 uur over. Enkele extra bruggen zouden het verkeer drastisch kunnen versnellen, maar nu moet alles langs kronkelende wegen op en neer in het berggebied. Dit vormde een complicerende factor voor de hulpverlening na de aardbeving. Maar het zijn niet niet enkel de wegen. In Kotli, een andere stad die ik bezocht, is er pas sinds 1980 elektriciteit. Nu hopen de bewoner dat ze binnenkort aansluiting krijgen op GSM-netwerken.
Bij het binnenrijden van Kasjmir vallen de brokstukken langs de weg al op. Veel huizen zijn ineengezakt. Enkel de stenen huizen bleven overeind staan in de hardst getroffen gebieden. De ernst van de beving was afhankelijk van de bergen waarop de bewoners zich bevonden. Bepaalde bergen hebben meer bewogen dan andere. Dit leidde er in de Pakistaanse Noordwestelijke Grensprovincie bijvoorbeeld toe dat een dorp volledig verdween omdat twee bergen door de aardbeving één werden. In Kasjmir zijn de gevolgen van de aardbeving overal zichtbaar. Een kameraad uit Kotli vertelde dat hij naar buiten ging en daar amper op zijn benen kon blijven staan. Enkele extra seconden van bevingen hadden ook daar massaal dood en vernieling gezaaid.
In Bagh waren de gevolgen enorm. Zowat alle huizen waren met de grond gelijk gemaakt. Iedereen verloor er familieleden en vrienden. Een kameraad vertelde hoe 36 familieleden omkwamen. Het stadje telde zo’n 50.000 inwoners, waarvan er enkele duizenden omkwamen. Nu is het een tentendorp. De heropbouw verloopt schandalig traag na alle eerdere problemen met de hulpverlening. Die hulpverlening kwam laat op gang en verliep ongeorganiseerd en ondemocratisch. Politieke partijen kwamen er hun eigen aanhangers helpen om steun te winnen, NGO’s en internationale instellingen wisten niet hoe ze de lokale bevolking moesten aanpakken met heel wat sociale problemen tot gevolg,… De heropbouw is in werkelijkheid nog niet begonnen in Bagh.
De regering maakt allerhande vage beloften voor financiële steun bij de heropbouw, maar die is erg laag. Ook de steun om voorlopig te overleven is schandalig laag. Er wordt 3.000 Roepees per gezin betaald, dat is een goede 40 euro per maand. In de eerste weken na de aardbeving waren de prijzen nochtans verdubbeld tot verdriedubbeld. Nu dalen de prijzen opnieuw, maar zijn deze nog steeds hoger dan in de rest van Pakistan. Nu zijn er beloftes over eenmalige bijdragen voor de heropbouw met bedragen tot 75.000 roepees, een goede 1.000 euro. De regering plaatste in Bagh een voorbeeld van een woning die veilig is bij aardbevingen. Bij de bouw van zo’n woning volstaat 75.000 Roepees enkel om de kelder te bouwen.
Bovendien worden er voorwaarden gekoppeld aan die bijdragen. Er zijn exclusieve contracten gesloten met bepaalde bouwbedrijven waar de bijdragen moeten besteed worden. Die bedrijven maken er dus immense winsten op de kap van de miserie van de bevolking. Er wordt geklaagd over het gebrek aan heropbouw en over de rol van het leger. Het gebrek aan lokale infrastructuur maakt het bovendien moeilijker, alles wordt geleid door het leger en dit zonder enige inspraak van de bevolking. Wij stellen er de noodzaak van lokale comités van verkozen vertegenwoordigers voorop om langs die weg de hulpverlening te organiseren en aan de heropbouw te beginnen.
Op dit ogenblik is de winter grotendeels voorbij. Overdag is het aangenaam warm in Kasjmir, tot 25 graden. Maar ’s nachts koelt het sterk af, tot zo’n 5 graden. In de winter lag er enkele centimeters sneeuw. Tussen de sneeuw in stonden de tenten zonder verwarming. Dit was een bijzonder erge situatie voor de lokale bevolking en er stierven veel mensen als gevolg van deze omstandigheden. Verder naar het noorden, in het hooggebergte, is dat tot vandaag een probleem.
Socialistische solidariteit
Tijdens mijn bezoek aan Kasjmir vorig weekend zag ik ook enkele voorbeelden van hoe socialistische solidariteitscampagnes werken in Kasjmir. In Bagh zijn er enkele scholen die door ons worden georganiseerd. Het geld dat we hier ophaalden wordt er gebruikt om leraars in te huren, boeken aan te kopen en infrastructuur op te bouwen. De eerste dagen na de aardbeving brachten onze kameraden ook hulpgoederen uit Islamabad over. Nu doen we dat nog in de meest onbereikbare gebieden, hoog in de bergen.
Ik bezocht onder meer een schooltje dat voorlopig nog in een tent zit. We organiseren er ook een campagne om de vakbonden opnieuw op te bouwen. Dat gebeurt via de Trade Union Rights Campaign Kashmir (TURCK). Door het heropbouwen van deze sociale structuren is het mogelijk om georganiseerd verzet op te bouwen. Zo was er tijdens mijn bezoek sprake van een actie van overheidspersoneel in Bagh de komende weken.
|
Het ziekenhuis van Bagh staat nog recht, maar is te gevaarlijk om in te werken. Nu liggen alle zieken in tenten en gebeurt de verpleging ook daar. |
Dit soort praktische steun is noodzakelijk om te kunnen vechten voor een toekomst. Zoniet dreigt de bevolking van grote delen van Kasjmir in een zelfde situatie terecht te komen als de Afghaanse vluchtelingen in Rawalpindi. Daar zag ik hoe ’tijdelijke’ tentenkampen voor Afghaanse vluchtelingen er na 10 jaar uitzien. Het is geen mooi beeld en vooral uitzichtloos voor de bewoners ervan. Geweld, criminaliteit en drugs vieren er hoogtij. De politie ziet dit door de vingers op voorwaarde dat smeergeld wordt betaald. Als de arbeiders, kleine boeren en armen in Kasjmir er niet in slagen om een collectieve strijd te voeren, wacht hen een gelijkaardig scenario. Laat dit niet gebeuren en steun ons werk in Kasjmir met financiële bijdragen. Stort op rekeningnummer 001-2260393-78 met vermelding "Kasjmir".
