Vorig weekend werd geschiedenis geschreven in Kuala Lumpur toen meer dan 700 mensen deelnamen aan een openingsbijeenkomst van Socialisme 2005. Dat evenement bestond uit twee dagen van politieke discussies, muziek, film, eten,… en was de eerste publiekelijke socialistische activiteit in Maleisië. Het werd georganiseerd door de Parti Socialis Malaysia (PSM) in samenwerking met strijdbare groepen rond de partij (de CDC, Community Development Centre). Vooraf werd gewaarschuwd voor een interventie van de politie om het gebeuren stil te leggen. Maar het feit dat alles kon doorgaan, was een uitdrukking van het enorme werk van de partij de afgelopen weken en jaren waardoor er heel wat steun is onder de arbeiders en de armsten.
Clare Doyle
Volledige verslagen van de discussies zullen gepubliceerd worden op de website van de PSM (parti-sosialis.org). Een eerste verslag stelde dat de “hoge opkomst van mensen van verschillende rassen, leeftijden en nationaliteiten, toonde aan dat het socialisme erg levend is en de toekomst voor zich heeft.” De zelfzekere sfeer bleef het weekend overheersen tot het zingen van de Internationale op het einde. Dat gebeurde in het Maleisisch, Tamil, Chinees en Engels.
Over de twee dagen namen telkens 130 tot 150 mensen deel aan de discussies. Op zaterdag ging het over globalisering en imperialisme, contra-revolutie (in Rusland en China) en revolutie (in Latijns-Amerika) en de ervaringen van de bewegingen voor regimeverandering in de Filippijnen en Indonesië.
Op zaterdagavond kon gekozen worden tussen een film van Ken Loach over de Spaanse revolutie, ‘Land and Freedom’, of een video die samengesteld werd door PSM-leden en inging op het werk waarin de partij betrokken is. Er waren scènes van krottenwijken die bedreigd werden door bulldozers en waartegen verzet werd georganiseerd. Er waren ook beelden van partijleiders zoals Arulchelvan, de secretaris van de partij, die geconfronteerd werden met politierepressie op betogingen tegen de privatisering van water of van de gezondheidszorg.
De discussies op zondag gingen in op belangrijke thema’s voor de socialistische beweging in Maleisië, zoals de nog steeds controversiële geschiedenis van het land, de hervormingsbeweging (‘reformasi’) van eind jaren 1990 en de nationale en etnische vraagstukken in het land. De laatste sessie ging over de opbouw van een socialistische kracht in Maleisië gevolgd door korte toespraken van gekende activisten uit de regio, zoals Dita Sari, uit Indonesia, en Sony Melencio uit de Filippijnen. Hierna volgde een slotwoord om iedereen die het weekend mogelijk maakte te bedanken. Tenslotte volgde een krachtige versie van De Internationale.
CWI-deelname
Op de eerste meeting was er een toespraak door Steve Jolly, gemeenteraadslid van de Socialist Party (CWI) in Melbourne, Australië. Hij bracht een enthousiaste toespraak over de noodzaak van socialisme. Heel wat aanwezigen waren hierdoor geïnteresseerd in het werk van het CWI en willen op de hoogte gehouden worden.
Zelf sprak ik in de sessie over Rusland en China over de redenen waarom daar geen echt socialisme werd gevestigd, de redenen waarom een terugkeer naar het kapitalisme mogelijk was en de elementen van arbeidersstrijd en boerenopstanden die vandaag plaatsvinden in de twee uitgestrekte landen.
De meest inspirerende sessie was deze over Latijns-Amerika, “een continent in revolte” zoals werd gesteld door Steve Jolly in zijn inleiding tot de discussie. Er was onvermijdelijk enige controverse in deze sessie aangezien de tweede spreker John Percy was van de Democratic Socialist Perspective (DSP, een socialistische organisatie uit Australië die gebroken heeft met het trotskisme) die stelde dat de “eerste socialistische revolutie van de 21ste eeuw” reeds wordt verwezenlijkt onder leiding van Chavez in Venezuela. Hij nam ook de onvoorwaardelijke verdediging op van Cuba na een kritiek door een deelnemer uit Thailand, Giles Ji Ungpakorn van de organisatie IST.
Voor marxisten is het belangrijk uit te leggen wat de stappen vooruit en de gevaren zijn om zo tot een beter begrip te komen over hoe we de strijd voor socialisme kunnen vooruitstuwen. Daarbij is het belangrijk dat we weten hoe het kapitalisme werkt en hoe dit systeem leidt tot een enorme uitbuiting. Dat element overheerste het Maleisische Socialisme 2005 evenement en de vastberadenheid om de strijd aan te gaan voor een socialistische wereld was enorm inspirerend.
