De sociale onrust die de regering organiseerde bij de loodsen in de Antwerpse haven leidde tot een enorme propagandaslag tegen het personeel. Eén van de terugkerende argumenten was de imagoschade voor Antwerpen en de dreiging dat Rotterdam trafiek zou overnemen. Een klassiek spel van verdeel-en-heers. Het personeel van APM Terminals in Rotterdam liet zich daar niet aan vangen en dwong door strijd een mooie loonsverhoging af.
Een van de eerste schepen die na het stopzetten van de acties van de loodsen in ons land naar Antwerpen kwam, was een schip dat uit Rotterdam uitweek wegens een staking bij APM. Daar was al enige tijd sociale onrust door het uitblijven van een CAO. Knelpunten waren de discussies rond de loonsvoorwaarden, werkzekerheidsgarantie en het invoeren van een extra compensatie voor de nationale maatregel om de pensioenleeftijd op te trekken. Het personeel dat op 65 in plaats van 67 op pensioen gaat, zou fors moeten inleveren. Dat verschil wil het personeel toedichten.
Voor de werkgevers kon daar geen sprake van zijn. APM kondigde midden februari aan dat het drie weken lang containerschepen naar Antwerpen zou afleiden omwille van de sociale onrust. Dat was een niet mis te verstaan dreigement. De nationale werkgeversfederatie bevestigde de eis van een algemene bevriezing van de lonen, “nullijn” genoemd.
Maar het personeel liet zich niet vangen en bleef actie voeren. Dinsdag werd opnieuw in staking gegaan. Dat levert resultaat op. In 2012-2013 krijgen de werknemers bovenop de prijscompensatie (aanpassing aan de index, in 2012 was dit 2,33%) een loonsverhoging van 2,75% en twee eenmalige uitkeringen van telkens 1.250 euro bruto. Bovendien is er een werkzekerheidsgarantie tot 2016. Vanaf 2014 komt er een extra bijdrage voor een aanvullende pensioenregeling.
Het resultaat bij APM in Rotterdam toont aan dat strijd resultaten oplevert. Dat is ook bij ons van belang aangezien het patronaat in de havens een oorlog is gestart. Het is columnist Marc Reynebeau die het over een oorlog had: “In een oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer. Wat verder ook over de staking [van de loodsen] te denken valt, wanneer zoveel waarheid sneuvelt, moet het zijn dat er een oorlog bezig is.” Reynebeau voegt er aan toe dat het zaak is om te weten wie een oorlog is begonnen. Nadat hij eerder wees op het achterhouden van het akkoord tussen MSC en het Antwerpse Havenbedrijf, moet niet ver gezocht worden naar een antwoord op die vraag.
De directie van APM verklaarde dat deze CAO de “maximale loonruimte” benut. Zal dit maximum straks ook in andere vestigingen van APM en in andere containerbedrijven worden toegekend? Een sterkere samenwerking tussen het personeel in de verschillende havens zou dat gemakkelijker maken. Bovendien zou een verdeel-en-heerspolitiek moeilijker worden. United we stand!
