De discussie over de wet-Major zorgt voor ophef in het parlement en onder de dokwerkers. De bescherming van het statuut van erkende havenarbeiders ligt onder vuur. Belgische politici verstoppen zich daarbij achter Europa, volgens professor Eric Van Hooydonck zijn “veel partijen blij dat de Europese Commissie de kastanjes uit het vuur haalt en het vuile werk opknapt.” Dat moet volgens de professor onder meer sociaal protest van de dokwerkers tegengaan.
Nu mogen alleen erkende dokwerkers havenarbeid verrichten. De rechterzijde wil dat om het even wie aan gelijk welke voorwaarden havenarbeid kan verrichten, ook interimmers of scheepsbemanning zonder dezelfde professionele achtergrond als erkende dokwerkers. En dat terwijl havenarbeid erg gespecialiseerd en gevaarlijk is, er vallen nog jaarlijks dodelijke slachtoffers. Omdat de algemene Europese aanval op het statuut van dokwerkers tot hard protest leidde, volgde een aanval per land. Het is in dit kader dat ook de Belgische bescherming van havenarbeid wordt aangepakt.
In het voorstel van minister Peeters wordt onder meer voorgesteld om dagcontracten buiten het poolsysteem mogelijk te maken. Dit zou op termijn kunnen leiden tot het einde van het poolsysteem en dus van het kot. Het zou het moeilijker maken om protest van havenarbeiders te organiseren aangezien hun ontmoetingsplaats zou verdwijnen. En het zou de deur openzetten om op termijn om het even wie havenarbeid te laten verrichten. De volgende discussie zal dan over loon- en arbeidsvoorwaarden gaan. Nadat sociale dumping toegelaten werd in onder meer de bouw en het wegtransport en nadat de regering de sociale dumping zelf is gaan organiseren in de horeca met de invoering van flexi-jobs, wordt binnenkort de deur opengezet voor sociale dumping in de havens. Verder wil minister Peeters dat havenarbeiders gaan ‘multitasken’, nu mogen de havenarbeiders slechts één taak uitoefenen. Op deze manier wordt de veiligheid op de werkvloer ondermijnd.
Waarom moet de havenarbeid in ons land veranderen? Volgens de voltallige rechterzijde en hun vrienden in de regering omdat de havenarbeid te rigide is en bijgevolg de concurrentiepositie van de Antwerpse haven ondermijnt. Zo beweert Europees parlementslid Philippe De Backer (Open Vld): “Door het rigide systeem van de Wet Major gaan honderden jobs verloren. Bedrijven in het havengebied zijn immers verplicht om met havenarbeiders te werken.” Het voorstel om logistiek personeel uit het havenstatuut te halen maar wel dezelfde voorwaarden te bieden, werd door Fernand Huts en N-VA afgeschoten. Sociale bescherming is voor hen het probleem.
De “rigide” havenarbeiders die blijkbaar niet flexibel genoeg zijn en teveel beschermd worden, wekken ondertussen wel jaloezie op. Ook bij de havenpatroons in Rotterdam… Woensdag merkte Het Laatste Nieuws nog op dat alle havenwerknemers een cadeautje van het Havenbedrijf kregen omdat de haven voor het eerst de kaap van 200 miljoen ton geloste en geladen goederen haalde en het daarmee veel beter deed dan Rotterdam en Hamburg. Op twintig jaar tijd is de goederenoverslag bijna verdubbeld. De krant liet een Nederlandse journalist aan het woord: “Zeker jullie groei van 8 procent in de containervaart doet ons pijn. Bij ons is de groei nul. We bewonderen ook jullie havenarbeiders die schepen efficiënt en snel lossen.”
Als er al problemen zijn, moeten die vooral op vlak van mobiliteit en gebrek aan investeringen in spoorverkeer gezocht worden. Maar dus niet bij de erg productieve en efficiënte havenarbeiders. En dus beslist de regering om het statuut van de havenarbeiders aan te pakken. Nadat eerder werd beslist om het goederenverkeer per spoor af te bouwen in het kader van een liberalisering. En nadat beslist werd om het beleid van subsidies voor bedrijfswagens en bijhorende files te behouden terwijl hard bespaard wordt op het openbaar vervoer. Het schrappen van 20% van de middelen voor de NMBS en het voorstel om de basismobiliteit bij De Lijn af te schaffen, zullen het openbaar vervoer verder afbouwen en het fileleed versterken. Terwijl de havenarbeiders door hard te werken jaloezie opwekken tot bij de werkgevers in Rotterdam, wordt de ontwikkeling van de haven tegengewerkt door het falende mobiliteitsbeleid van de regeringen in dit land.
De pogingen tot een eengemaakte Europese liberalisering van de havenarbeid mislukten omwille van het eengemaakte protest van havenarbeiders doorheen Europa. Daarop volgde een aanval in verspreide slagorde. Om een liberalisering in ons land te stoppen, zal het erop aankomen om samen met andere sectoren, denk maar aan het spoor, in te gaan tegen de liberaliseringsgolf. Gezamenlijk verzet kan ook nu tot overwinningen leiden! Daarin moet ook eenheid gezocht worden met andere sectoren waar sociale dumping schering en inslag is, zoals het wegtransport en de bouwsector.
Eengemaakt verzet staat sterker en kan een einde maken aan het besparingsbeleid dat onze levensstandaard ondermijnt en de veiligheid op de werkvloer ondergraaft. Er is nood aan een alternatief op dit beleid, een socialistisch alternatief vertrekt van een rationele democratische planning van de economie door de sleutelsectoren in publieke handen te nemen. Dit zou de basis vormen voor een programma van massale publieke investeringen in onder meer openbaar vervoer (zowel voor personen als goederen), groene energie en infrastructuur, huisvesting, …
