Ons land kreeg van de Europese Commissie een deadline opgelegd om de wet-Major aan te passen. Die wte regelt de havenarbeid en beschermt de dokwerkers. Tegen 23 oktober moest er een aanpassing komen, maar de deadline werd uitgesteld. Minister Peeters (CD&V) werkt naar eigen zeggen aan een wet-Major light, maar wordt mogelijk door Europa teruggefloten om alsnog verder te gaan in de liberalisering van de havenarbeid.
De Europese Commissie heeft vooral een probleem met het feit dat alleen erkende dokwerker mogen werken. De Commissie wil net zoals de havenbazen een liberalisering waarbij om het even wie aan gelijk welke voorwaarden havenarbeid kan verrichten, ook interimmers of scheepsbemanning zonder dezelfde professionele achtergrond als erkende dokwerkers.
Al sinds 1997 wordt gewerkt aan voorstellen in die richting. Nadat de richtlijn inzake de liberalisering in 2003 al eens werd weggestemd, gebeurde dit in 2006 opnieuw. De dokwerkers tonen hiermee aan dat volgehouden strijd tegen iedere nieuwe aanval loont. Er waren immers telkens grootschalige protesten van dokwerkers doorheen Europa, in 2006 ging dit overigens gepaard met een poging tot criminalisering van het protest toen de betogende dokwerkers op een fenomenale politiemacht in Straatsburg botsten.
Maar voor het havenpatronaat is elke overwinning slechts tijdelijk. Sindsdien zijn de bijzonder regimes voor havenarbeid in de meeste Europese landen afgebouwd, dat gebeurde land per land om eengemaakte strijd te vermijden. De EU doet er alles aan om dit proces van liberalisering te versnellen, zo werd een onderdeel van de Spaanse regeling van de havenarbeid veroordeeld door het Hof van Justitie. Als het statuut van de dokwerkers in de meeste landen is afgebouwd, is een Europees offensief op de laatste overblijvende beschermingen voor havenarbeid gemakkelijker. Dan wordt de algemene Europese regeling die in 2003 en 2006 werd weggestemd na protest van de dokwerkers, alsnog de regel.
Vrijdag stelde professor maritiem recht Eric Van Hooydonck op Radio 1 dat de havenarbeid in ons land het sterkste gereguleerd is van heel Europa. Deze bescherming kan natuurlijk niet voor de werkgevers en de EU. De professor denkt dat België uiteindelijk zal gedagvaard en veroordeeld worden omwille van die bescherming van de havenarbeid. Gevraagd naar waarom de politici daarop zouden wachten, stelde Van Hooydonk: “Ik heb de indruk dat veel partijen blij zijn dat de Europese Commissie de kastanjes uit het vuur haalt en het vuile werk opknapt om een hervorming af te dwingen waarvan iedereen wel weet dat die onvermijdelijk is.” Omwille van de positie van de havenbonden en het gevaar op stakingsacties is volgens Van Hooydonk de EU, als externe factor, de enige instantie die een aanval op het havenstatuut kan realiseren. Zo horen we de rol van de EU eens eerlijk uitgelegd worden door een verdediger van de belangen van het establishment: het is een machtsniveau dat door besparingspolitici kan gebruikt worden om zich achter te verstoppen om op te leggen wat ze zelf al langer wilden opleggen.
Het establishment doet er alles aan om goedkopere en onveiligere havenarbeid mogelijk te maken. Ondanks alle aandacht voor de veiligheid vallen er nu al gemiddeld twee doden per jaar onder de zowat 8.000 erkende havenarbeiders in Antwerpen. Een liberalisering van de havenarbeid dient enkel om de zakken van de patroons te vullen en dit ten koste van zowel het inkomen als de veiligheid van de dokwerkers. Op basis van strijd kan een liberalisering gestopt worden, het internationale karakter van de strijd in 2003 en 2006 was belangrijk. Daarna volgde een stapsgewijze aanval per land. Om een liberalisering in ons land te stoppen, zal het erop aankomen om samen met andere sectoren, denk maar aan het spoor, in te gaan tegen de liberaliseringsgolf. Gezamenlijk verzet kan ook nu tot overwinningen leiden!
