Vandaag rijden minder dan een kwart van de treinen. Het stakingsrecht werd de afgelopen jaren aan banden gelegd waardoor het personeel nu op voorhand moet meedelen als het staakt en de directie met de werkwilligen een alternatieve dienstregeling uitwerkt. Zelfs dat volstaat dus niet om het protest van het spoorpersoneel te stoppen. De actiebereidheid is groot, zo bleek aan de stakersposten aan verschillende stations.
Rebekka stuurde dit verslagje vanop het piket aan Gent St Pieters: “Er kwamen twee belangrijke punten naar voren. Enerzijds de noden van het personeel met het personeelstekort dat almaar toeneemt en een grotere werkdruk die mensen doet vertrekken (sinds de vorige staking zijn er al 600 mensen vertrokken en er liggen plannen op tafel om nog ‘efficiënter’ te werken…). Anderzijds is er de koopkracht en de energieprijzen. Er werd gepeild naar het enthousiasme om op 18 oktober nogmaals te staken met het spoorpersoneel rond de specifieke eisen en op 9 november samen met de rest van de werkenden die koopkracht eisen. Er werd hierover gestemd met een groot enthousiasme voor beiden die alle twee als essentieel worden ervaren. De stemming was telkens unaniem.”
Ook elders werd er gesproken over 18 oktober en 9 november. Het idee om daarover te stemmen is nuttig: zo wordt de verantwoordelijkheid voor de actie bij het stakend personeel gelegd. Als zij beslissen over de volgende stappen in het actieplan kan dit niet zomaar van bovenaf teruggedraaid worden. De tekorten bij het spoor zijn zo groot dat volgende acties onvermijdelijk zijn. Die kunnen beter georganiseerd worden met een actieplan om te winnen.
We kregen overal goede reacties op ons spoorpamflet en op de reeks meetings die we organiseren met Mike Forster, een Britse syndicalist en socialist eind oktober. Vandaag is er overigens opnieuw een stakingsactie van Britse spoorarbeiders. De crisis slaat hard toe en de vraag over alternatieven en hoe die te bekomen, was overal aanwezig op de stakingspiketten.
BRUSSEL
ANTWERPEN
LUIK
OOSTENDE
