Het lijkt nu bijzonder lang geleden, maar slechts een jaar geleden waren er wereldwijd massale klimaatmarsen. Jongeren kwamen in opstand tegen het gebrek aan maatregelen tegen de dreigende klimaatramp. De beweging leek uit te doven. Wellicht vragen veel jongeren zich af of hun protest een maat voor niets was. Wij vroegen een reactie op deze vraag aan een student die LSP-lid is in Gent.
De verkiezingsuitslag van mei 2019 zorgde ongetwijfeld voor demoralisatie: extreemrechts won, groene partijen bleven na maanden van massale klimaatmarsen onder de verwachtingen. En vooral: er kwamen geen concrete maatregelen. Grote vervuilende bedrijven worden nog steeds massaal gesubsidieerd door de overheid. Hierdoor kan het lijken alsof het protest niets uithaalde. Dat klopt echter niet: onderhuids is er in de samenleving een verschuiving in het bewustzijn van veel mensen. Dat het klimaat een ernstig probleem is, zullen weinigen nog ontkennen vandaag.
Jongeren slaagden er in om klimaat hoog op de agenda te zetten. De traditionele politici reageerden eerst door het protest te negeren of belachelijk te maken, maar vervolgens moesten ze allemaal iets over klimaat zeggen in hun verkiezingsprogramma. Het enthousiaste protest zorgde er voor dat de leugens of verkooppraatjes van politici doorprikt werden.
“Nooit eerder is er zoveel informatie verspreid over klimaatverandering, nooit eerder stonden in kranten zoveel artikelen over klimaat, nooit eerder kregen klimaatwetenschappers zoveel aanvragen voor lezingen voor verenigingen en in scholen”, aldus Tomas Wyns, klimaatwetenschapper aan de VUB. Maandenlang was het thema ‘klimaat’ prominent in de media als gevolg van de klimaatmarsen. Of mensen het eens waren met de klimaatspijbelaars of niet, iedereen is een mening gaan vormen over de klimaatopwarming en de gevolgen die het met zich meebrengt.
Decennialang verschijnen er al klimaatrapporten die de problematiek van de opwarming van de aarde aankaarten en ingaan op de catastrofale gevolgen voor de mensheid. Toch gebeurde er de afgelopen decennia niets of toch alleszins niet genoeg om tot een echt klimaatbeleid te komen. De klimaatprotesten hebben ertoe bijgedragen dat de druk groter wordt om de kwestie ernstig te nemen en om het idee te vestigen dat collectief protest de beste manier is om te reageren.
De klimaatmarsen waren dus allesbehalve een maat voor niets. Er is iets in gang gezet dat niet meer te stoppen is.
Het zou echter een vergissing zijn om te denken dat we snel tot ernstige klimaatmaatregelen zouden komen. Het gaat er niet om dat enkele politici en beleidsmakers overtuigd moeten worden door goede argumenten en jong enthousiasme. Moest dat volstaan, dan was er al lang verandering bekomen. De strijd gaat veel dieper: tegen het volledige systeem. Het kapitalisme is rot en klimaatveranderingen zijn daar een direct gevolg van. Om tot echte ‘system change’ te komen, is er nood aan een programma en een strategie.
Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren hebben we deelgenomen aan de klimaatacties en daar onze voorstellen naar voren gebracht. Dat is belangrijk en dringend: hoe langer we wachten, hoe catastrofaler de uitkomst. We komen op voor een andere samenleving waarin de meerderheid van de bevolking het echt voor het zeggen heeft zodat de behoeften van de mensheid en dus ook van de planeet centraal staan. Om daar te geraken moeten we ons organiseren en een krachtsverhouding uitbouwen: het klimaatprotest was een goed startpunt. Met eisen zoals gratis en degelijk openbaar vervoer, energie in publieke handen, meer middelen voor publiek wetenschappelijk onderzoek en een rationele planning van de productie en distributie, kunnen we steun winnen.
Een krachtsverhouding uitbouwen is nodig. De klimaatmarsen zorgden voor een dynamiek die niet te stoppen is, maar ook de klimaatveranderingen gaan onverminderd en versneld door. Als we vandaag niets ondernemen, wordt het steeds moeilijker om voorbereid te zijn op wat komt. Nu is het moment om de strijd verder op te bouwen!
