Maandagochtend was er de eerste personeelsvergadering van Vlaams overheidspersoneel. Het was een groot succes met meer aanwezigen dan er in de zaal konden zitten. De komende dagen zijn er nog dergelijke personeelsvergaderingen: in totaal zijn er zeven. De drie vakbonden organiseren deze personeelsvergaderingen in het kader van de aanvallen door de Vlaamse overheid op het ambtenarenstatuut en tegen de harmonisering naar beneden met de contractuelen.
Door Thomas (Gent)
De Thatcheriaanse regering wil voor het einde van haar legislatuur nog een paar aanvallen doorvoeren. Ze zal hiermee niet stoppen, tenzij een beweging ze verplicht om te stoppen. Eén van die aanvallen is nu op de ambtenaren gericht. Eigenlijk wil de regering een einde maken aan alle voordelen die aan een vaste benoeming verbonden zijn: gewaarborgd loon wordt afgebouwd, afdanken wordt gemakkelijker, er komen ondertussen meer contractuelen bij, …
Het is zeer goed dat de vakbonden in gemeenschappelijk front overgaan tot personeelsvergaderingen. Het personeel apprecieert dit duidelijk, zoals blijkt uit de opkomst maar ook uit de reacties vanuit de zaal. Die gaven aan dat het de mensen hoog zit en dat ze in verzet willen gaan voor betere arbeidsvoorwaarden voor iedereen. Er waren veel oproepen uit de zaal om de contractuelen op te waarderen en dus niet enkel te strijden voor het behoud van de statutaire arbeids- en loonsvoorwaarden. Offensieve eisen werken inderdaad verenigend. Vandaag is 73% van het personeel bij de Vlaamse overheid statutair tegenover 27% contractueel. Die laatste groep meekrijgen in de strijd is een belangrijke uitdaging waar zeker mogelijkheden voor zijn.
Er zal een duidelijke strategie nodig zijn over hoe we deze en andere voorstellen van de regeringen van tafel kunnen krijgen en onze eisen aan populariteit laten winnen. Het personeel betrekken in discussies over zowel de inhoud als de strategie zal belangrijk zijn. Het koppelen van strijdbewegingen kan mobiliserend en enthousiasmerend werken. Vanuit de zaal kwam het terechte voorstel om de acties van de federale ambtenaren op 28 september te vervoegen. Zij worden immers met een vergelijkbare aanval door de federale regering geconfronteerd. Er zijn daarnaast ook provinciale betogingen en/of stakingen op 2 oktober.
Jammer dat de secretarissen van ACV en VSOA aan LSP-militanten vroegen om geen pamfletten aan de ingang uit te delen. Niet dat we ons pamflet niet meer verspreid hebben, maar we moesten ons verder verwijderen. De secretarissen stelden dat politieke pamfletten niet konden, ook al bracht ons pamflet gewoon ideeën over hoe we naar 2 oktober kunnen toewerken. Er mocht op een personeelsvergadering niet aan politiek gedaan worden, ook al is de aanval door de regering natuurlijk net wel politiek. Toen de ACV-secretaris in de vergadering CD&V probeerde voor te stellen als het mindere kwaad in de regering, werd daar onmiddellijk op geantwoord vanuit de zaal.
Het zal er nu op aankomen om het momentum dat opgebouwd is door de personeelsvergaderingen vast te houden en te gebruiken in de strijd om een einde te maken aan deze regering. Dat gebeurt niet alleen via de stembus, maar vooral via actieve strijd op de werkplaatsen en op straat om zo de besparingsmachine te stoppen en betere loons- en arbeidsvoorwaarden voor iedereen af te dwingen.
