Sinds midden april zijn er bezettingsacties aan een twintigtal universiteiten, waaronder de erg conservatieve Katholieke Universiteit van Santiago. Er waren betogingen met 150.000 studenten en werkenden op 16 mei en meer dan 100.000 op 6 juni. De studentenbeweging werd versterkt door linkse en feministische organisaties. Chili kent niet alleen een nieuwe studentenbeweging: er is een nieuwe feministische golf.
Artikel door Célia (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
In december 2017 werd Sebastian Piñera voor de tweede keer als president verkozen. Hij is één van de rijksten Chilenen met een vermogen dat op 2 miljard euro geschat wordt. Hij staat voor een hard rechts beleid en beloofde enkele sociale maatregelen van de vorige sociaaldemocratische regering onder Bachelet in te trekken, onder meer de decriminalisering van abortus. Abortus werd in augustus 2017 gedepenaliseerd voor vrouwen wier leven in gevaar is, die verkracht zijn of van wie de foetus niet levensvatbaar is. Het recht op abortus was eerder al afgedwongen in 1931, maar dictator Pinochet liet het in 1989 intrekken. De Chilenen kijken uit naar de overwinning van hun Argentijnse buren waar abortus straks legaal wordt.
Op 17 april werd een professor van de universiteit van Valdivia, in het zuiden van het land, niet veroordeeld maar gewoon overgeplaatst na beschuldigingen van seksueel misbruik van een vrouwelijk personeelslid. De faculteit wetenschappen van de universiteit werd spontaan bezet. Dit was het startschot voor een algemene beweging tegen seksisme.
De beweging klaagde de straffeloosheid van geweld en seksuele pesterijen aan. Sinds 2011 waren er verschillende studentenacties voor gratis, openbaar en degelijk onderwijs. Daar komt nu de eis van niet-seksistisch onderwijs bij. Dat omvat het einde van de straffeloosheid voor seksuele misdrijven tegen vrouwen, de vorming van leraars en studenten rond genderkwesties, toelating voor transgenders om de voornaam te gebruiken die ze verkiezen en maatregelen om de loopbaan van vrouwelijke leraars en onderzoekers te bevorderen. De feministische beweging eist ook het ontslag van onderwijsminister Gerardo Varela, die verklaarde dat vrouwen in Chili slechts te maken krijgen met “kleine vernederingen en beperkte discriminatie.”
Piñera herinnert zich ongetwijfeld nog de massabeweging van 2011 en de veralgemening van strijdbewegingen tegen zijn toenmalig bewind. Hij probeerde nu de situatie te kalmeren door naar buiten te komen met een “Vrouwenagenda.” Het omvat een 12-puntenprogramma waarin onder meer staat dat de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in de grondwet zal ingeschreven worden. De conservatieve president heeft de studenten en onderwijsvakbonden daarmee niet kunnen overtuigen. Zij klagen dat ze niet gehoord werden in de uitwerking van het voorstel en eisen dat niet-seksistisch onderwijs wordt opgenomen. Een wettelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen zou een belangrijke symbolische stap vooruit zijn, maar het maakt geen einde aan de basis waarop seksisme kan ontwikkelen.
