Vandaag was de vierde stakingsdag bij Lidl. Onderhandelingen gisteren leverden een voorstel van de directie op dat verworpen werd door BBTK. De andere twee bonden willen het voorstel verdedigen. Vandaag waren er weer meer dan 100 winkels dicht. De woede onder het personeel is al langer groot. We spraken met een delegee bij Lidl in Antwerpen.
Interview door Luc (Antwerpen)
Gisteren zijn de onderhandelingen afgesprongen. Wat is de stand van zaken?
“Momenteel zijn wij volop alle winkels aan het rondgaan om de collega’s te informeren. Aangezien er ook vandaag meer dan 100 winkels gesloten zijn, is het duidelijk dat we doorgaan. De onderhandelingen zijn blijven steken op onze eis om onmiddellijk per winkel 42 uur per week extra in te zetten, een spoedmaatregel. De directie wil dit maar tijdelijk voor zes maanden toestaan en ondertussen beginnen onderhandelen over een nieuwe CAO arbeidsorganisatie. Als er na 6 maanden geen CAO is, vallen de extra 42 uur weg en hebben we nog niets. Wij willen die 42 uur per filiaal/week permanent. Dan ligt de druk om een degelijke CAO te sluiten bij de directie en niet bij de vakbonden. In het slechtste geval hebben we dan toch al die 42 uur.”
De woordvoerster van Lidl vindt het afspringen van het akkoord ‘bitter’ en zegt dat het een goed akkoord was en ze meer toegezegd hebben dan de vakbonden vroegen.
“Ze hebben heel wat beloftes gedaan, maar met beloftes zijn we niets. Lidl heeft al zoveel beloofd om de werkdruk aan te pakken, maar er komt nooit iets van. Vorig jaar bijvoorbeeld stuurde het bedrijf een mail naar alle medewerkers waarin stond dat in overleg met de vakbonden gebleken was dat er een probleem was met de werkdruk en dat dit zou aangepakt worden. Er is niets gedaan. Eigenlijk maken ze al twee jaar beloften. Ik heb een hele map vol met actiepunten en plannen van de directie om de werkdruk aan te pakken. Maar er is nog niets van gerealiseerd.”
Hoe is de staking gestart? Het lijkt grotendeels spontaan te zijn ontwikkeld?
“Enkele weken geleden brak een staking uit in een winkel in Oostkamp na het ontslag van een verkoopsmanager. Daar kwam meteen ook de kwestie van de werkdruk bij. ACV diende een stakingsaanzegging in voor de hele Lidl-groep. Vorige woensdag was er overleg, maar opnieuw kwam de directie niet verder dan beloftes om de werkdruk aan te pakken. Als klap op de vuurpijl wilde de directie bovendien praten over verlengde openingsuren en zondagsopening.
“Daarop zijn toen bijna onmiddellijk enkele winkels in staking gegaan. Enkele winkels waren goed voorbereid en gingen meteen na het overleg in staking. Het personeel van heel wat andere vestigingen sloot zich spontaan aan. Dat is ook de sterkte van de staking. Je merkt wel waar de vakbonden sterker aanwezig zijn, maar op veel plaatsen begon de staking spontaan van onderuit, zelfs zonder dat de syndicale delegatie er veel vat op heeft.
“In het Antwerpse waar ik werk, is het soms moeilijker door het groot verloop en de samenstelling van het personeel. Soms moet ik beginnen met uitleggen wat een vakbond is. Maar ik krijg ook telefoons van collega’s die me vragen of ze hun filiaal mogen sluiten. Als je weet dat de filiaalmanagers en de directie veel leugens verspreiden en dat er gedreigd wordt met sancties, dan is deze stakingsgolf echt wel straf.
“Deze staking is nu al historisch. Er is nog nooit op zo’n schaal gestaakt bij Lidl. In veel winkels nemen collega’s spontaan het initiatief om de stakingsbeweging te vervoegen. Nochtans is er veel druk vanuit de directie en filiaalmanagers. Er wordt lokaal gedreigd met ontslag, overplaatsing, … Gisteren werd in sommige filialen verteld dat er niet gestaakt mocht worden omdat de onderhandelingen bezig waren. Dit wordt officieel tegengesproken, maar het is duidelijk dat er een strategie achter zit. Voor veel collega’s is het niet evident om hiertegen in te gaan, maar toch doen ze het.
Wat zijn de volgende stappen?
“Momenteel is het allemaal nogal chaotisch. Vandaag informeren we zoveel mogelijk collega’s over de stand van zaken. Er is wat verwarring en soms twijfel omdat de vakbondsleidingen niet op eenzelfde standpunt staan. Sommigen denken dat we het voorstel van de directie beter kunnen aanvaarden omdat we dat dan toch al hebben en anders misschien met lege handen overblijven. Tegelijk is er het besef dat dit geen echte oplossing is.
“De uitdaging is nu vooral om van maandag een grote actiedag te maken waarbij zoveel mogelijk winkels dicht blijven. Alle winkels in staking zal misschien niet lukken, maar de acties zullen wel uitbreiden.”
De concurrentiestrijd in de distributiesector is hard. Eind vorig jaar zagen we de aankondiging van een herstructurering bij Carrefour, we hebben Delhaize gehad. Kunnen we dit probleem daarin kaderen?
“Ja, Lidl wil concurreren met Delhaize, Carrefour, … Lidl is van een harde discounter gegaan naar winkels met een breder aanbod: met A-merken, een eigen bakkerij, een grotere versafdeling, … Daar is allemaal extra tijd voor nodig, maar we moeten het met evenveel of zelfs minder collega’s doen. We moeten harder en meer werken voor minder geld.
“Op dit ogenblik kent Aldi een sterke opgang. De kans is groot dat het Lidl inhaalt of voorbijsteekt in de concurrentiestrijd. Zo blijven we bezig met een race to the bottom waarbij de druk op ons altijd groter wordt om zo de winsten te beschermen en te verhogen. Het is belangrijk dat we hiertegen reageren.”
Ik kan me voorstellen dat regeringsmaatregelen zoals de Wet Peeters ook niet bepaald een hulp zijn?
“We werken nu al enorm flexibel. Een groot deel van de zaken die ingevoerd werden door Peters waren bij ons al langer van toepassing. Een probleem voor ons is vooral de uitbreiding van flexi-jobs naar de handel en het soepeler maken van nachtwerk voor de e-commerce. De e-commerce is momenteel erg beperkt bij Lidl, maar het kan wel enorme gevolgen hebben voor onze arbeidsvoorwaarden. En dan hebben we het nog niet over de pensioenen. Bijna niemand bij Lidl heeft een voltijds contract. De gevolgen hiervan op onze pensioenen zullen nefast zijn als de plannen van de regering effectief uitgevoerd worden.”
Hoe denk je dat er stappen vooruit kunnen gezet worden?
“Allereerst is het belangrijk dat we deze strijd winnen en dus op korte termijn die 42 uur permanent binnenhalen. Dat kan alleen als we de acties maandag verder kunnen uitbreiden. Ik had eigenlijk stilletjes gehoopt dat ook andere warenhuisketens spontaan zouden aansluiten, maar dit is spijtig genoeg niet het geval. Maar als we willen ingaan tegen de aanhoudende concurrentieslag in de distributiesector zal dit toch de manier zijn en moeten we de strijd uitbreiden naar de hele sector.”
