“Ik heb enkele jaren als student in een Delhaize-franchise gewerkt. Het was een kleine shop & go, een winkel gekoppeld aan een tankstation.”
“Het personeel bestond voornamelijk uit studenten zoals ik, en slechts 1/5 van de werknemers had een voltijdse betrekking. Waarom zoveel studenten? Volgens de officiële uitleg is het praktischer, er is meer flexibiliteit, je kunt een groter team hebben en dus minder werk.”
“Minder werk? Wat een grap! We werkten in shifts van 8 uur en moesten ongelooflijk veel werk verzetten met twee mensen. Tijdens de lunchpiek waren er zoveel klanten dat we eigenlijk twee mensen aan de kassa’s nodig hadden en twee mensen op de Panos-dienst om de broodjes klaar te maken. Maar we waren zelden met meer dan twee.”
“Vaak heb ik mijn dienst beëindigd met zoveel pijn dat ik erna niets meer kon doen. De collega’s zeurden omdat ik er niet in geslaagd was om alle vereiste taken uit te voeren. Alles wat je liet liggen, moest opgevangen worden door het team van de volgende dienst. We moesten samenwerken, maar deze druk verhoogde de frustraties en spanningen. Vast personeel gaf kritiek op studenten omdat die het werk zogezegd niet goed deden en enkel interesse hadden in het geld dat ze zouden verdienen.”
“In mijn Delhaize-winkel was er geen vakbond. Omdat het een franchisewinkel was, lag het aantal werknemers onder het minimumaantal dat nodig is om een vakbondsafgevaardigde te hebben. Bovendien maakt de onzekere positie van de meeste studenten het ondenkbaar om te vechten en risico’s te nemen om de werkomstandigheden te verbeteren. De onzekerheid onder studenten is zo gewoon geworden dat we er genoegen mee nemen om op onze tanden te bijten en af te wachten. Waarom risico’s nemen als de manager een enorme stapel CV’s op zijn bureau heeft liggen en je met één vingerknip vervangen kunt worden door een andere student die zonder blikken of blozen slechte arbeidsomstandigheden accepteert?”
“In werkelijkheid waren de redenen waarom we met zoveel studenten waren allemaal in ons nadeel. Werkgevers die studenten tewerkstellen, betalen geen gewone sociale bijdragen (24,92%), maar enkel een ‘solidariteitsbijdrage’ (5,42%). Er zijn slechts twee werkdagen van 8 uur ziekte per jaar toegelaten. Studentenwerk wordt niet meegerekend bij de berekening van het pensioenbedrag en de werkgever hoeft niet bij te dragen aan vervoerskosten.”
“De meeste studenten werken om hun studie te betalen: de onzekerheid onder studenten is de afgelopen 20 jaar sterk toegenomen: 30% van de studenten werkte in 2003. Nu is dat al 75%!(1)”
“Deze situatie wordt steeds meer aangemoedigd door werkgevers. Het jaarlijks plafond voor het aantal gewerkte uren is verhoogd van 475 naar 600 uur voor studentenarbeid. 600 uur komt overeen met 75 keer een shift van 8 uur. Dat is tijd die besteed zou moeten worden aan studeren, rusten en vrijetijdsbesteding, niet aan werken om inschrijvingsgeld te betalen, dat straks nog dreigt te stijgen!”
“Om al deze redenen ben ik solidair met het personeel van Delhaize en eis ik een studentenloon dat ons in staat stelt om ons volledig aan studies te wijden.”
1) https://www.tijd.be/politiek-economie/belgie/algemeen/acht-op-de-tien-studenten-klussen-bij-tijdens-schooljaar/10475604.html
