Voor het 19de jaar op rij werd in Luik betoogd tegen het gesloten asielcentrum van Vottem. De betogers vinden het niet kunnen dat mensen in een gevangenis worden opgesloten omdat ze de ellende of de oorlog in hun land van herkomst ontvlucht zijn. Er waren zondag een 400-tal betogers in Luik, waaronder een delegatie van LSP. Hieronder een reeks foto’s door Liesbeth en daarna een vertaling van het pamflet dat we verdeelden.
De afgelopen maanden werd de regering van Michel en Francken gekenmerkt door een harde opstelling en provocaties rond alles wat met migratie te maken heeft. Het bestaan van gesloten centra zoals dat van Vottem toont aan dat het beleid van deze regering geen fundamentele verandering is: de afgelopen 20 jaar was repressie steeds de regel als het over migratiebeleid ging.
Wel is het duidelijk dat er een nieuwe stap in het opvoeren van de repressie is gezet. Dat blijkt uit de opeenstapeling van politie-operaties, het wetsvoorstel over woonstbetredingen, het project om terug vleugels voor volledige gezinnen te openen in gesloten centra, de recente razzia in een culturele VZW, de samenwerking met dictatoriale regimes zoals dat van Soedan, …
Dit bleef niet onbeantwoord. Er waren tal van acties in de herfst, er ontstond een platform van burgers die vluchtelingen opvangen en er waren grote betogingen met soms meer dan tienduizend aanwezigen op 13 januari en 25 februari. Bovenop die mobilisaties komt er nog een nationale betoging tegen racisme op 24 maart in Brussel (14u Noordstation), een betoging waarvan de datum lang genoeg op voorhand bekend was om er campagne rond te voeren en een dynamiek op te bouwen.
Zolang we onze eis van een menselijk asielbeleid in vage termen formuleren, kan premier Michel blijven beweren dat de “linkerzijde geen geloofwaardig alternatief biedt op wat de regering doet.” Het racistische beleid van de regering is gericht op het verdelen van de werkenden, met de suggestie dat de keuze beperkt is tot of de sociale zekerheid of een menselijk opvangbeleid. De sociale tekorten zijn een vruchtbare voedingsbodem voor verdeeldheid. In een situatie waar een record aantal mensen beroep moet doen op voedselbanken (16.488 ton voedsel voor 157.151 mensen vorig jaar) of waar 21% van de bevolking moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, waar toegang tot betaalbare en degelijke huisvesting steeds moeilijker wordt, is het niet verwonderlijk dat deze retoriek bij een aantal mensen aanslaat.
Om de relatief passieve steun voor Francken te breken en de mobilisaties met een zo breed mogelijke eenheid verder te zetten, moeten we offensieve eisen naar voor brengen zoals de afschaffing van gesloten asielcentra en de omvorming ervan tot opvangcentra, een plan van massale investeringen in de bouw van sociale woningen die voor iedereen toegankelijk zijn zonder onderscheid van afkomst, meer publieke middelen voor sociale diensten en onderwijs, herverdeling van de arbeidstijd door een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies, echte contracten met echte lonen, regularisatie van mensen-zonder-papieren, … Met dergelijke eisen maken we duidelijk dat een menselijk asielbeleid en verdediging van sociale zekerheid samengaan en mogelijk zijn indien we de middelen zoeken waar ze zitten: bij de superrijken die steeds hogere dividenden opstrijken (+5,7% in 2017) en daarvoor de levensvoorwaarden van de meerderheid van de bevolking afbreken.
Internationale solidariteit voor een andere samenleving
We strijden tegen de oorzaken die mensen ertoe aanzetten om te vluchten. Oorlogen, imperialistische interventies, uitbuiting van mens en natuur: dat zijn de redenen waarom mensen geweld, ellende en rampen ontvluchten.
We kunnen daar enkel iets tegen doen als we breken met de winstlogica van het kapitalisme waar de concentratie van rijkdom bij een handvol superrijken gepaard gaat met ellende en toenemende spanningen bij de rest van de bevolking. Vorig jaar nog vroeg de NAVO aan de lidstaten om 2% van de begroting aan defensie te besteden. Om daar te geraken, wil onze regering 3 miljard uitgeven aan nieuwe gevechtsvliegtuigen. Ze zaaien ellende en stellen de slachtoffers hiervan vervolgens verantwoordelijk.
Wij komen op voor een alternatief op het kapitalisme: een socialistische samenleving waar de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet de winsten van een handvol superrijken centraal staan.
Solidariteit met Mounir en Jiyed
Op vrijdag 9 februari werden zeven mensen-zonder-papieren opgepakt in de culturele VZW Globe Aroma. Twee van hen zijn naar het gesloten centrum 127 bis gestuurd. Het gaat om Jiyed, een artiest die zijn kunstwerken die avond wilde tentoonstellen. De andere is Mounir, een vakbondsmilitant van het Comité van Werkenden met en zonder papieren van het ACV. Mounir is al een tiental jaar actief in België.
We roepen op tot solidariteitsmoties en verklaringen van syndicale delegaties of van je klas op school, … Stuur deze naar de Facebook-groep “Libérez Mounir, le délégué syndical des sans-papiers.”
