Verslag door enkele LSP-militanten die zaterdag langs verschillende vestigingen van Carrefour gingen om onze solidariteit te betuigen.
Zeven jaar na de vorige grote ontslagronde bij Carrefour zijn er nu opnieuw 1.233 jobs bedreigd : 1.053 in de hypermarkten en 180 op de hoofdzetel. Dit nieuws komt in het kader van een herstructurering in Frankrijk waar de groep nog eens 2.400 jobs wil schrappen. Op 15 jaar zijn in België bijna 40% van de personeelsleden van Carrefour opgeofferd in naam van de winst. Nochtans werd de afgelopen vijf jaar 248 miljoen euro winst geboekt en betaalde het bedrijf daar amper 1% belastingen op.
Zaterdagochtend waren verschillende vestigingen van Carrefour dicht. Enkele ploegen van LSP bezochten piketten in de Brusselse regio. We gingen er in discussie met de aanwezigen, verdeelden ons pamflet en verkochten ons maandblad.
Tegen 8 uur kwamen we aan de hypermarkt van Carrefour in Evere. Daar stonden een 40-tal personeelsleden en syndicale militanten van de verschillende bonden. Ze hielden die ochtend een personeelsvergadering waarop we uitgenodigd werden en waar we onze solidariteit mochten toelichten. We bedanken de ploeg in Evere voor de gastvrijheid.
De wil en noodzaak om de strijd verder te zetten en om niet toe te geven aan de arrogante directie, bleken duidelijk op de personeelsvergadering. Het doel van de directie is duidelijk: hypermarkten sluiten om meer nadruk te leggen op kleine winkels, waarvan een groot deel door zelfstandige franchisehouders wordt uitgebaat en waar het personeel minder rechten en dus ook minder loon heeft. Carrefour wil vooral goedkoper personeel inzetten, wat kan door meer kleine winkels en/of franchisevestigingen te openen.
De factuur hiervoor wordt altijd door dezelfde mensen betaald: de werkenden.
Tijdens de personeelsvergadering uitten veel werkenden hun woede. Dit kwam onder meer tot uiting in het voorstel om de beweging die afgelopen donderdag begon verder te zetten. Maandag is er een overkoepelende vergadering van CNE-delegees (de Franstalige tegenhanger van LBC) uit de handelssector. Daar zal ingegaan worden op hoe de onderhandelingen met de regering zullen gevoerd worden en hoe de beweging wordt verdergezet.
In ons pamflet stellen we ook voor om na te gaan hoe de stakingsbeweging kan uitgebouwd worden door de acties te verbreden, zeker in de rest van de sector maar ook onder de klanten. Het is mogelijk om solidariteit te versterken. We mogen ons niet laten verdelen en winkel per winkel de situatie bekijken. Na de eerste spontane acties van woede moeten we het verzet coördineren, waarom bijvoorbeeld niet gaan voor een nationale actiedag in dat kader? LSP meent dat de stakingsbeweging moet verdergezet worden. De regering zal samen met de directe proberen om de acties te beperken en alle aandacht te richten op de onderhandelingen of op individuele oplossingen. Er is een nationale beweging in heel de sector nodig. Dit kan door ook op te komen voor offensieve eisen zoals behoud van alle jobs, een minimumloon van 14 euro per uur, degelijke contracten met een gezond evenwicht tussen werk en privéleven. Als multinationals als Carrefour niet bereid zijn om daarop in te gaan, moeten we niet aarzelen om de sector in publieke handen te brengen.
