Sinds De Post begonnen is met de invoering van geo-route in de uitreikingskantoren is er heel wat verzet geweest van het personeel, zowel in de kleinere landelijke uitreikingskantoren als in de grote steden. In augustus was er de staking tegen geo-route in Gent 1 die vier dagen duurde. Door de invoering van geo-route verdwijnen er 71 diensten in Gent 1. De voorstellen van de directie werden tot drie maal toe verworpen door de postbodes. Ze gingen pas terug aan het werk na de belofte dat de cijfers waarop de directie zich baseerde voor het reoganiseren van de rondes herzien zouden worden. Twintig postbodes worden extra aangeworven als tijdelijke versterking en er worden ook nieuwe uitreikingsdiensten gecreëerd. Eind augustus waren er ook stakingen in Brussel 5 (Elsene) en Watermael-Bosvoorde tegen de invoering van geo-route.
Pamflet ‘Model 9’ dat verspreid wordt onder werknemers van De Post
In 340 van de 570 uitreikingskantoren zou geo-route ondertussen al ingevoerd zijn. In Antwerpen en de meeste kantoren in de Brusselse agglomeratie zal dit de komende weken gebeuren. In Antwerpen 1 zullen hierdoor 51 diensten geschrapt worden. In de nachtdiensten van de uitreikingskantoren sneuvelen 8 op de 10 diensten en in de uitreikingskantoren gemiddeld 3 op de 10. In februari was er een staking in Vilvoorde die negen dagen duurde. Een postman die uitkeek naar zijn pensioen vertelde ons op het piket dat hij nu dagelijks tot 10 uur nodig had om zijn ronde te doen en dat hij amper nog tijd had voor zijn ‘klanten’.
De directie van De Post wil absoluut geo-route overal doorvoeren. Samen met het loketbeheersysteem Poststation moet dit de postbedeling en het werk aan de loketten rendabel maken voor toekomstige buitenlandse investeerders. Net zoals bij Belgacom en de NMBS gaat dit gepaard met het schrappen van duizenden jobs. In ‘Mededeling van Johnny Thijs’ van augustus gaat de gedelegeerd bestuurder er prat op dat er door de invoering van nieuwe werkmethodes 1300 jobs bij De Post definitief konden geschrapt worden. In totaal wil De Post 8500 voltijdse jobs schrappen.
Voor het behoud van de werkgelegenheid en het verdedigen van de rechten van de vastbenoemden en de contractuelen zullen we niet moeten rekenen op de steun van ‘socialistische’ minister van openbare diensten, noch op de leiding van de drie grote vakbonden. De stakingen in Gent, Elsene, Watermael- Bosvoorde, Vilvoorde, Luik en tal van andere uitreikingskantoren maar ook bij Taxipost (tegen de filialisering) toont duidelijk de bereidheid van het personeel om in aktie te gaan tegen het massale jobverlies en de aanval op het personeelstatuut.
Bedienden, postmannen uit de nachtvacaties én de dagploeg moeten samen actie voeren voor het behoud van alle jobs, het personeelsstatuut en een gelijke behandeling van contractuele personeelsleden. We kunnen ons niet permitteren om ons te laten verdelen
Poststation verhoogt de werkdruk bij de loketbedienden
De invoering van het nieuwe informaticasysteem Poststation draait op volle toeren. De bedoeling is het tegen het einde van het jaar in elk kantoor te installeren. Voor diegenen die er nog aan zouden twijfelen, Poststation heeft niet als bedoeling om het werk van de loketbedienden lichter te maken maar hen integendeel nieuwe taken op te leggen terwijl er verder gesnoeid wordt in het personeelsbestand. Het management van De Post is hier trouwens heel duidelijk over: ‘We moeten de omzet drastisch verhogen via een programma om de verkoop te stimuleren en tegelijkertijd de kosten reduceren’; (Texto n° 19, pg 8).
De tijd die aan het loket uitgespaard wordt voor klassieke bankverrichtingen moet gespendeerd worden aan de verkoop van financiële topproducten aan een meer en meer geselecteerd publiek. De andere klanten zullen zichzelf moeten bedienen aan een bankautomaat. Na een zekere inloopperiode voor het nieuwe systeem zal de druk op de loketbedienden enorm opgevoerd worden.
Via Poststation wordt het mogelijk om verkoopsdoelstellingen per loket op te stellen en deze regelmatig te evalueren, met gepaste sancties die zullen volgen als de doelstellingen niet gehaald worden. Dit zal een ongezonde concurrentie tussen de bedienden uitlokken die de werksfeer zeker niet ten goede zal komen. Dit is ook de werkwijze die bij Belgacom toegepast wordt, en waar De Post een voorbeeld aan denkt te moeten nemen. Door de sterk toegenomen werkdruk is het aantal depressies bij Belgacom sterk toegenomen. In enkele gevallen heeft dit zelfs tot zelfmoorden geleid.
Technisch is het perfect mogelijk om de werkomstandigheden van de loktetbedienden te verbeteren en op een correcte manier alle lagen van de bevolking te bedienen zonder te discrimineren op basis van het inkomen en hierbij de tewerkstelling te garanderen. De liberalisering van de banken en postdiensten leidt echter alleen maar tot een sociale afbraak.
De Post doet meer en meer beroep op interimarbeid
Vandaag is 1 op 5 jongeren officiëel werkloos. De regering reageert hierop met allerlei nebjobs die ze meestal nog zelf moet bekostigen. Jongeren worden door de werkgevers gebruikt om druk te zetten op de lonen en arbeidsvoorwaarden van oudere werknemers. Als jongeren al werk vinden zijn het vaak tijdelijke opdrachten via een interimkantoor.
Ook De Post stelt steeds meer mensen te werk via interimkantoren en doet dit op basis van weekcontracten. Na een periode van minimum twee maanden kunnen de interimarissen, na het succesvol afleggen van een test en een interview, een contract van zes maanden krijgen. De Post kan dit type contract vier keer verlengen, meer dan in de privé-sector, waar de werkgever verplicht is om na drie opeenvolgdende contracten van bepaalde duur een contract van onbepaalde duur voor te stellen. Het idee van vast werk met een volwaardig contract wordt volledig ondermijnd.
In verschillende kantoren bleek met de invoering van de geo-route ‘plots’ dat men geen extra personeel meer nodig had. Interimarissen die normaal recht hadden op een contract van zes maanden , eindigen in een wervingsreserve en zijn ondertussen gedwongen ander werk te zoeken. De interimarissen worden tot hun laatste werkdag aan het lijntje gehouden. Dat terwijl ze als beginnende postbode niet vertouwd waren met het werk en de rondes en dus heel wat onbetaalde overuren geklopt hebben. Des te meer omdat er van de dag opleiding die je als vervanger krijgt voor elke nieuwe ronde, in de praktijk meestal niets in huis kwam.
Als contractuele werknemer is het moeilijk je rechten te verdedigen. De Post hanteert een bewuste strategie om het aandeel van de contractuelen in het personeelsbestand te vergroten. De vakbonden moeten de contractuelen beschouwen als volwaardige werknemers en hun rechten verdedigen. Bij de bedienden werkt ondertussen al de meerderheid van het personeel met een contract van onbepaalde of bepaalde duur.
Dit pamflet wordt verspreid onder werknemers van De Post onder de naam ‘Model 9’, een verwijzing naar het formulier model 9 dat binnen De Post gebruikt wordt om werknemers op de vingers te tikken. Als je zelf bijdragen wil schrijven, kun je ons bereiken via modelnegen@hotmail.com. Het pamflet kan ook als pdf-file gedownload worden om verder te verdelen.
