LSP-kandidaat aan het woord: Nicole Vanderputte

Nicole is ambtenaar en werkt in Brugge. Ze is al jarenlang het gezicht van onze organisatie in Oostende en staat op de derde plaats van onze Europese lijst.

Waarom sta je op de LSP-lijst?

Terwijl de andere partijen veel beloven, zien we dat ze in de praktijk niets doen voor de meerderheid van de bevolking. Integendeel, alle traditionele partijen zijn het erover eens dat er na de verkiezingen een hard besparingsplan zal gevoerd worden. LSP wil met deze verkiezingsdeelname mee het verzet tegen dat besparingsbeleid helpen versterken.

Voor mij is het ook belangrijk om met LSP op te komen omdat een politiek instrument noodzakelijk is. Ik heb zelf ondervonden wat het betekent om als delegee door mijn baas aan de deur gezet te worden bij een collectief ontslag in 1993. Veel steun van de vakbondsleiding in mijn centrale kwam er niet. Ze zeiden me al vlug dat ik geen militante meer kon zijn, omdat ik niet langer in de sector werkte. Gelukkig dat ik toen ook politiek actief was bij de voorloper van LSP zodat ik niet in een zwart gat viel.

Met LSP zijn we bovendien het volledige jaar actief. Toen we woensdag aan de bibliotheek campagne voerden, zei iemand me: “Staan jullie hier nu alweer?”. En inderdaad, wij voeren het hele jaar door campagne en niet enkel als er verkiezingen in aantocht zijn. Dat is ook een verschil met de traditionele partijen die eerder kiesmachines zijn maar die je voor de rest van het jaar niet op straat ziet.

Wat is er bij deze verkiezingen belangrijk voor werkenden?

Het is duidelijk wat de agenda van het patronaat is. Zij willen arbeidsduurverlenging, meer flexibiliteit, lagere lonen,… Terwijl de non-profit betoogt voor arbeidsduurvermindering en ook in heel wat andere sectoren dergelijke eisen op veel steun kunnen rekenen, spreekt het VBO over een 40-urenweek zonder loonsvermeerdering. Maar een arbeidsduurvermeerdering van 38 naar 40 uur per week betekent concreet dat we op een jaar tijd 10 tot 12 arbeidsdagen extra moeten leveren, maar dan gratis want zonder loonsvermeerdering!

Andere discussies gaan over het opdrijven van de flexibilisering terwijl er nu al enorm veel klachten zijn rond stress. Kijk naar de consumptie van geneesmiddelen en je weet het wel. En dan willen ze nog meer flexibiliteit?

Bijvoorbeeld bij De Post is dat al erg concreet met de georoute die ze invoeren. Een kameraad die facteur is vertelde me dat ze bij de georoute van 3 rondes er 2 gemaakt hebben waardoor een facteur al snel 6 tot 8 uur bezig is aan die ronde en dat naast het werk op de bureau. Eigenlijk betekent die georoute gewoon een verlenging van de arbeidsdag om met minder arbeiders meer gedaan te krijgen. Dat is toch niet logisch op een ogenblik dat er zo’n massale werkloosheid is!

De Europese Unie speelt hier een belangrijke rol bij. Als de richtlijn-Bolkestein erdoor komt, zal het mogelijk worden dat op één en hetzelfde bedrijf werknemers werken aan 10 EUR per uur en anderen aan 3 EUR per uur. Die patroon zal ook snel weten wat voor hem de norm is op vlak van loon!

Bij ons in de openbare diensten zal dit misschien nog niet direct evenveel gevolgen hebben als in de privé, maar als we zien hoe het belang toeneemt van de contractuelen en hoe gesproken wordt over de invoering van interimarbeid in de openbare diensten, dan is het duidelijk dat het niet lang zal duren vooraleer ook de openbare diensten zullen getroffen worden. Zaken als de georoute bij De Post zijn daar overigens voorbereidingen voor.

Met onze verkiezingsdeelname kunnen we dat allemaal ter discussie stellen om het verzet ertegen beter te kunnen voeren. Daarom is de Europese lijst van LSP voor mij zo belangrijk.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie