De liberalisering van De Post leidt tot een massale afbouw van de dienstverlening. Zo worden heel wat taken van het postkantoor doorgeschoven naar niet-gespecialiseerde private partners in de vorm van Postpunten. De Post wil de helft van haar kantoren sluiten. De politici die verantwoordelijk zijn voor dit beleid, schrokken plots (even) wakker toen hun eigen kantoor in het parlement ook met sluiting werd bedreigd.
Blijkbaar zijn er speciale postkantoortjes in het Belgisch parlement, maar ook in het Europees parlement en in het NAVO-gebouw. In sommige gemeenten wordt het aantal postkantoren drastisch beperkt waardoor er bijvoorbeeld in een stad als Gent nog 7 van de 26 kantoren zouden overblijven. Dat betekent dat er slechts één kantoor per zowat 30.000 inwoners zou zijn.
De paar honderd parlementsleden, die aan de basis liggen van het liberaliseringsbeleid dat zorgt voor sluitingen van postkantoren, zijn nu echter geschokt omdat hun eigen postkantoor eveneens de deuren zou sluiten. De directie van De Post stelt dat dit kantoor onderbenut wordt en dat er vlakbij een andere kantoor is, dat van Madou.
Toch protesteerden de voorzitters van Kamer en Senaat, Van Rompuy (CD&V) en De Decker (MR), tegen de beslissing. Ze zullen de directie van De Post vermanen. De directie stelde echter dat het bedrijf nog “onvoldoende voorbereid” is op de “totale liberalisering” en ook dat de volksvertegenwoordigers daarvan op de hoogte zijn.
Dat klopt natuurlijk, ze liggen zelf mee aan de basis van dit beleid en pleiten steevast voor meer liberaliseringen en privatiseringen. Blijkbaar gaat die liberaliseringsdrang echter meer zo ver tot het de eigen privileges dreigt te beperken. Daar mag uiteraard niet aan worden geraakt. Wij vinden het een goed idee dat de parlementsleden eens naar een gewoon postkantoor moeten gaan en daar zien hoe lang de rijen soms kunnen zijn. Alleen vrezen we dat ze hun personeel zullen sturen en zelf verder blind zullen blijven voor de negatieve gevolgen van hun eigen neoliberale beleid.
Een openbare dienst als De Post moet geen winst maken, de kerntaak moet bestaan uit het aanbieden van dienstverlening aan de bevolking. Dat aspect komt echter steeds meer op de achtergrond en de dienstverlening evolueert naar Nederlandse normen: daar besloot de Nederlandse Post om alle kantoren te sluiten. Als de parlementsvoorzitters hun protest consequent opnemen, moeten ze zich ook uitspreken tegen de sluiting van alle andere postkantoren en pleiten voor een omkering van het liberale beleid. Een volledige hernationalisatie van De Post met een uitbouw van de dienstverlening kan dan op de agenda staan.
