Jarenlang werd ons voorgehouden dat de liberalisering van de energiemarkt zou leiden tot meer concurrentie en “bijgevolg” lagere prijzen voor de consumenten. Eenzelfde redenering wordt ons momenteel ook voorgehouden bij onder meer De Post waar vanuit Europa wordt bepaald dat er een liberalisering moet komen. In de energiemarkt zien we de concrete gevolgen: sinds de liberalisering stegen de prijzen van aardgas en elektriciteit fors.
De CREG maakte een studie over de evolutie van de prijzen voor elektriciteit en aardgas sinds de liberalisering van de energiemarkt. Volgens de krant “De Tijd” gaat het om een “geheime studie”, maar de krant bericht wel over de resultaten ervan die werden aangehaald door minister Magnette bij een discussie in De Kamer.
Die resultaten van de studie zijn niet bepaald rooskleurig voor de consumenten. Magnette verklaarde: “Sinds januari 2004 zijn bij alle types verbruikers prijsstijgingen van 50 tot 90 procent vastgesteld”. Hierdoor zit aardgas op een historisch hoge prijs en dat is volgens de minister toe te schrijven aan de prijs voor de levering van aardgas. Ook de prijzen voor elektriciteit zijn fors toegenomen: met 35 tot 55%. En de minister voegt er aan toe dat deze verhoging vooral voelbaar is in Vlaanderen omdat de liberalisering daar vroeger plaatsvond (in 2003).
Het is bizar dat deze studie nog niet volledig is bekendgemaakt. De cijfers maken immers duidelijk dat de hele liberaliseringsoperatie niet het beloofde resultaat heeft opgeleverd. Zoals de politici en controle-instanties zoals CREG vandaag moeten vaststellen, is er geen enkele gemeenschapscontrole op de energiesector en de prijzen. In de energiesector telt voor de private bedrijven enkel de winsten. De traditionele politici zullen daar wellicht niet tegen ingaan en als de CREG te lastig doet, wordt deze instantie het zwijgen opgelegd.
Die pogingen tot doofpotoperaties zijn gedoemd om te mislukken, iedereen voelt de stijgingen van de energieprijzen immers in zijn of haar portemonnee. Het is duidelijk dat liberaliseren leidt tot minder diensten voor meer geld. Energie is een essentiële behoefte voor iedereen, dit mag dan ook niet overgelaten worden aan de controle van enkele aasgieren die enkel uit zijn op het vergroten van hun winsten.
Nationalisering is een maatregel die in Engeland kan worden toegepast als het erop aankomt om een bank die dreigt failliet te gaan, te redden. Als het kan om de grote financiële belangen te verdedigen, waarom zou het dan niet kunnen om een essentiële behoefte van iedereen onder gemeenschapscontrole te plaatsen? Dat vereist dan wel een nationalisering onder de controle en het beheer van de arbeiders en niet onder vetbetaalde topmanagers die worden aangetrokken om de meest winstgevende delen voor te bereiden om opgeslorpt te worden door de niet te stillen winstzucht en inhaligheid van energiemultinationals en zijn centrale aandeelhouders zoals Albert Frère of Etienne Davignon.
