In augustus werd aan de luchthaven van Heathrow in Londen actie gevoerd. Er was een actieweek met verschillende betogingen en directe acties. De aanleiding voor het protest was het plan van de luchthaven om verder uit te breiden met een derde landingsbaan. Hierdoor zouden ook een aantal dorpen in de buurt moeten verdwijnen. Op 19 augustus was de grootste betoging. Er vallen een aantal interessante lessen te trekken uit de acties.
Onder het motto "klimaatsverandering belangt iedereen aan", werden afbeeldingen meegedragen met menselijke gezichten op vanuit alle continenten. Fotos door Marc Vallee
Een erg positief gegeven was het feit dat voor de acties werd samengewerkt tussen radicaliserende jongeren en buurtbewoners uit de bedreigde dorpen. Dat versterkt natuurlijk de acties aangezien het moeilijker is om de acties af te doen als het werk van een klein geïsoleerd groepje van voornamelijk jongeren. Bovendien zorgt het ervoor dat de milieu-activisten makkelijker banden kunnen leggen met bredere lagen van de bevolking. Natuurlijk hangt een dergelijke samenwerking samen met het programma dat naar voor wordt gebracht vanuit de acties, maar het smeden van banden met lokale actiegroepen was zeker een sterk punt van deze acties. De inwoners van Sipson liepen vooraan in de betoging, wat een scherpere boodschap bracht.
Een andere les die kan worden getrokken uit de acties, is dat de politieke autoriteiten wel de mond vol hebben van ecologische maatregelen en het bestrijden van klimaatsverandering; maar als er acties plaatsvinden, is er toch repressie. De politie probeerde de betoging tegen te houden op het ogenblik dat te dicht bij de luchthaven werd gekomen. Het kwam tot een kat-en-muis-spelletje met de politie die met heel wat middelen aanwezig was. De formele bekommernissen van traditionele politici inzake milieu gaan duidelijk niet verder dan het verhoopte kortetermijn effect ervan in de media. Imago en perceptie zijn voor hen het belangrijkste.
Dat is niet verwonderlijk aangezien de traditionele politici de belangen van de grote bedrijven en de banken verdedigen. Dat zijn winstbelangen die niet afgestemd zijn op de ecologische behoeften van de meerderheid van de bevolking. Als we rond ecologie een aantal eisen naar voor willen brengen, zullen we niet kunnen rekenen op de traditionele politici maar zullen we zelf moeten bouwen aan een politiek verlengstuk.
In de acties is het daarom belangrijk om eisen naar voor te brengen die duidelijk zijn en die begrepen worden door bredere lagen. Op dat vlak waren de acties in Heathrow vrij beperkt, het eisenplatform was namelijk erg vaag. Er was ook heel wat verwarring aanwezig. Sommigen stelden dat er beter meer energie zou gestoken worden in het druk zetten op traditionele politici, anderen legden wel een verband tussen hoe dit systeem functioneert en de schade die dit toebrengt aan het milieu.
Het kapitalistisch systeem leidt tot uitbuiting van de arbeiders en de leefomgeving van de arbeiders. In de strijd tegen klimaatsverandering en tegen verdere aanvallen op ons leefmilieu, zal de arbeidersklasse een cruciale rol moeten spelen. Daarom is het ook belangrijk om steeds banden te smeden tussen actievoerders en arbeiders. Bij de acties in Londen weigerden de organisatoren in te gaan op de vraag van de pilotenvakbond om een gesprek te hebben. Dat is volgens ons een foute inschatting. Het zijn niet de werknemers die verantwoordelijk zijn voor milieuvervuiling, maar het patronaat.
De strijd tegen klimaatsverandering, is een strijd tegen de logica van dit systeem. Daarbij zal het noodzakelijk zijn om verder te gaan dan enkel semi-spontane acties of eenmalige betogingen. Het is noodzakelijk om ons te organiseren en met de arbeidersbeweging collectief op te komen voor een betere toekomst. Dat kan volgens ons enkel fundamenteel het geval zijn in een socialistische samenleving waar de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen centraal staan en niet de winsten van een kleine minderheid.
