Ook in Namen waren het de cipiers en het spoorpersoneel die de toon zetten. Eens te meer waren ze talrijk aanwezig op hun piketten van in de vroege uurtjes. De militanten willen zich niet meer laten doen door de regering die de rijken dient en die de werkomstandigheden en openbare diensten afbreekt. Ze waren allemaal heel duidelijk dat die strijd eenheid vereist en dat is waarom de spoorarbeiders, net zoals de dag voordien, aanwezig waren op het piket aan de gevangenis. Nadien hebben ze de bijeenkomst van de andere sectoren van het ACOD aan het stadhuis vervoegd.Het gemeentepersoneel, vele leerkrachten, maar ook werknemers van TEC (De Lijn in het Waalse Gewest) en vele anderen hebben een duidelijk signaal gegeven: als we willen dat onze openbare diensten overleven, moeten we deze regering begraven.
Door Emily (Namen)
Later op de dag vond er een betoging plaats die eindigde aan de zetel van de Waalse regering. Ondertussen belegden de spoormannen en -vrouwen een Algemene Vergadering. Een student die zijn solidariteit wou betuigen speelde vanuit een openstaand raam venster de Internationale, waarna hij opnieuw zijn studies aanvatte: het was een mooi teken van steun in een context waarin alle traditionele media de beweging afkeuren en vooral kwaadspreken in plaats van zich te informeren. Nu er een algemeen akkoord is over de noodzaak van de val van de regering, wordt er duchtig gediscussieerd over de vraag of we daartoe in staat zijn en hoe we dat best aanpakken.
Delen van het antwoord op die vragen werden gegeven tijdens het uitgebreide regionale comité van het ABVV die deze lange dag afrondde. In elke interventie werd herhaald dat het noodzakelijk is diegenen die het voorbeeld tonen (de cipiers en de spoorarbeiders) op een concrete manier te ondersteunen. 37 dagen staking vanwege de cipiers begint zowel financieel als moreel onnoemelijk zwaar te worden. In het licht van de tranen die die ochtend vloeiden, zal elke steun, inderdaad, noodzakelijk zijn.
De werknemers van het openbare vervoer (NMBS en TEC) vervolgen de beweging nu woensdag en waterwegen zullen ook geblokkeerd worden. De afgevaardigde hebben ook onderstreept dat het niet voldoende is enkel op te roepen voor een staking, maar dat zo’n staking ook echt opgebouwd en georganiseerd moet worden op de werkvloer.
Tenslotte hebben de centrales van de private sector hun solidariteit uitgesproken: wij zijn allemaal gebruikers van de openbare diensten en wat er vandaag gebeurt in de openbare diensten zal morgen gebeuren in de privé. De delegatie van de Dolomies uit Marche-les-Dames (mijnbouwbedrijf) heeft ook voorgesteld om binnenkort een solidariteitsactie met de stakers in de openbare diensten te organiseren, bijvoorbeeld door hun piketten te gaan versterken.
De volgende belangrijke stap is de 24e juni. Maar alvorens we daar zijn, zullen er acties en stakingen voortgezet worden tegen deze regering van de rijken. Zoals we dat gewoon zijn, zal de LSP in Charleroi volop participeren aan die mobilisaties om de beweging voort te stuwen tot aan de val van de regering en de val van het hele besparingsbeleid. De maat is vol, de strijd zal hard zijn, maar welke andere keuze rest er ons?!
