Naar aanleiding van de reactie van de leiding van de Nederlandstalige vleugel van ACOD op de stakingsoproep die vanuit de Franstalige vleugel werd gelanceerd, ontstond er heel wat discussie. De media sprongen met veel plezier op de kwestie om communautaire verdeeldheid centraal te zetten. Een militant van ACOD reageert.
“Eén ding is duidelijk: niemand van ons, Franstalig of Nederlandstalig, kan zich veroorloven dat deze regering nog langer aan de macht blijft. De regering heeft de voorbije weken verschillende provocaties gedaan, pogingen om nog snel-snel vóór en tijdens de zomer wat smeerlapperij er door te jagen: de acties van de voorbije weken en dagen zijn daar het gevolg van. De regering oogst wat ze gezaaid heeft: de mensen zijn het zat, zat, zat.
“We hebben een strategie nodig, een duidelijk plan van sociale actie met als doel: de val van deze regering. We moeten ook die delen van de bevolking meekrijgen die vandaag nog niet overtuigd zijn dat deze regering weg moet, óf die geloven dat er geen alternatief is. Goed georganiseerde stakingen, actiemateriaal, pamfletten en informatiebrochures. Personeelsvergaderingen in alle bedrijven kunnen daaraan helpen. We moeten als vakbond de straat op, naar de markten, de winkels, mensen aanspreken. En we hebben een politiek alternatief nodig: een programma voor een volgende regering. Een 30-urenweek ipv. stijging van de werkuren, een minimumpensioen van 1.500€ voor iedereen ipv. de aanvallen op de pensioenen, goed gefinancierde openbare diensten ipv. besparingen, degelijke lonen en sociale bescherming ipv. flexibilisering en aanvallen op de werklozen. Kortom: we moeten de basis leggen voor de maatschappij die WIJ willen, wij, de 99%. Geld is er genoeg, alleen zit het nu bij de Panama-miljardairs. Wij moeten daar controle over krijgen…
“Frankrijk, Spanje, Italië, Ierland, Griekenland, en zovele landen buiten Europa tonen het voorbeeld: mensen zijn klaar om te strijden. Laten we die strijd organiseren.
“Exact 80 jaar geleden, in mei 1936 begon de grote staking tegen de regering Van Zeeland. Deze beweging dwong de regering tot ontslag, en de nieuwe regering voerde de 8-urendag, betaald verlof en het begin van de sociale zekerheid in. Toen was het ook crisis, toen was het ook “niet mogelijk”, maar men deed het, omdat er geen keuze was door de staking…
“De slogan van toen was: “Uw voornaam is Waal of Vlaming, uw achternaam is arbeider”. Laten we dat voorbeeld van klasseneenheid tegen deze regering en het patronaat opnieuw opnemen!”
