Het proces van contrarevolutie in Venezuela komt versterkt uit de parlementsverkiezingen van 6 december. De rechtse coalitie, MUD, haalde een grote meerderheid. De PSUV, de partij van president Maduro die voortbouwt op de erfenis van de ‘Bolivariaanse revolutie’ van Hugo Chavez, leed een zware nederlaag.
Artikel door Ben (Charleroi)
De rechtse coalitie haalde 7,7 miljoen stemmen of 2 miljoen meer dan in 2010. Het is meteen ook het aantal stemmen dat rechts meer haalde dan de PSUV bij deze verkiezingen. De rechterzijde gaat van 65 verkozenen in 2010 naar 112 vandaag. De PSUV verliest zijn meerderheid, van 95 verkozenen in 2010 valt de partij terug op 55 zetels. President Maduro zal dus rekening moeten houden met pogingen van de rechterzijde om het beleid stokken in de wielen te steken.
Het is de eerste belangrijke verkiezingsnederlaag sinds 1998 en de overwinning van Hugo Chavez in de presidentsverkiezingen van dat jaar. In 2010 haalde de PSUV al een pak minder verkozenen en kon de verenigde rechtse oppositie MUD enkele honderdduizenden stemmen meer dan de PSUV voor zich winnen. Bij de presidentsverkiezingen van 2013, na het overlijden van Chavez, haalde Maduro het met amper 1% meer dan de rechtse kandidaat. Voor wie de ontwikkelingen in Venezuela volgt, was het resultaat van deze parlementsverkiezingen dus niet verrassend. Onze organisatie heeft stelselmatig gewaarschuwd voor dit risico. Zo verwijzen we naar dit artikel.
De afgelopen jaren was er een proces van ‘Nicaraguasering’ van Venezuela, een verwijzing naar de sluipende contrarevolutie die eind jaren 1980 en begin jaren 1990 een einde maakte aan de Sandinistische revolutie in Nicaragua. (Over de opkomst en neergang van de Sandinisten publiceerden we in 2006 dit dossier waarvan zeker de laatste paragrafen nuttig zijn in de context van Venezuela vandaag).
Na de periode van revolutionaire euforie tussen 2003 en 2006 volgde een geleidelijke electorale opmars van de contrarevolutionaire krachten. De maatregelen waarmee de revolutie vooruit kon geduwd worden en waarmee met het kapitalisme gebroken werd, bleven uit. Het falen van de revolutie om vooruit te gaan en effectief te breken met het kapitalisme ligt aan de basis van de uitputting en demoralisatie van brede lagen van de bevolking. De rechterzijde kon hierop inspelen om een verkiezingsoverwinning te boeken.
Venezuela is hard geraakt door de sterke daling van de olieprijs. De petrodollars waren van cruciaal belang om de programma’s van sociale zekerheid te financieren. De lage olieprijzen leiden tot problemen die nog versterkt worden door de gevolgen van de economische sabotage door de kapitalisten, maar ook door de corruptie en de toenemende bureaucratisering. De regering heeft sinds 2014 geen cijfers van het BBP meer gepubliceerd. Het IMF heeft het over een inkrimping van minstens 10%. Maar liefst 30% van de goudreserves van de regering werden gebruikt om schulden af te betalen of voor import. De vertraging van de Chinese economie heeft vooral gevolgen voor Brazilië en Chili, maar die wegen op hun beurt op het volledige continent en dus ook op de economie in Venezuela. Er is een enorme inflatie. De tekorten aan basisproducten zijn breed verspreid en treffen het dagelijkse leven van de werkenden en de middenklasse. De sociale en economische situatie is rampzalig geworden.
Maduro verwijst in zijn verklaringen over de rampzalige situatie steeds naar de economische sabotage door de kapitalisten. Maar ondertussen neemt hij geen maatregelen om de economie in handen te nemen en een democratisch bediscussieerde planning van de productie op te maken. De werkenden moeten zich organiseren rond een duidelijk eisenplatform tegen de besparingen en de aanvallen op de democratische rechten die de rechterzijde in de komende periode ongetwijfeld zal opvoeren.
