Op donderdag 26 oktober organiseerde de lokale VB afdeling van Liedekerke een protestmars tegen het feit dat één van hun leden, Peggy Teirlinck werd buitengezet bij het ABVV nadat ze op de VB lijst stond met de gemeenteraadsverkiezingen. Het ABVV wilde in eerste instantie een tegenbetoging organiseren maar blies deze af nadat burgemeester Wynant (CD&V) een samenscholingsverbod uitvaardigde. Het Vlaams Belang kwam wel op straat.
Jan Van Olmen
“Een actie van het Vlaams belang kan de openbare orde verstoren, net als een tegenbetoging”, zo sprak Wynant. Het VB negeerde het verbod en trommelde hun lokale afdeling en periferie op. In totaal een 50-tal mensen. Niet echt veel voor een “Mars tegen de intimidatie van nationalistische arbeiders”!
Ook meer bekende koppen zoals Frank Vanhecke, Joris Vanhoutem en Luc Vermeulen waren aanwezig. Een oude truc: steek er een paar bekende (en beruchte) mensen tussen om toch nog de nodige media-aandacht te trekken.
Eerste schepen Dirk Lodewijk, (SP.a) werd de dag voordien gecontacteerd door het ABVV en er stonden in een mum van tijd 300 mensen klaar om te vertrekken. Maar hij besloot geen tegenbetoging te organiseren. De angst voor rellen (en politiek gezichtsverlies) zat diep. Lodewijk is bang om via uitgesproken politieke actie zijn verworven macht in de gemeenteraad te verliezen. De SP.a en de CD&V zijn namelijk de grootse partijen in Liedekerke. Dit in tegenstelling tot het VB die omwille van het cordon sanitaire geen mandaten of daadwerkelijke politieke invloed hebben.
De hele situatie barstte los toen het ABVV besloot om VB militanten uit hun werking te weren. Ook in Liedekerke gebeurde dit. Wanneer we zien hoe het VB uithaalt naar vakbonden en syndicale actie in tijden van crisis, zoals met het generatiepact, is het duidelijk waarom: ondanks alle pogingen tot camouflage blijft het VB gekant tegen vakbonden en vooral tegen hun rol in de samenleving op economisch, sociaal en politiek vlak. Op lokaal vlak speelden ook andere factoren een rol: in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen deelde Lodewijk een pamflet uit tegen het economische programma van het VB. Hierin werden ook de uitspraken van Freddy Van Gaever naar voren gebracht. Omwille van deze daad werd Lodewijk gebrandmerkt door de lokale VB-leiding. Hij was een dictator en een leugenaar en vroeg of laat zou “de reactie” komen. Die donderdagavond was het dan zover.
Ondanks veel geroep en getier kwam de groep VB’ers niet veel in beweging. Ze konden welgeteld 200 meter stappen, van de gemeenteplaats tot aan het gemeentehuis, waar ze werden tegengehouden door een kordon agenten in oproeruitrusting.
Lokale VB kopstukken Johan Daelman en Nele Van Den Brulle hielden dan maar enkele toespraken waarin keihard werd uitgehaald naar het ABVV en ook naar vakbonden in het algemeen. “Deze actie is gericht tegen het Stalinistische ABVV”, stelde Van Den Brulle. De VB‘ers wilden zich voorstellen als een groep strijdbare idealisten die wél bekommerd zijn met de Vlaamse werknemers maar die eveneens aandacht hebben voor de gehele samenleving. De vakbond is volgens hen een politiek en antidemocratisch machtsapparaat. De ware aard van het beestje liet dan ook niet lang op zich wachten: één militant bracht herhaaldelijk de Hitlergroet om de ordediensten te intimideren en om aandacht te krijgen van de pers… Na afloop van de betoging riep Daelman herhaaldelijk op om de kalmte te bewaren. De slogans na de toespraken bleven even traditioneel als fascistisch: ABVV, weg ermee! Lodewijk, linkse rat , vuile profiteur! Eigen volk eerst enzovoorts… Je zou je afvragen waarom een actieve VB-militant die het eens is met de retoriek over het “stalinistische” ABVV en die roept “ABVV, weg ermee”, eigenlijk lid wil zijn van datzelfde ABVV.
Bijzonder ironisch is ook het feit dat Peggy Teirlinck op de website van Vlaams Belang Liedekerke het ABVV uitdaagde om ook maar 1 argument te geven dat bewijst dat het VB een extreem rechtse partij is. Dat is zogezegd niet haalbaar…
Wel, haar partijgenoot Wim Wienen stelde voor om a-priori politie in te zetten tegen stakers of stakingspiketten, heel het economische programma van het VB streeft naar een nog harder neoliberaal beleid (door o.a. harde besparingen in de sociale zekerheid), pensioen is pas mogelijk na 40 jaar werken,… De “grote democrate” Nele Van Den Brulle heeft trouwens boven haar deur in gotische letters het opschrift “Were Di” hangen. Het lokale VB verkiezingspamflet liet weten dat vreemdelingen die zich weigeren aan te passen aan onze cultuur en de taal weigeren te leren het dorp moeten verlaten… Activisten van het VB en Voorpost in Liedekerke nemen overigens steevast mee het voortouw als er confrontaties zijn met andersdenkenden, we kunnen bijvoorbeeld verwijzen naar de NSV-betoging in Gent in december 2004 toen een groep extreem-rechtsen tegenbetogers fysiek aanviel met een charge.
En dit zijn nog maar een paar argumenten. Blijkbaar is voor Teirlinck het persoonlijk politiek succes meer waard dan het collectieve belang van alle arbeiders en vakbondsmilitanten.
De betoging verliep grimmig. Er vonden geen incidenten plaats maar de sfeer was allesbehalve positief, laat staan strijdbaar. De hele vertoning werd afgesloten met het zingen van de Vlaamse Leeuw waarna Vanhecke, Teirlinck en Daelman op het gemeentehuis een symbolische rode kaart overhandigden aan Lodewijk. De bevolking steunde het initiatief allerminst. Er waren slechts een tiental toeschouwers, zijnde de lokale pers, de gemeenteraad en enkele voorbijgangers die naar de politie kwamen kijken…
Ondanks het quasi marginale karakter van deze betoging mogen we het gevaar ervan niet onderschatten: zolang het VB niet word geconfronteerd met actief verzet van arbeiders en jongeren, zullen ze verder hun extreemrechts gedachtegoed verspreiden. Deze gebeurtenis toont ook aan dat de vakbondsbureaucratie en de SP.a zich kanten tegen het Vlaams Belang maar niet de juiste middelen en tactieken gebruiken. Willen we zowel beide problemen aanpakken, dan moeten we samen bouwen aan een nieuwe arbeiderspartij die op alle maatschappelijke domeinen de strijd aangaat tegen extreem rechts en de voedingsbodem daarvan: het neoliberaal beleid en verburgerlijkte sociaal-democraten
