Keerbergen. Stem op LSP-Consequent Links, sluit aan en wordt actief!

PDF van deze nieuwsbrief

Programma, lijst en partij

Het is moeilijk om naast de talloze verkiezingsborden te zien met holle slogans en breed lachende megakoppen. Maar het kan anders! De verkiezingen zouden moeten gaan over lokale en (inter)nationale thema’s die samengevat en toegepast worden in een (gemeentelijk) politiek programma i.p.v. de overdreven focus op personen. Inhoudelijke politieke discussies zouden Keerbergen meer bruis geven. Politiekers zouden het meer moeten hebben over hun algemene visie. Dan pas is ook iedereen mee waarover het eigenlijk allemaal gaat. De realiteit is dat de meerderheid (zelfs onderling) en oppositie continu zitten te ruziën en elkaar bestoken met welles/nietes spelletjes om toch maar proberen te scoren bij de bewoners. Gewoon doen was een gedachte bij Consequent Links en daarom stappen we naar de verkiezingen met een helder politiek programma op onze affiches. We hopen dat de standpunten op onze politieke affiche leiden tot een krachtige verandering in het bewustzijn, ook rond het verschil in methodiek van de verkiezingscampagnes. We gaan graag de politieke discussie aan!

De sterkte van een politieke partij moet haar programma zijn. Een goed programma is slechts een begin. De wereld veranderen we immers niet enkel met theorie en mooie ideeën, maar ook door actief te zijn in verschillende sociale bewegingen en vakbonden. Daarom is LSP-Consequent Links niet louter een electorale lijst. Ze wordt gesteund door de Linkse Socialistische Partij (LSP) die zelf een activistische partij is. De LSP maakt deel uit van het “Committee for a Workers’ International” (CWI) dat in meer dan 45 landen en op alle continenten ter wereld actief is.

Voorstelling kandidatenlijst

Trots stellen we onze lijst met 9 kandidaten voor! Deze mensen zijn allemaal op hun manier actief om de wereld in sociale zin te verbeteren. Er staan syndicalisten op, antiracisten, personen die bezig zijn met milieu- en dierenrechten, voorvechters voor mensenrechten, enzovoort!

Verkiezingscampagne

Mensen die graag willen helpen met onze verkiezingscampagne kunnen dit doen door bijvoorbeeld een bord te plaatsen waar onze politieke affiche “Consequent Links” op geplakt kan worden, door mee te helpen bussen en pamfletten uit te delen, via mond-tot-mond reclame ons kenbaar maken, en nog veel meer. Heb je zelf voorstellen om te helpen? Vervoeg ons dynamisch campagneteam!


Ecologie

De snelheid waarmee het groen verdwijnt in Keerbergen is hallucinant. Tussen 2005 en 2015 hebben we gemiddeld 234m² open ruimte verloren PER DAG! Daarnaast is nog een 190ha bedreigd met betonering. De leefdichtheid bedraagt 16 inwoners per hectare bebouwde oppervlakte terwijl het Vlaams gemiddelde 25 inwoners per hectare bebouwde oppervlakte is. Dit kan dus niet. Er moet een coherent natuurplan komen om het milieu te beschermen, want anders gaan we alles kwijt zijn! Er is op dit vlak dus enorm veel werk aan de winkel! (bron Betonrapport van de Vlaamse gemeenten en provincies Natuurpunt)

Te Keerbergen is er te weinig aandacht voor dieren. Dier en natuur gaan hand in hand en er moet een plan komen om verschillende diersoorten (beter) te beschermen. Voor mensen die honden hebben zouden er recreatieruimtes of weides moeten komen waar ze hun hond kunnen laten loslopen, trainen, spelletjes spelen e.d. Nu voelen veel hondeneigenaars het als een pesterij aan om echt overal en altijd honden aan de leiband te houden. Het verplicht chippen van bijvoorbeeld honden en katten zou moeten gesubsidieerd worden door de gemeente.

Er kunnen ook bewustmakingscampagnes rond het milieu georganiseerd worden. Maar bewustzijnsverhoging is één zaak. We hekelen het feit dat er te Keerbergen op publieke plaatsen en in natuurgebieden te weinig of geen vuilnisbakken staan. Dit heeft ertoe geleid dat sommigen spontaan vuilniszakken aan bomen gaan hangen zoals op de heide aan het Atheneum. Daarenboven worden de vuilnisbakken onvoldoende leeggemaakt, zeker bij evenementen. Steeds terugkerende voorbeelden zijn bij de picknickbank aan de molen of aan de bushalte in het dorpscentrum. Hoe kunnen we inwoners stimuleren om respect te hebben voor de natuur als de vuilnisbakken uitpuilen wanneer iemand er iets in wilt steken?

Daarnaast is het DIFTAR beleid er één van winst. Het is absurd dat naast de gemeentebelastingen ook moet betaald worden iedere keer een vuilnisbak geleegd wordt, het gewicht per kg en daarbovenop de huur voor zo’n vuilnisbak. Dit werkt sluikstorten in de hand en dat dan beboeten helpt ook niet wanneer de DIFTAR-tarieven onredelijk hoog zijn. Wanneer de hoeveelheid afval vermindert en er meer gesorteerd wordt, verhogen de premies evenredig zodat de winst op peil blijft. Dit is geen ecologisch beleid.

Democratie

Om een goed werkende gemeenschap te creëren is democratie op alle niveaus en in alle geledingen onontbeerlijk. Daarom begint onze eerste pijler hiermee. Om maximale inspraak van de burgers en belangengroepen te verzekeren moet er ook een maximale openheid zijn van bestuur. Alle verslagen, mandaten, boekhoudingen,… moeten openbaar zijn. Enkel zo kunnen we met kennis van zaken beslissingen nemen ten voordele van de gehele gemeenschap. Indien er belangrijke beslissingen moeten genomen worden, moeten er brede en open vergaderingen worden georganiseerd. Ook mogen politieke vertegenwoordigers volgens ons niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde werknemer.

Om inspraak te bevorderen kunnen er thema-comités of adviesraden worden opgericht of versterkt. Deze moeten open zijn. We onderschrijven o.a. het “Memorandum cultuurbeleid Keerbergen” door de cultuurraad en de “Inspiratiegids ‘Jeugd’ – Keerbergen (Memorandum)” door de jeugdraad. Deze zijn op de website van LSP Keerbergen te vinden onder: www.LSP-Keerbergen.be/cultuurraad.pdf en www.LSP-Keerbergen.be/jeugdraad.pdf

De afgelopen jaren zijn meestal een voorbeeld geweest van hoe het niet moet. Er zijn talloze welles-nietes spelletjes geweest tussen meerderheid en oppositie, zelfs tussen de meerderheidspartijen onderling, en tussen “de politiek” en bevolking. Ook werden de adviesraden vaak genegeerd. Dit moet veranderen.
Democratie en communicatie zijn de eerste belangrijke stappen om de belangen van werkende mensen en zelfstandigen beter te kunnen inschatten en verdedigen. Om een degelijke democratie te bekomen moeten er ook voldoende middelen worden vrijgemaakt. Wanneer de maatschappelijke discussies gestart zijn, wordt heel snel duidelijk waar de pijnpunten liggen en waar men moet investeren. Dit brengt ons tot de tweede pijler.

Sociaal investeringsbeleid

Verschillende individuen en bevolkingsgroepen hebben verschillende noden in de maatschappij. Er wordt te weinig geïnvesteerd in een sociaal beleid. Het tegendeel gebeurt. Er wordt bespaard, bespaard, bespaard. Dit zorgt ervoor dat het maatschappelijk weefsel helemaal wordt ontbonden met zelfs de desintegratie van de gemeenschap als gevolg. Daardoor groeit het individualisme, gestimuleerd en versterkt door de rechtse politiek en de uitspraken van sommige politici.
Wanneer er maatschappelijke rampen gebeuren, beperken de huidige politici zich tot leuzes zoals “hoe kan dit nu in Keerbergen gebeuren” of “ik voel mee met de familie”. De oorzaken moeten onderzocht worden en niet louter de symptomen met verrassing becommentarieerd.

Meer camera’s in de gemeente verhogen niet de veiligheid. Mensen van vreemde herkomst stigmatiseren verlagen niet het aantal inbraken. Er is namelijk een verband tussen de stijging van de criminaliteit en het voeren van een asociaal beleid. Eigenlijk is criminaliteit een symptoom dat de maatschappij als geheel aan het falen is.

In contrast hiermee moet er een sociaal investeringsbeleid komen dat investeert in de gemeenschap. Zo’n beleid zal op termijn de veiligheid verhogen en de criminaliteit doen dalen. Een hechtere gemeenschap verhoogt ook de sociale controle waardoor gevaren of problemen veel sneller kunnen gesignaleerd worden.

Vaak wordt de vraag gesteld van waar het geld zal komen om een sociaal investeringsbeleid te voeren. Het probleem ligt bij de budgetten van de gemeentes. Door de gemeentes meer verantwoordelijkheid te geven en tegelijkertijd onvoldoende budgetten te voorzien, zijn ze verplicht een besparingsbeleid uit te voeren. Zeker indien het gemeentebestuur meeloopt in het neoliberaal verhaal i.p.v. meer middelen te eisen van hogere niveaus. Dit brengt ons naar de 4de pijler.

Solidariteit

Men stelt vaak dat de gemeenteraadsverkiezingen niets te maken hebben met de nationale politiek en het klopt dat het stemgedrag wordt beïnvloed door lokaal gekende personen. De lokale partijen maken echter deel uit van hun nationale partijen. Ze dragen immers dezelfde naam. Een analyse van de samenstelling van de gemeenteraad met N-VA en CD&V in de meerderheid en overwegend Open VLD in de oppositie geeft toevallig alle partijen weer die in de verschillende regeringen zetelen en dus ook aan identiek hetzelfde neoliberaal beleid deelnemen. Een stem voor één van deze partijen, ook op gemeenteraadsniveau, is een stem dat hun beleid van asociale afbraak (via besparingen) en kosten doorrekenen (via belastingverhogingen) goedkeurt en zelfs stimuleert.

Het besparingsbeleid heeft gevolgen. Uit cijfers van het RSZ blijkt dat in Vlaanderen sinds het begin van de bestuursperiode het aantal lokale personeelsleden is afgenomen met 4.7%, wat de dienstverlening verder in gedrang brengt. De langdurige crisis heeft op sociaal vlak grote gevolgen. De algemene kosten voor het OCMW liepen in 2017 op met 6.8%, en specifiek zijn de kosten voor leeflonen of Recht op Maatschappelijke Integratie (RMI) gestegen met 12.3%. De financiële middelen die gemeentes ontvangen tellen slechts voor 7% van het BBP en de uitgaven “stijgen” veel minder dan de inflatie, namelijk met 0.1% per jaar. Als rekening wordt gehouden met de uitzonderlijke daling in de rentelasten (-6.6% tussen 2012-2016) merken we hoe snel de begrotingsopmaken kunnen degenereren wanneer, zoals nu, de rente terug begint aan te trekken (bron De financiële situatie van de Vlaamse lokale besturen Budget 2017 Belfius).

De gevolgen van de besparingen zijn reëel, ook in Keerbergen. Wanneer we de Kansarmoede-index (% van de geboorten in kansarme gezinnen) van Keerbergen in de periode 2003-2016 bestuderen merken we het volgende op:

  • Periode 2003-2009: 1.7% geboorten in kansarme gezinnen
  • Periode 2010-2015: 3.0% geboorten in kansarme gezinnen
  • 2016: 7.0% geboorten in kansarme gezinnen

Ook blijkt dat 7% (toevallig hetzelfde cijfer) van de inwoners betalingsmoeilijkheden hebben aangegeven. Dit zijn betalingen van alledaagse rekeningen zoals huishuur, energiekosten, gezondheidskosten, schoolkosten,… (bron Jouw gemeente in cijfers Keerbergen editie 2018 agentschap binnenlands bestuur statistiek Vlaanderen)

Plaats dit in contrast met 221 miljard euro, ongeveer de helft van de waarde van de Belgische productie, die alleen al in 2016 versluisd werd naar belastingparadijzen vanuit België door 853 bedrijven. Luxemburg wordt niet als een belastingparadijs beschouwd maar naar daar is ook 62 miljard euro versluisd. Daarenboven weet dat Singapore, Hong Kong en Panama ook niet opgenomen zijn in de lijst van belastingparadijzen. (bron FOD financiën – http://www.standaard.be/cnt/dmf20170814_03017672)

Volgens een studie van de PVDA betalen de top 50 grootbedrijven nauwelijks 1% belasting en loopt de staat ruim 9 miljard euro mis. Indien de grootste bedrijven, multinationals en hun filialen zich zouden houden aan een eerlijke fiscaliteit, kunnen deze middelen geïnvesteerd worden in de gemeenschap – waaronder de gemeentes een belangrijke rol te vervullen hebben. De lokale besturen zouden al veel meer sociale problemen kunnen oplossen en een echt sociaal investeringsbeleid kunnen voeren.

Maar de huidige partijen zijn zelfs niet voor een status quo: ze gaan het in omgekeerde richting laten evolueren door chantage van de grootste bedrijven. Dit wil zeggen, meer lastenverlagingen voor bedrijven (dus meer winst die grotendeels versluisd wordt naar het buitenland) en daling van de budgetten voor de gemeentes, openbare diensten, sociale zekerheid, pensioenen,… zolang de rijken maar rijker worden en wij, de 99%, steeds meer moeten betalen – het gevolg van een neoliberaal beleid. De cijfers tonen aan dat de schuld niet ligt bij de vluchtelingen, asielzoekers, werklozen of de vergrijzing.

Een eerlijke fiscaliteit, waardoor de staat meer middelen kan vrijmaken voor broodnodige sociale investeringen, kan bijdragen tot een solidaire gemeenschap. Anders beperken de neoliberale besturen zich tot bekvechten over waar de steeds beperktere middelen moeten worden ingezet.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie