Op 3 juni publiceerde De Standaard een opiniestuk van voormalig VRT-journalist Walter Zinzen. Onder de titel ‘Stakingen maken rechts groot’ pleit Zinzen voor ‘alternatieve’ acties. Zo vraagt hij of het niet doeltreffender zou zijn om “alleen de vuilniszakken van het Gentse stadsbestuur en het Ivago-management voor hun deur te laten opstapelen?”. Zinzen suggereert dat er onder de bevolking een brede afkeer tegen de staking was en dat de staking vooral rechts zou versterken. ABVV-afgevaardigde Jo Coulier stuurde een antwoord naar De Standaard, dat er evenwel voor koos om het niet te publiceren. Hij stuurde het ook naar Walter Zinzen met een begeleidende brief. We publiceren deze brief en het opiniestuk dat De Standaard niet wilde publiceren.
Beste Walter,
Hieronder vind je een reactie op uw opinieartikel in De Standaard. Ik weet niet of ze het zullen publiceren, ik zie het wel.
Ik lees uw bijdragen in de pers altijd met veel interesse. Ik ben het soms oneens, soms eens. Doorgaans vind ik uw artikels inhoudelijk sterk voorbereid. Maar het artikel over de staking vind ik totaal van de pot gerukt.
Zelf ben ik al van mijn vijftiende actief bij het ABVV, sinds 1994 op de VUB waar ik naast secretaris van de Ondernemingsraad en lid van het CPBW ook al vijftien jaar hoofddelegee ben. Ik heb alle personeelsreglementen (ZAP, AAP, BAP, ATP), in uitvoering van het universiteitsdecreet (1991), mee onderhandeld en mee de vakbondstempel daarop gedrukt. Een vergelijkend onderzoek zal uitwijzen dat het personeel van de VUB de meeste rechten heeft van alle Vlaamse universiteiten, de decennialange inzet van onze uitgebreide militantenkern die bestaat uit collega’s behorende tot alle personeelscategorieën is daar niet vreemd aan. In tegenstelling tot wat algemeen gedacht wordt, hebben wij ons ook sterk ingespannen voor het precair en contractueel personeel; voor de gelijkberechtiging; tegen het afschrijven van oudere werknemers;…
Als sinds 1982 hoor ik telkens hetzelfde verhaal over stakingen. Ik wil daar nog weinig op ingaan behalve dit. Stakingen hebben wel degelijk effect in openbare diensten. Toen Luc Van Den Bossche minister was, zei hij letterlijk dat hij enkel bespaart op gebouwen en werkingsmiddelen omdat stenen niet staken. De Vlaamse overheid – en vandaag Crevits, die de dochter is van een voormalig kader van het COV – bespaart bewust niet in het kleuter- en basisonderwijs omdat de vakbonden daar sterk staan en succesvol kunnen staken. Het grootste deel van de besparingen in het onderwijs komt telkens ten laste van de universiteiten. Zou het kunnen dat de geringe syndicalisatiegraad en gebrek aan stakingsbereidheid daar een rol in spelen? Ik denk van wel. Toen Vandenbroucke in 2006 een nieuw financieringsmodel lanceerde – dat voor de VUB en het Brussels hoger onderwijs in het algemeen dramatisch was – hebben wij met het ABVV aan de VUB tegen alle verwachtingen in een betoging georganiseerd met meer dan 2000 personeelsleden en studenten uit de Brusselse instellingen. VDB heeft zijn plannen bijgestuurd (en veel extra middelen gegeven aan de Brusselse instellingen) en zowel door zijn entourage als anderen is mij bevestigd dat de actie van de vakbonden daarvan de (hoofd)oorzaak was.
Ik denk dat staken (en dit zichtbaar maken o.m. door piketten en betogen) wel degelijk leidt tot resultaat op voorwaarde dat de staking gedragen wordt; goed voorbereid is; duidelijke doelstellingen geformuleerd worden; de vakbonden ervoor gaan en niet warm en koud blazen terzelfdertijd. Actie om de actie heeft geen zin, dat kan ik beamen. Maar uw artikel vond ik erover. Ik wil u er ook op wijzen dat n.a.v. de staking van 22 april jl. in Brugge een aantal treinbegeleiders overgegaan zijn tot ‘alternatieve acties’. Ze hebben niet gestaakt maar geweigerd om reizigers te controleren (en dus gratis te laten rijden). Deze mensen hebben nu een tuchtprocedure aan hun been en als gewezen ambtenaar weet u wat dit inhoudt.
Wat uw mening over Gent betreft, als de ‘progressieve coalitie’ niet herverkozen wordt, dan heeft ze dit vooral aan haar eigen beleid te danken en niet aan de staking. Ik nodig u uit (of wil u foto’s sturen) om met mij eens mee rond te toeren in mijn stad en u zal merken dat er van stapels vuil weinig te merken is al slagen fotografen erin om toch telkens spectaculaire beelden te maken. En de meeste Gentenaars hebben begrip voor de staking al kan dat natuurlijk keren door onder meer het mediaoffensief. Overigens, in Engeland hebben de vakbonden in 2011 een historische (qua grootte) 24-urenstaking met betogingen georganiseerd om daarna te beslissen geen verdere acties te voeren om de verkiezingskansen van Labour niet te hypotheceren. Resultaat: de Conservatieven hebben gewonnen. Eigenlijk heeft de coalitieregering verloren (in stemmen) maar omdat Labour nog meer verloor konden de Tories met nauwelijks 30% van de stemmen een parlementaire meerderheid halen (zelfs Hitler had meer stemmen in 1933).
Als Termont en co in 2018 verliezen, dan zal het zijn omdat ze van de (sinds 1994) 2000 beloofde sociale woningen er nog geen 200 realiseerden; de stadsdiensten (reiniging, catering in scholen,…) privatiseren; besparen op personeel waardoor de werkdruk stijgt… Misschien ter info, de stad Gent is nog voor 51% aandeelhouder bij het geprivatiseerde Ivago maar in werkelijkheid zwaait de privépartner er de plak. En het idee bestaat om Ivago in twee delen op te splitsen: de verbrandingsoven die door de energieopwekking winstgevend is en de huisvuilophaling en reiniging die enkel kost (aan de belastingsbetaler). U mag twee keer raden welk onderdeel dan volledig in handen van de private partner zal terechtkomen. Dankuwel Daniel, de belastingbetaler zal blij zijn.
Met vriendelijke groeten,
Jo Coulier, Hoofdafgevaardigde ABVV Vrije Universiteit Brussel en inwoner van Gent.
Ingezonden stuk:
De media maken rechts groot
Volgens Walter Zinzen zucht Gent onder de stank en viezigheid vanwege de staking bij de vuilniskar. Zijn mosterd haalt hij bij de media die voortdurend beelden de wereld insturen van stapels vuil en Gent herdopen tot ‘Napels aan de Leie’.
Als inwoner van Gent vraag ik mij af of we het over dezelfde stad hebben? In de overgrote meerderheid van de Gentse straten is weinig afval te bespeuren. De meeste Gentenaars – ook de vreemdelingen die steevast ten onrechte als viespeuken worden opgevoerd – houden hun vuilniszakken netjes binnen.
Ook de ergernis bij de bevolking waar de media over berichten is mij volkomen onbekend. De meeste Gentenaars hebben veel begrip voor de stakende vuilnismannen en -vrouwen, ondanks de ongemakken die hierdoor ontstaan. Nu ze geconfronteerd worden met het achterblijvend afval beseffen velen welke nuttige en noodzakelijk taak deze mensen in onze stad vervullen. De overgrote meerderheid van de Gentenaars heeft ook begrip voor de enorme werkdruk die de vuilnisophalers ondergaan. Dagelijks lopen ze een kleine marathon en sleuren meer dan 10 ton. Topsport maar dan zonder het riante loon van een topsporter. Hou dit maar eens vol tot uw 67ste!
Over de inzet van de staking vernemen we weinig in de pers. De Gentse bevolking groeide de laatste decennia enorm aan. De studentenpopulatie verdubbelde bijna. En in Gent worden steeds meer evenementen georganiseerd die allemaal zorgen voor extra afval. De personeelsbezetting bij Ivago volgde de groeiende afvalberg niet. Naast de problemen van werkdruk zijn er nog allerlei problemen met het management dat er niet in slaagt om de lonen tijdig en correct uit te betalen; weinig respect heeft voor het personeel en zichzelf riante bonussen toekent. Hierover vernemen we weinig in de media.
Walter Zinzen meent dat vakbonden moeten nadenken over alternatieve vormen van actie voeren. Dit argument wordt telkens naar voren gebracht zonder dat er alternatieve voorstellen komen. Of toch, soms suggereert men dat de treinbegeleiders niet moeten staken maar de reizigers gratis moeten laten rijden als protestmiddel. Dit komt neer op werkverzuim en kan aanleiding zijn tot sancties of ontslag van de betrokken treinbegeleiders. Hetzelfde kan worden gezegd over de suggestie van Walter Zinzen om bij wijze van protest enkel de vuilzakken van het management te laten staan. Ook dit is werkverzuim en bovendien gaat Walter Zinzen ervan uit dat die managers in Gent wonen. Zoals managers bij de spoorwegen doorgaans met chique wagens rijden, wonen vele managers van de stadsdiensten in andere gemeenten dan Gent en is het onmogelijk voor de Gentse vuilnismannen om die vuilniszakken te laten staan.
Volgens Walter Zinzen weten we alvast wie er schuldig zal zijn aan een mogelijke verkiezingsnederlaag van de progressieve partijen in Gent, met name de stakende vuilnismannen. Ik vrees dat de verdraaide berichtgeving; het gebrek aan reële en correcte achtergrondinformatie en de stemmingmakerij van journalisten veel meer zal bijdragen aan de overwinning van rechts.
