Twee weken na de massale Franse betogingen voor het recht op vrije meningsuiting en tegen haat en terreur, legt de stad Antwerpen een betogingsverbod op. De verhoogde terreurdreiging werd eerder zichtbaar in het straatbeeld door het leger in te zetten. Nu komt daar een betogingsverbod bij omdat deze een gevaar voor de openbare orde zouden vormen en de inzet van agenten vergen.
Komende maandag waren twee betogingen gepland. Vanuit extreemrechtse hoek was er een betoging in navolging van de Duitse antimigrantenbeweging Pegida gepland. Er was een tegenactie opgezet met een ‘Wake voor vrede en verdraagzaamheid’. Het initiatief ging uit van Hart boven Hard en kreeg massale steun, op facebook waren reeds zowat 3000 mensen ingeschreven voor deze betoging.
De actie van Pegida in Antwerpen werd steeds openlijker gelieerd aan het Vlaams Belang, maar Pegida kan ook op sympathie in andere kringen rekenen. Zo kwam er steun vanuit de studentenclub KVHV, dat vooral met N-VA banden heeft. Het Duitse kopstuk van Pegida, Lutz Bachmann, is een voormalige crimineel die door Zuid-Afrika werd uitgewezen en die nu ontslag nam als woordvoerder van Pegida nadat foto’s waren uitgelekt waarop hij met Hitlerkapsel en bijhorend snorretje poseert. Bachmann omschreef buitenlanders als “beesten, tuig en vuilnis”. In eigen land werd de eerste woordvoerder van Pegida, Hans Dubois, al aan de kant geschoven omdat hij oor had voor de politieke druk om de geplande actie af te lassen. De voormalige Voorpost-militant werd opgevolgd door Wim Van Rooy, de vader van VB’er Sam Van Rooy en zelf publicist die de totale oorlog aan de islam verklaart. Kortom, een figuur die niet te openlijk maar toch sterk genoeg met de organiserende partij is verbonden. En een betoging die voor Bart De Wever en zijn partij wel eens gênant kon zijn indien enkele jonge partijgenoten daar al te ostentatief aanwezig waren.
De geplande tegenbetoging van Hart boven Hard kreeg steeds meer steun. Het werd duidelijk dat de poging om Pegida in Vlaanderen op te zetten, gemarginaliseerd zou worden door het massale verzet ertegen. Dit zou de drempel om aan de actie van Pegida deel te nemen verhogen. De organisatoren van Pegida verwachtten naar eigen zeggen 500 deelnemers, maar dat lijkt ons een overdrijving. Een tegenbetoging met duizenden aanwezigen zou de krachtsverhouding duidelijk gemaakt hebben.
Maar nu komt de Antwerpse burgemeester dus met een betogingsverbod. Vrije meningsuiting wordt aan banden gelegd. Toch komt De Wever verklaren dat hij opkomt voor een “Westerse manier van leven” met inbegrip van democratische rechten en vrijheden. Hij vergeet erbij te vermelden dat hij wenst dat iedereen zijn conservatieve visie blindelings volgt en dat democratische rechten enkel voor hemzelf gelden. Hoe ziet De Wever dit monopolie op meningsuiting binnen zijn pleidooi rond vrijheden? Als hij het over de ‘Westerse manier van leven” heeft, bedoelt hij dan onder meer een beleid dat ellende en ontbering aanricht onder een groot deel van de bevolking terwijl enkel de superrijken steeds rijker worden, ons de oorlog injagen op basis van leugens zoals in Irak in 2003 en ons een islamofoob discours aanpraten na de aanslagen van 11 september 2001? Het is niet verwonderlijk dat jongeren zich daar tegen afzetten en alternatieven zoeken. Niet dat fundamentalisten die bieden, geen enkele terreuraanslag heeft de positie van gewone moslims in het Westen of het Midden-Oosten al verbeterd. In het Midden-Oosten zijn ze de eerste slachtoffers van sectair geweld. En hier wordt de terreur gebruikt voor meer repressie, discriminatie en als rookgordijn voor het establishment om geen verantwoording te moeten afleggen over het asociale besparingsbeleid.
Als er olie op het vuur kan gegoten worden, is De Wever overigens steeds van de partij. Begin 2014 verklaarde hij dat moslimterreur “de ergste dreiging sinds Hitler” vormt. Na de aanslagen in Parijs ging hij op ramkoers waarbij hij uitdrukkelijk stelde dat er van verzoening geen sprake kan zijn. “Verzoenen en verenigen kun je alleen op een platform van gedeelde waarden”, luidde het toen. En voor jongeren die open staan voor islamfundamentalisme had hij volgende subtiele boodschap: “Als je de Westerse manier van leven, de samenleving die je heeft grootgebracht en je enorm veel heeft gegeven, verwerpt en wil bestrijden met geweld, dan is er maar één vrijheid: de vrijheid om te vertrekken.” En dan zou een wake voor vrede en verdraagzaamheid een bedreiging voor de openbare orde vormen?
Het betogingsverbod is een vreselijke inbreuk op onze democratische rechten en vrijheden. Het recht om ons te organiseren en op straat te komen is afgedwongen door onze voorouders die hiervoor harde strijd hebben moeten leveren. Hierop toegeven is geen optie. Diegenen die argumenteren dat het betogingsverbod toch meteen ook de actie van Pegida verbiedt, waardoor de tegenactie aan belang inboet, vergissen zich. Als we voor de strijd tegen extreemrechts en racisme beroep doen op een establishment dat zelf de islamofobe uitspraken niet schuwt, zullen we bedrogen uitkomen. Als we hiervoor ook nog ons recht op organisatie en protest moeten prijsgeven, loont het al helemaal niet de moeite. Extreemrechts stoppen, kan het beste door massale mobilisaties van onderuit. Net zoals repressie het gevaar van fundamentalisme niet zal stoppen, zal repressie evenmin een antwoord bieden op de acties van de islamofobe fundamentalisten van Pegida.
Hoe moet het nu verder? Er is nood aan een breed gedragen campagne om elke aanslag op onze democratische rechten te stoppen. Waarom geen mobilisatie starten naar een nationale betoging mee ondersteund en gedragen door de vakbonden om het recht op collectieve actie in Antwerpen opnieuw af te dwingen? Indien dit gekoppeld wordt aan een boodschap van solidariteit tegen haat en terreur, biedt het meteen een gelegenheid om op offensieve wijze een echt antwoord op de terreurdreiging en de racistische haat te bieden.
Het establishment zegt vandaag dat het fundamentalisme wil aanpakken in het onderwijs, de gevangenissen, … Als het personeel van zowel het onderwijs als de gevangenissen meer middelen eist om beter hun taak te kunnen vervullen, hebben de regeringen daar geen oren naar. Dan geldt het argument dat we in het kader van de besparingen allemaal ons steentje moeten bijdragen. Een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, sociale huisvesting en openbare diensten zou werk creëren en zou ervoor zorgen dat jongeren een toekomstperspectief hebben binnen onze samenleving. Het verzet tegen het besparingsbeleid in het najaar bood in die zin het beste antwoord op terreurdreiging en haat. Het rechtse beleid van sociale afbraak en bijhorende sociale problemen en vervreemding, biedt geen antwoorden. Het is onderdeel van het probleem, niet van de oplossing.
We kunnen daarmee breken. Er is voldoende rijkdom aanwezig om iedereen een toekomstperspectief te bieden. Maar dan moeten we als gemeenschap wel iets over die rijkdom te zeggen hebben. Nu is dit niet het geval, de 1% rijksten bezitten evenveel als de 99% armsten waardoor er in de praktijk een dictatuur van de 1% is. Het politieke establishment rijdt voor de belangen van die 1%. Laat ons daar een einde aan maken en opkomen voor een systeem in het belang van de meerderheid van de bevolking. Daartoe moeten we de financiële en andere sleutelsectoren in publieke handen nemen en onder de controle en beheer van de gemeenschap plaatsen. Kortom een democratisch geplande economie als onderdeel van een socialistische samenleving.
