Door Geert Cool
Afgelopen zondag was er in het Vlaams-Brabantse Steenokkerzeel een bijeenkomst van de Tamilgemeenschap in ons land. De buurt werd uitgenodigd voor een lunch en een programma met zowel informatie als culturele elementen. Het gemeentebestuur onder N-VA-leiding steunde het initiatief. De burgemeester liet een Tamilvlag aan het gemeentehuis plaatsen en stelde dat hij begrijpt dat Tamils voor hun volk opkomen aangezien hij als Vlaamsnationalist hetzelfde doet.
Tijdens het programma in de namiddag werd onder meer ingegaan op de geschiedenis van de Tamilbevolking en de onderdrukking in Sri Lanka. Ik was een van de sprekers op de bijeenkomst aangezien de voortrekkers van de gemeenschap al jarenlang weten dat we met LSP en de campagne Tamil Solidariteit bijzonder actief zijn binnen de gemeenschap en in het organiseren van solidariteit. Er waren verschillende LSP-leden op de bijeenkomst aanwezig, enkele van onze Tamil-leden verzorgden bijvoorbeeld de maaltijd.
Mijn toespraak werd door enkele aanwezigen niet op prijs gesteld. Het gemeentebestuur vond het namelijk schandalig dat er een linkse retoriek weerklonk, dat vonden ze onaanvaardbaar. Toen ik het over uitbuiting en onderdrukking in Sri Lanka had en dit historisch kaderde, vormde zich geen probleem. Zelfs de kritiek op de dictatuur van Rajapakse die vervroegde presidentsverkiezingen heeft uitgeschreven waarbij hijzelf kandidaat is en de centrale oppositiekandidaat de algemeen-secretaris van zijn eigen partij is, vormde geen probleem.
Maar toen ik stelde dat uitbuiting niet beperkt is tot Sri Lanka en dat de Tamilgemeenschap ook hier de strijd voor een betere toekomst moet voeren, was het hek van de dam. De aanwezige vertegenwoordigers van het gemeentebestuur probeerden me met lawaai te overstemmen en vroegen om de micro uit te zetten. Dat ik de aanwezigen vroeg om het syndicale actieplan tegen het asociale beleid te vervoegen, zorgde voor extra olie op het vuur. Nadien stelde een vertegenwoordiger van de gemeente dat de dag erg geslaagd was, “behalve de linkse retoriek”. Rajapakse bekritiseren omdat hij oppositie monddood maakt mag, dat is ver genoeg van de Vlaamse haard. Maar hier een kritisch standpunt innemen terwijl de N-VA aan de macht is, dat kan niet.
Binnen de Tamilgemeenschap werd het incident niet steeds begrepen. De politieke militanten hadden het natuurlijk wel door. Anderen begrepen het niet. Dat er binnen de gemeenschap verschillende politieke strekkingen zijn, is evident. Op eerdere activiteiten, ook bijeenkomsten die wij organiseerden, was dat al meermaals duidelijk. Maar daarbij hebben wij steeds een respectvolle benadering gehad waarbij we luisteren en argumenteren. Voor de N-VA is dat blijkbaar teveel gevraagd. Wie niet in hun kader past, moet het zwijgen opgelegd worden omdat elke afwijkende mening onaanvaardbaar is.
