Een eerste gevolg van de liberalisering van de elektriciteit wordt nu al duidelijk: de energiemaatschappijen kondigden aan dat wanbetalers voortaan niet meer zullen bediend worden.
Wie af en toe een betalingsachterstand oploopt, komt op een zwarte lijst terecht en zal enkel nog een ‘minimumvoorziening’ krijgen van 6 ampère. Dat zou net voldoende zijn om het licht te laten branden en de TV te laten spelen. Electrabel zou bezig zijn met het treffen van maatregelen om wanbetalers effectief af te sluiten en op een overlevingsrantsoen te plaatsen.
Bij de liberalisering werd aanvankelijk aangekondigd dat dit "beter" zou zijn voor de consumenten: door de concurrentie zouden de prijzen dalen. Vandaag zien we dat dit niet het geval is. Ook op de elektriciteit moet winst gemaakt worden en dus is het interessanter om van consumenten die niet in staat zijn om stipt de rekening te betalen af te raken. Intussen zijn de prijzen niet gedaald.
Dit is waar een liberalisering om draait: niet om de dienstverlening of het voorzien in een openbare dienst voor de bevolking. Neen, dat is onbelangrijk. Het gaat om het verdelen van elektriciteit aan diegenen die ervoor kunnen betalen!
Electrabel maakte de afgelopen jaren grote winsten. In 2000 maakte het bedrijf 27 miljard frank winst. Bovendien zijn de prijzen hoog, en betaalt men meer naarmate men minder consumeert! Sibelgaz rekende 4,16 bfr./kWu aan voor een vermogen van minstens 36 kVA (grote gebruikers); 6,07 bfr. voor een vermogen van minstens 6kVA (veel gezinnen vallen in dit forfaitair tarief); 9,18 bfr. voor een vermogen van hoogstens 6 kVA en een verbruik van minder dan 2.500 kWu (de kleine gebruikers). De kleintjes betalen dus voor de groten. Pas echter op! Het betreft enkel de tarieven voor lage spanning voor particulieren. Met andere woorden, Electrabel realiseert dagelijks een winst van zo’n 2 miljoen euro, maar de hoge tarieven die worden opgelegd aan de kleine gebruikers (die geen keuze hebben) dienen om goedkopere tarieven aan te bieden aan de bedrijven.
Toen enkele jaren geleden de discussie werd gevoerd over de liberalisering, werd dit verdedigd door de regeringspartijen. Ook Steve Stevaert verklaarde zich toen grote voorstander van de liberalisering. Nu de concrete uitwerking ervan duidelijk wordt, zwijgt Steve in alle talen.
