De Waalse overheid wil geen toegevingen doen tegenover het stakende personeel bij de vervoersmaatschappijen. De situatie zit vast en de politici beperken zich tot oproepen ten aanzien van de "goede wil" van hun medeburgers. De Waalse minister-president Van Cauwenberghe (PS) deed in Le Soir van 30 mei een dergelijke oproep aan de stakende chauffeurs. Hij stelde dat ze beter terug aan het werk zouden gaan om binnen twee jaar opnieuw te onderhandelen! Dat geeft alvast aan welke houding de PS inneemt tegenover arbeiders in actie. Alsof de chauffeurs voor hun plezier staken.
Op vrijdag 27 mei was er een betoging van chauffeurs in Namen. Zowat 1.500 mensen namen deel aan de betoging waarin de verschillende vlaggen en kleuren door elkaar liepen met een overwicht van rood en blauw. De betoging kwam er op een ogenblik dat de onderhandelingen volledig vastzitten. Noch de Waalse overkoepelende vervoersmaatschappij SRWT, noch de gewestregering willen ingaan op de eisen van de TEC-arbeiders. De betoging werd zelfs genegeerd door minister André Antoine (CDH) die niet eens de moeite deed om de arbeiders te ontvangen. De woede was dan ook groot, en op basis van de ontwikkeling van het conflict is dat ook logisch.
Daling van de koopkracht
De SRWT stelt een loonsverhoging van 6% voor waarin de indexverhogingen (gedurende 2 jaar) en de baremieke verhogingen inbegrepen zijn. Dit voorstel komt neer op een brutoverhoging van 1,1%. Met de stijgende levenskost die niet in de index zit (bvb. benzine) zien we dus een reële verlaging van de koopkracht. Twee jaar geleden kostte een liter super (zonder lood 98) 1,01 euro, nu is dat 1,29 euro. Stookolie kostte twee jaar geleden 0,28 euro per liter en nu is dat 0,50 euro. Daar zien we dus zelfs bijna een verdubbeling! En dan spreken we nog niet over de prijzen om een huis te kopen of te huren… Heel wat chauffeurs begrijpen ook niet dat ze voor hetzelfde werk minder verdienen dan hun collega’s bij de Brusselse MIVB of bij De Lijn in Vlaanderen.
Het uitblijven van een oplossing versterkt de woede onder de chauffeurs
De politieke wereld probeert de hete aardappel door te schuiven naar de SWRT, door te wijzen op de enveloppefinanciering. De SWRT weigert echter iedere toegeving. Er zal echter uiteindelijk een oplossing nodig zijn, onafhankelijk van het niveau waarop die oplossing bereikt wordt. De onderhandelingen met verschillende ‘verzoeners’ blijven duren. Jean-Claude Phlypo (bestuurder van de SWRT) beledigde alvast de verzoeners: "Ze kunnen beter frieten gaan verkopen op het plein Saint-Lambert", was zijn niet mis te verstane kritiek op het falen van de verzoeners. Eén van de verzoeners slaagde erin om de vakbonden te beledigen. Intussen blijft de situatie aanhouden, wat in het nadeel van de chauffeurs speelt. Zij krijgen tijdens de staking immers geen loon, maar slechts een beperkte stakingsvergoeding. Bovendien worden ze onder vuur genomen door de media.
Politici en patronaat tegenover het stakingsrecht!
De patroonsfederatie Union Wallonne des Entreprises, de Waalse landbouwfederatie, de Union des classes moyennes en de Union francophone des entreprises non marchandes hebben een gezamenlijke oproep gedaan waarin ze stellen dat "Wallonië terugvalt in de cultuur van stakingen". (Le Soir 27 mei). Ze eisen dat de overheid een minimumdienst instelt. Hiermee wordt geprobeerd om de strijdbeweging te breken door de arbeiders als schuldigen voor het conflict aan te wijzen. Uiteraard willen de patroons met hun eis van een minimumbezetting het stakingsrecht aanpakken.
Die eis werd overgenomen door Jean-Claude Van Cauwenberghe en André Antoine. Zij volgen dezelfde patronale logica waarbij gesteld wordt dat iedereen inspanningen moet doen om Wallonië er bovenop te krijgen. Het probleem is echter dat zij ervan uitgaan dat het steeds dezelfden zijn die inspanningen moeten leveren, dezelfden die hun levensstandaard zien dalen terwijl anderen fenomenale winsten maken of geld van de maatschappij ontnemen door een slecht bestuur of door de kassen van de privé te vullen met overheidsgeld (*).
Alle mogelijke methoden worden ingezet tegen de staking bij de TEC. Er is een poging tot lock-out door de SRWT om te vermijden dat de chauffeurs hun bus gebruiken bij acties. Er worden leugenachtige verklaringen verspreid door minister André Antoine over het loon van de chauffeurs om zo het idee te vestigen dat de chauffeurs een gepriviligieerde positie zouden hebben. De media wordt ingezet om de beweging te discrediteren door te stellen dat de chauffeurs de reizigers "gijzelen"… In feite wordt de bevolking gegijzeld door de politici die niet de nodige middelen willen inzetten om een degelijk openbaar vervoer te organiseren.
Geen valse oplossingen op de kap van de chauffeurs
Recent werd door CCOD-secretaris Christian Fagnoul voorgesteld om het conflict te beëindigen met een voorstel om een deel van de extra inkomsten (door de nieuwe regel dat reizigers vooraan moeten opstappen) aan de chauffeurs te geven. Hiermee zou er een verhoging van 4% komen in Mons en 6% in Luik, volgens schattingen van de CCOD. De chauffeur moet door dit systeem echter ook een controleur worden. Hierdoor zou de chauffeur echter niet zeker zijn van een loonsverhoging (het zou afhangen van de effectieve stijging van de inkomsten), er is bovendien het feit dat het kan leiden tot meer agressie (de meeste gevallen van agressie komen er als een reiziger niet wil betalen). Tenslotte zou het leiden tot langere rijtijden. Dit voorstel wordt alvast niet gesteund door de socialistische en de liberale vakbonden.
Het is belangrijk dat de chauffeurs vasthouden aan de oorspronkelijke eisen zodat de inspanningen van de afgelopen weken niet voor niets zullen geweest zijn.
(*) Volgens Le Soir van 27 mei is Jean-Claude Phlypo naast bestuurder bij de SRWT ook voorzitter van de raad van bestuur van Eurobus Holding, een privé-bedrijf waarin verschillende bedrijven actief zijn die ook actief zijn bij het ‘openbaar vervoer’. Er is een som van 650.000 euro van de SRWT in deze holding ingebracht. De overheid financiert met andere woorden de privé-sector!
