Afgelopen weekend was de Antwerpse burgemeester De Wever niet uit de media weg te slaan. De aankondiging dat het na de verkiezingen van 2014 welletjes is geweest – “deze appelsien is stilaan uitgeperst” – bleek daarbij een hogere nieuwswaarde te hebben dan de aankondiging dat de gewone Antwerpenaar de komende jaren nog harder als een citroen wordt leeg geperst.
Het zelfbeklag van de Antwerpse burgemeester is aandoenlijk. “Wat ik moe ben, is de overdreven aandacht voor alles wat ik doe”, verklaarde hij in een uitgebreid interview met De Tijd. De man combineert geheel vrijwillig verschillende jobs: burgemeester, partijvoorzitter, parlementslid, dieetgoeroe, mediafenomeen. Maar dat valt hem bijzonder zwaar. “Deze appelsien is stilaan uitgeperst”, verklaarde hij. Om alleszins geen verzuring verweten te worden, werd de spreekwoordelijke citroen veiligheidshalve tot appelsien opgewaardeerd. Op de foto hiernaast zie je een fundamenteel vrolijke De Wever op de Sinksenfoor.
Ondertussen maakt De Wever zich op voor een hard asociaal beleid. Er moeten in Antwerpen 1200 jobs bij de stad verdwijnen, vooral door het niet-vervangen van wie op pensioen gaat. Sinds zijn aantreden als burgemeester zijn er al 97 jobs weg. Deze spectaculaire afbouw van de lokale ambtenarij zorgt ervoor dat een steeds kleiner aantal overblijvers moet bijdragen voor de pensioenlasten. En dus meent De Wever dat de pensioenlast onbetaalbaar wordt.
Terwijl steeds meer economen vragen stellen bij het besparingsbeleid, doet De Wever dat niet. Hij blijft ‘structurele ingrepen’ eisen waarbij vooral de overheid moet afgebouwd worden. “Men zou eens moeten beginnen met het gigantische overheidsapparaat af te bouwen. Dat overheidsapparaat is in ons land veel groter dan in de buurlanden. Maar men heeft nog geen derde van het parcours afgelegd. We zijn absoluut niet te vergelijken met landen als Duitsland, waar men al lang in de structuren heeft ingegrepen om de competitiviteit te herstellen.”
Er wordt in Antwerpen niet alleen op stadspersoneel bespaard, er zullen ook andere maatregelen volgen. In Het Laatste Nieuws suggereerde De Wever dat de prijs voor een bezoek aan het zwembad wel eens kan opgetrokken worden. Zijn schepen Philip Heylen (CD&V) kondigde aan dat een bezoek aan het containerpark vanaf volgend jaar betalend wordt. Voorheen was dit gratis om sluikstort te vermijden. Maar met een voldoende groot leger van GAS-ambtenaren is sluikstort geen probleem meer, maar integendeel een gouden opportuniteit om de stadskas te vullen. De geplande inkomsten uit GAS-boetes worden opgedreven tot 1,25 miljoen euro. Terwijl wordt uitgehaald naar de ‘belastingregering’ van Di Rupo, wordt de gemeentekas gevuld met indirecte belastingen zoals de GAS-boetes of directe belastingen zoals bijdragen voor gemeentediensten als het containerpark.
In de dossiers waarmee De Wever alle media haalde – zoals de Sinksenfoor en de voetbalheisa – bleek telkens opnieuw wat primeert: de commerciële kant van de citymarketing. De Wever wilde een eersteklasseploeg in Antwerpen omdat dit goed is voor de citymarketing en voor de sponsors. Supporters waren van ondergeschikt belang. Over de rol van jeugdwerking bij voetbalclubs werd nergens gesproken.
De lawine aan asociale voorstellen wordt weg gestopt onder zelfbeklag en polarisatie. “Alles wat ik doe, wordt met een vergrootglas bekeken. Als ik een parlement binnenkom, hoor je de lepeltjes bijna vallen in de tassen omdat het debat verstomt.” Of nog: “Onwaarschijnlijk hoe de Wetstraat is verlegd naar de Meir sinds ik in het Antwerpse stadhuis zit. Een onderhandse overeenkomst om de Sinksenfoor te redden wordt door Europees commissaris Karel De Gucht (Open VLD) het bewijs van het ethisch verdorven karakter van het Vlaams-nationalisme genoemd. Dan moet ik ’s avonds na een lange werkdag nog een vrije tribune over de Sinksenfoor schrijven. Heel vermoeiend allemaal.” De tegenstanders die zo polariseren worden door De Wever voor alle duidelijkheid onder meer “bloedhonden” genoemd die “roepen en tieren om de Vlaamse kiezer angst in te boezemen”. Toch schandalig dat die tierende bloedhonden zo sterk polariseren tegen De Wever.
Die polarisatie is overigens fors overroepen. De gevestigde partijen volgen hetzelfde neoliberale beleid . In alle steden en gemeenten wordt een afbouw van het personeelsbestand voorbereid – ook het ‘meest progressieve’ bestuur in Gent doet dit. We mogen ons niet laten vangen aan schijngevechten onder neoliberale afbraakpolitici, maar hebben nood aan een socialistisch alternatief in de vorm van een beleid dat de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal stelt.
