Minstens 50.000 betogers trokken op 21 december door Brussel langs het traditionele Noord-Zuid parcours. Eindelijk een passend antwoord op de agressieve houding van het patronaat in de onderhandelingen over een nieuw Interprofessioneel Akoord. Het zal de positie van de vakbonden aanzienlijk versterken. Tegelijk grepen heel wat bedrijfsdelegaties en sectoren de gelegenheid aan om specifieke eisen naar voor te brengen. Zelfs als er uit de geheime IPA onderhandelingen nog een akkoord komt, dan nog lijkt een hete winter onafwendbaar.
Eric Byl
|
Een goede 90 LSP-militanten namen deel en intervenieerden in de betoging. We deelden 7.000 pamfletten uit, verkochten 165 nrs van Socialistisch Links en haalden met stickers voor de Jongerenmars iets meer dan 300 euro op. We hadden 3 stands en een lichte vrachtwagen waarmee voornamelijk propaganda werd gevoerd voor de jongerenmars van 19 maart. Een twintigtal delegees gaf hun naam op voor het opzetten van jongerenmarscomités in hun bedrijf. |
De vakbondsleiders spaarden hun kritieken op het patronaat niet. Xavier Verboven (ABVV) noemde de patronale voorstellen die nu op tafel liggen een “oorlogsverklaring”. Diens franstalige collega André Mordant verwittigde het patronaat: “als we niet gehoord worden komen we terug.” Josly Piette van het CSC wees erop dat de patroons sociale onzekerheid willen, diens collega Cortebeeck waarschuwde meteen de regering: “u weet en begrijpt wat de regering en werkgevers niet weten en begrijpen. Werknemers verdienen beter.” Guy Haaze van het ACLVB tenslotte wees erop dat we eerst moesten werken als Japanners, dan als Russen en nu als Chinezen. “We hebben genoeg van human resource management, delocalisaties, outsourcing en bedrijfssluitingen”, voegde de voorman van de liberale bond eraan toe.
De vakbondsleiders weerspiegelden hiermee wat leeft aan de basis. Een loonsverhoging van 1% in ruil voor flexibiliteit zal niet meer volstaan. Uit de spandoeken en interviews op de betoging bleek dat in heel wat bedrijven de flexibiliteit nu al niet te houden is.
Het behoud van het stelsel van brugpensioenen, ook al als middel om sluitingen en afdankingen te verzachten, stond voor de meeste betogers, zeker van grote bedrijven, bovenaan het verlanglijstje o.a. in de petrochemie in A’pen. Dat het hoog tijd werd dat de vakbonden hun tanden lieten zien, bleek overduidelijk uit een reeks spontane stakingen waarmee de betoging gepaard ging. In Antwerpen en Gent staakten delen van De Lijn, in Wallonië reed haast geen bus van de TEC uit. Bij busbouwer Van Hool gingen slechts 150 van de 4000 werknemers aan de slag.
Heel wat bedrijfsdelegaties grepen de betoging aan om problemen waarmee zij geconfronteerd worden onder de aandacht te brengen. ABVV-Glaverbel staakte in al haar vestigingen uit solidariteit met hun collega’s van Splintex. Een delegatie van het callcenter Up-Call, waarvan een filiaal failliet werd verklaard, droeg spandoeken mee met erop "Cowgirl praktijken."
Arbeiders van de electronicagroep Scanfil uit Hoboken droegen een doodskist mee naar aanleiding van het verdwijnen van 102 jobs van de 252.
Hoewel het IPA bedoeld is voor de privésector betoogden ook heel wat arbeiders van de openbare diensten. Ze beseffen dat een slecht IPA ook gevolgen zal hebben voor de houding vande regering en de managers van openbare bedrijven. De non-profit droeg haar eis voor een 13de maand en 25.000 bijkomende jobs mee.
Volgens de Vlaamse pers doen zowel patronaat als vakbonden aan opbod en sturen ze aan op confrontatie. Le Soir daarentegen schrijft terecht dat de betoging hooguit de situatie in evenwicht bracht na de voortdurende aanvallen van het patronaat. Enig minpunt op de betoging was het ontbreken van een oproep voor na de betoging van 21 december. De aankondiging van een algemene staking samen met de non-profit op 27 januari had de patroons pas echt onder druk gezet. We hopen alvast dat als er een akkoord komt, dit zal voorgelegd worden aan de basis vooraleer de vakbondsleiders tekenen.
