Sinds oktober wordt door een handvol studenten aan de ULB de foyer van de unief bezet als protest tegen de privatisering ervan. Gedurende verschillende weken wordt de cafetaria zelf beheerd door dezelfde studenten. Daarbij is er echter geen enkele betrokkenheid bij andere bewegingen, zoals de betogingen van de hogescholen waarop duizenden studenten aanwezig waren om de herfinanciering van het onderwijs te eisen. Ook is geen werking ontwikkeld naar arbeiders die in strijd komen (MIVB, de Post, de non-profit,…). Nochtans vinden die bewegingen plaats tegenover een zelfde algemeen politiek kader van aanvallen op de sociale verworvenheden. De studenten die de foyer bezetten blijven geïsoleerd in hun kleine zelfbeheerde kring en vinden weinig bredere steun die nochtans noodzakelijk is in de strijd tegen het besparingsbeleid. Hierdoor kan de directie repressief optreden.
Laure Miège en Aisha Paulis
De universitaire overheden aan de ULB voeren reeds enkele jaren een systematisch privatiseringsbeleid waarbij een aanval wordt uitgevoerd tegen alle diensten en de arbeidsvoorwaarden op de campus. De cafetaria is daar een onderdeel van, er wordt overgegaan tot het privatiseren van de universitaire restaurants, de studentenkoten en andere diensten op de campus. Een deel van het schoonmaakpersoneel en de groendienst worden niet langer door de ULB tewerkgesteld, maar door een privé-bedrijf, waarbij de arbeidsvoorwaarden sterk achteruit gegaan zijn. Het veiligheidspersoneel aan de ULB wordt ook bedreigd door een privatisering die reeds gedeeltelijk is doorgevoerd en waarbij er ongetwijfeld een reeks ontslagen zullen volgen en een aantasting van de arbeidsvoorwaarden.
De Bologna-akkoorden vormen een bedreiging voor de studie- en werkomstandigheden in het onderwijs. Voor ons is het duidelijk dat die maatregelen kaderen in een doelstelling om het hoger onderwijs te privatiseren. Begin dit jaar was er een verhoging van het inschrijvingsgeld voor bijna-beursstudenten, een afschaffing van de regeling om het inschrijvingsgeld in delen te betalen,… Dat is een uitdrukking van de politiek die op verschillende niveaus van de campus wordt gevoerd. We kunnen ons inbeelden dat dit pas een begin is, aangezien in Engeland en Nederland het inschrijvingsgeld reeds rond de 4.000 euro ligt en in Nederland zelfs tot 7.000 euro.
De directie van de ULB wil van onze unief een "elite-unief" maken waarbij de bedrijven rechtstreekse toegang hebben tot de campus. Voor dat beleid zullen de studenten en het personeel moeten betalen. Om hun plannen door te voeren, aarzelt de directie niet om repressief op te treden tegenover iedere vorm van verzet (zo werd onze organisatie ook repressief aangepakt naar aanleiding van pamfletten die verdeeld werden tegen Bologna). Ook werd de politie reeds op de campus toegelaten tegen de beweging voor asiel van de Iraanse vluchtelingen en tegen andere acties.
Wij willen bouwen aan een echte krachtsverhouding van studenten en personeel tegenover de directie om het huidige beleid te stoppen. Zo’n beweging moet zich baseren op een duidelijk politiek standpunt, het verband maken tussen de aanvallen in het onderwijs en de algemene besparingspolitiek van de regering: de privatiseringen van de openbare diensten, de jacht op de werklozen, de 40-urenweek, flexibilisering van de arbeidstijd, de loonstop, de aanval op de brugpensioenen,…
Om een stevige strijdbeweging op te bouwen, hebben we nood aan strijdorganen die de studenten en arbeiders aan de basis organiseren met verkozen vertegenwoordigers die elk ogenblik kunnen afgezet worden. Maar het is vooral door het verbreden van de bewegingen naar alle strijdbewegingen die vandaag plaatsvinden, dat we de krachtsverhouding kunnen wijzigen.
Het is in die optiek dat EGA (de franstalige Actief Linkse Studenten) samen met LSP en met het akkoord van de jongerenorganisaties van de vakbonden de noodzaak naar voor brengen van een jongerenmars voor werk en tegen racisme. In aansluiting om de strijdbare traditie van jongerenmarsen in de jaren ’80, richten we mobilisatiecomités op in verschillende plaatsen en onder verschillende lagen van de bevolking (werklozen, bedrijven, scholieren, studenten,…). Zo willen we van de jongerenmars een katalysator maken van de verschillende strijdbewegingen die vandaag plaatsvinden.
NEEN AAN DE POLITIE-AANWEZIGHEID OP DE CAMPUS
NEEN AAN DE PRIVATISERING VAN HET ONDERWIJS
NEEN AAN DE AFBRAAK VAN DE SOCIALE VERWORVENHEDEN
EENHEID VAN ARBEIDERS EN STUDENTEN TEGEN DE ASOCIALE AANVALLEN VAN DE REGERING
Mobiliseer samen met ons voor de Jongerenmars voor werk. Bouw mee aan een anti-kapitalistische oppositie en vervoeg onze rangen!
