Voormalig VMO-leider Bert Eriksson gaf in de media toe dat hij samen met twee andere VMO-leden in 1997 de stoffelijke resten van de Nederlandse nazi-leider Anton Mussert is gaan opgraven om het opnieuw te begraven in "gewijde grond". Dit doet een aantal vragen rijzen.
Eriksson (zie foto hiernaast) verklaarde dat de VMO-militanten een eerbetoon wilden brengen aan Anton Mussert door hem te begraven in "gewijde grond". Mussert was de leider van de NSB (Nationaal-socialistische Beweging) en werkte samen met de Duitse bezettingstroepen tijdens WO2. Hij werkte actief mee aan de repressie van de nazi’s en werd omwille van die rol na de oorlog ter dood veroordeeld. In 1956 werden zijn stoffelijke resten weggehaald uit Den Haag. Blijkbaar werd het nadien opnieuw begraven in de tuin van een oud-collaborateur die het door Eriksson en co opnieuw liet begraven in 1997.
Tijdens het interview dat uitgezonden werd op de Nederlandse en de Vlaamse televisie, zit Eriksson voor een groot spandoek van de VMO (Vlaamse Militanten Orde) en heeft hij het steeds over hoe hij met twee andere leden van de VMO in 1997 Mussert ging opgraven. Was de VMO echter geen verboden privé-militie?
De VMO haalde eerder soortgelijke stunts uit, o.a. bij het leegroven van het graf van Cyriel Verschaeve in Oostenrijk waarna hij opnieuw werd begraven in Alveringem (West-Vlaanderen). Bij die operatie waren ook de Spinnewyns betrokken, waaronder het voormalige Vlaams Blok parlementslid John Spinnewyn. Eriksson heeft overigens wel meer vrienden binnen het huidige Vlaams Belang. De oude VMO-generatie is nog steeds aanwezig in die partij, o.a. via figuren als Voorpost actieleider Luc Vermeulen of figuren als senator Wim Verreycken. Ook is het algemeen geweten dat Eriksson steeds een goede vriend geweest is van voormalig Vlaams Blok voorzitter Karel Dillen.
Toen de VMO in mei 1983 veroordeeld werd als privé-militie, zat Eriksson een tijdlang in de cel. Op de jaarlijkse herdenking van nazi-collaborateur Cyriel Verschaeve in Alveringem in 1984 kon hij hierdoor niet spreken. Hij werd vervangen door een andere spreker, een jongere uit Brugge: Filip Dewinter. Op het Vlaams Blok congres na de veroordeling van de VMO riep Karel Dillen uit dat hij hulde bracht aan de "grote Vlaamse leider" Bert Eriksson. Inhoudelijk liet Eriksson nooit na zijn steun aan het nazisme openlijk naar voor te brengen. In een interview met ‘Het Laatste Nieuws’ op 18 mei 2001 verklaarde hij: "Ik geloof absoluut in het goede van het nationaal-socialisme"
Het feit dat eind jaren 1990 nog activiteiten werden georganiseerd door dit soort figuren en dat onder de naam van de VMO, is opvallend. Het bevestigt alvast de stelling dat de VMO enkel formeel ontbonden werd terwijl die oude kern verder is blijven doorgaan, zij het onder andere vormen. Vanuit het Vlaams Belang wordt de traditie van de VMO verder in ere gehouden. Vlaams Belang parlementslid Rob Verreycken schreef zelfs een boek over de geschiedenis van de VMO (de eerste VMO weliswaar in de periode 1956-1971). Verreycken sprak vorig jaar nog voor de Gentse NSV over de geschiedenis van de VMO (>zie de ondubbelzinnige NSV-affiche voor deze activiteit). De leider van de ordedienst van het Vlaams Belang, Luc Vermeulen, brengt geregeld nog het VMO-lied ten berde. Op de foto hiernaast zie je overigens Luc Vermeulen op een Voorpost-activiteit waar hij blijkbaar nog eens een oud VMO-relikwie boven haalde.
Het feit dat openlijke nazi’s als Eriksson hun activiteiten zijn blijven verderzetten in de marge van het Vlaams Blok en in samenwerking met figuren uit die partij, geven aan dat er nooit een echte breuk gekomen is tussen de collaboratie met de nazi’s in WO2 en het huidige Vlaams Belang, ook al zal die partij er alles aan doen om deze banden te ontkennen.
Bekijk de reportage over het stoffelijk overschot van Anton Mussert online op de website van het Nederlandse magazine "2 Vandaag": Klik hier (opent in een nieuw venster)
