We moeten steeds meer doen met minder middelen. We hebben geen tijd voor de patiënten, zorg gebeurt steeds meer aan de lopende band. De werkdruk is onhoudbaar. De menselijke kant van zorg verdwijnt helemaal en ziekenhuizen worden zorgfabrieken. Onze arbeidsvoorwaarden gaan er steeds verder op achteruit. Het wordt tijd dat de directies en de politieke verantwoordelijken luisteren naar het personeel op het terrein. Dat personeel trekt al enige tijd aan de alarmbel.
Onder de regering-Di Rupo werd meer dan 4 miljard bespaard op de ziekteverzekering, waarvan 1 miljard euro netto besparingen. Onder Michel is daar nog eens 3,84 miljard euro bijgekomen, waarvan ruim de helft netto besparingen. De gevolgen zijn dagelijks voelbaar: stijgende werkdruk, korter verblijf in de ziekenhuizen, gebrek aan investeringen in publieke zorg. Onze gezondheid en welzijn worden opgeofferd aan commercialisering en winstlogica.
Dit hoeft niet zo te zijn. Er is geld genoeg in de samenleving. Kijk maar naar de recordwinsten van de farmaceutische industrie in ons land. Om meer middelen af te dwingen zal strijd nodig zijn. De acties van de afgelopen maanden verhogen de druk. Deze begonnen vanuit de Brusselse openbare ziekenhuizen, maar de acties van de ‘blouses blanches’ sloegen over naar andere delen van de zorgsector. Op 24 oktober was er een grote actiedag met stakingen. De beweging bereidt verder uit!
De druk van het protest zorgde ervoor dat in het parlement een amendement van de PVDA op de begroting van voorlopige twaalfden werd goedgekeurd. Een regering in lopende zaken mag per maand slechts een twaalfde van de jaarbegroting van vorig jaar uitgeven. Maar ook die maandbegroting moet om de paar maanden gestemd worden. Het voorstel van de PVDA om er een noodfonds van 67 miljoen euro per maand in op te nemen, werd goedgekeurd in de Kamer. Dit was mogelijk om dat de regering geen meerderheid heeft en omdat de witte woede druk zet op socialisten en groenen om voor meer middelen te stemmen. Of het geld er effectief komt, blijft onzeker. Als het geld voor dit noodfonds er komt, zou dit erg welkom zijn. Het zou een opstap kunnen zijn om meer af te dwingen.
Het is belangrijk om de strijd nu verder uit te breiden en op te voeren. Het opzetten van de coördinatie ‘La Santé en Lutte – Zorg in actie’ is een essentiële stap om de strijd in heel de sector te verenigen. Samen kunnen we de politici dwingen om van zorg een prioriteit te maken. Onze eisen verschillen soms naargelang waar we werken (openbare of private instelling, ziekenhuizen, thuiszorg of andere zorginstellingen, …) maar de roep naar meer collega’s en meer middelen delen we.
- Meer publieke middelen voor zorg, meer collega’s, betere werkomstandigheden en betere zorg voor iedereen!
- Verhoog de lonen, het minimumloon moet omhoog tot €14/u of €2300/maand!
- Versterk de federale sociale zekerheid, stop de plundering van middelen, geen splitsing!
- Voor werkbaar werk: arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies. Een kortere werkweek is nodig om langdurig werk in de sector mogelijk te maken. Voor een formeel verbod op onvrijwillige deeltijdse arbeid.
- Stop de privatisering en commercialisering van de zorgsector. Voor een gratis nationale gezondheidsdienst onder democratische controle van de gemeenschap. Met inbegrip van het meest winstgevende deel van de sector, de farmaceutische industrie, waar de hebzucht van de private sector verboden moet worden
