Eind oktober werden zes medewerkers van de universitaire ziekenhuizen Brugmann en Sint-Pieter in Brussel ontslagen. De afdankingen gebeurden in een golf. De betrokkenen werden niet vooraf gehoord en kregen geen kans om hun verdediging voor te bereiden. Sindsdien waren er wekelijks vakbondsacties. Tijdens één van die acties spraken we met Laouaji Karima, ACOD-afgevaardigde voor het Brugmann-ziekenhuis.
door Nicolas Croes
“Deze golf van 6 ontslagen vond plaats in dezelfde week. Vijf van hen werden afgedankt op 20 oktober. Ze werden de dag ervoor om 19 uur opgeroepen, zonder de reden te kennen. Ze kwamen aan in het kantoor van de directeur Personeelszaken, waar hun ontslag werd meegedeeld, zonder dat ze werden ondervraagd, zonder dat ze zich konden verdedigen, zonder dat ze konden controleren of wat in hun dossier stond wel klopte.”
“Ze konden alleen huilen. Hun recht om hun verdediging voor te bereiden werd niet gerespecteerd, net zomin als hun recht om te worden bijgestaan door een persoon van hun keuze, in dit geval door een vakbondsafgevaardigde. We hebben een sanctieproces en normaal gesproken is er nooit van de ene op de volgende dag een ontslag. Dat is namelijk de zwaarste sanctie in het arbeidsreglement. Daar werd allemaal geen rekening mee gehouden, waardoor ze maar één optie hadden: in beroep gaan.”
“We hebben de verdediging van deze 6 dossiers met ACOD opgenomen. Er werden advocaten aangesteld en de ontslagen werden eerst naar de vorm en vervolgens naar de inhoud betwist. De eerste beslissingen zijn deze week genomen [interview op 16 november, noot van de redactie]. Ik kreeg te horen dat het ontslag van één collega zou behouden blijven, voor een andere zou het ontslag worden ingetrokken. De directie legde uit dat ze van mening was veranderd, maar zonder zich te verontschuldigen. De persoon moet weer aan het werk alsof er niets is gebeurd. Natuurlijk is het trauma nog steeds groot. De vertrouwensbreuk is compleet. Maar de mensen hebben niet echt een andere keuze dan terug aan het werk te gaan. Het zijn uitzonderingen die zomaar van de ene op de andere dag een volledig verlies van inkomen kunnen opvangen.”
“Deze ontslagen vonden plaats 10 dagen na een algemene vergadering van het personeel. Het signaal aan de personeelsleden is dus: ‘als jullie een algemene vergadering houden, maken we jullie kapot’. Dit is onaanvaardbaar. Het doel is om angst te zaaien zodat de collega’s hun grondrechten niet durven laten gelden.”
“We strijden nu al drie weken en als onderdeel van deze strijd hebben we elke donderdag een werkonderbreking ingelast. Met onze acties klagen we aan wat er in de instelling gebeurt en bovenal roepen we luid en duidelijk dat we de verdediging van de werkenden organiseren en dat we er altijd zullen zijn om de strijd te leiden en een einde te maken aan dergelijke inbreuken.”
