VOKA, het Vlaams netwerk van ondernemingen, pakt uit met een plan voor de uitdagingen in ons land. Het meest frappante voorstel is om publieke middelen aan te wenden om wie minder dan 2500 euro bruto per maand verdient een extraatje van 100 euro netto per maand te geven. Wat de werkgevers zelf niet bereid zijn om te betalen, moet de gemeenschap bijleggen.
Door Sander (Dendermonde)
Wie dit moet betalen, is ook al duidelijk voor de werkgevers: niet zijzelf. VOKA pleit voor nog meer belastingverminderingen voor bedrijven. Tegelijk pleit het voor flexibeler werken en de afschaffing van de index. Anders gezegd: de werkenden moeten inleveren en een deel daarvan krijgen ze als ‘cadeau’ terug. In tijden van sociale crisis en protest tegen het gebrek aan koopkracht probeert de wolf zijn schaapskleren aan te doen, maar de poging is wel heel doorzichtig!
De lakeien van VOKA in de Vlaamse en federale regering, hebben volgens BASF-topman en VOKA-voorzitter Wouter De Geest uitstekend werk verricht wat de arbeidsdeal en de verlaging van de uitkeringen in de tijd betreft. Zo worden mensen gedwongen om voor lagere lonen aan de slag te gaan omdat ze anders onder het bestaansminimum vallen. Nieuwe jobs zijn doorgaans laagbetaald en erg flexibel. De werkloosheid daalt maar het totaal aantal gewerkte uren in ons land stijgt niet. Dat komt door de toename van deeltijdse jobs met bijhorende lage lonen. VOKA is tevreden met het gevoerde beleid, maar wil natuurlijk altijd meer. Het is nooit genoeg voor de werkgevers!
De krapte op de arbeidsmarkt wordt aangegrepen om voor aanvallen op langdurig zieken te pleiten. Volgens VOKA wordt er teveel gespendeerd aan gezondheidszorg, een sector die nochtans al jaren kreunt onder een gebrek aan voldoende middelen. Daar wil VOKA miljarden besparen, om zo een beetje extra ruimte te creëren voor de broodnodige investeringen in infrastructuur. VOKA pleit dan wel voor maatregelen om de klimaatverandering aan te pakken, maar enkel indien de gewone werkenden hiervoor opdraaien.
Pogingen om zich ‘groener’ voor te doen of zelfs ‘socialer’ met het voorstel van 100 euro extra voor lage lonen, zijn niets anders dan een rookgordijn. Voor elk ‘cadeau’ dat we krijgen, moeten we eerst dubbel en dik betalen. Het doel van de werkgevers is om de transfer van rijkdom van de gewone werkenden naar de rijkste 1% nog te vergroten. Daarvoor kunnen ze rekenen op N-VA. De Wever verklaarde jaren geleden al dat VOKA zijn baas was.
Het VOKA-beleid van de afgelopen jaren maakt dat een steeds groter deel van de bevolking in armoede leeft, dat jobs onzekerder en flexibeler, dat bespaard wordt op onze diensten, … Nu pleit VOKA nogmaals voor de afschaffing van de index van de lonen (aanpassing aan de levensduurte) maar ook bijvoorbeeld voor de privatisering van het openbaar vervoer. Hiermee zullen de problemen van de bevolking niet opgelost worden, maar net toenemen.
We moeten geen oplossingen verwachten van diegenen die aan de basis van de problemen liggen. In plaats van werkenden te veroordelen tot laagbetaalde jobs waarbij ze kreunen onder de werkdruk en vaak noodgedwongen deeltijds werken, moet het beschikbare werk herverdeeld worden via een arbeidsduurvermindering met behoud van loon en extra aanwervingen. De klimaatproblematiek kan niet opgelost worden als we cruciale sectoren als energie aan de winsthonger van private bedrijven overlaten. Er is een volledige transformatie van de samenleving nodig, weg van de kapitalistische winsthonger en bijhorende armoede, klimaatcrisis, precariteit en de decadente elite die hierop teert. Een alternatief moet gezocht worden in een socialistische en democratisch geplande economie, niet in meer van hetzelfde asociale beleid zoals VOKA het voorstelt.
