Tijdens de zomerschool van het CWI eind juli was er een publieke meeting in het stadscentrum. Deze meeting op 17 juli stond in het teken van de verdediging van een Catalaanse republiek van werkenden en jongeren. Meer dan 500 mensen waren op deze meeting aanwezig.
Verslag door Esquerra Revolucionaria, het CWI in Catalonië
De meeting toonde een enorme energie. Er werd gestart met een video over het moedig verzet op 1 oktober tegen de brutale repressie tegen de bezettingskrachten die door de PP-regering naar Catalonië waren gestuurd om het referendum te stoppen.
Gedurende ongeveer twee uur bleek de internationalistische solidariteit met de bevolking van Catalonië uit de toespraken.
Sinead Daly van de Socialist Party Scotland legde uit dat het referendum met veel interesse werd gevolgd in Schotland, waar er in 2014 ook een referendum over zelfbeschikking plaatsvond. Net zoals Esquerra Revolucionaria opkomt voor een socialistische Catalaanse republiek, voerde de Socialist Party Scotland campagne rond de slogan van een socialistisch Schotland. Deze slogan sloot aan bij het gevoel van verzet tegen besparingen dat leefde onder honderdduizenden jongeren en werkenden.
Iker Otermin van Ezker Iraultzaileak, het CWI in Baskenland, stelde dat de brutale repressie in Catalonië niet onopgemerkt voorbijging in Baskenland. Dat was jarenlang een laboratorium voor repressie door de Spaanse regeringen en het staatsapparaat. Nu wordt deze methode uitgevoerd naar Catalonië en elders. Iker benadrukte ook dat de opstand van de Catalaanse bevolking een voorbeeld was voor wie opkomt voor vrijheid in Baskenland. Hij stelde dat de Baskische partijen een schandalige rol speelden met hun allianties met rechtse partijen. Zo aarzelde de PNV (Baskistische Nationalistische Partij) niet om akkoorden te sluiten met politici die tegenstanders gevangenzetten, artikel 155 van de beruchte grondwet toepasten en comités ter verdediging van de republiek criminaliseerden.
In haar tussenkomst ging Ana Garcia van de Sindicato de Estudiantes (SE) in op de rol van jongeren in de strijd, met zes algemene studentenstakingen waartoe opgeroepen werd door het Catalaanse Sindicat d’Estudiants. Ana stelde dat de rechterzijde van de jongeren eist dat ze respect tonen voor het systeem en voor het Spaanse nationalisme, waarbij rechts dit met geweld probeert op te leggen. Maar we zijn niet geboren om slaaf te zijn, we willen vrij opkomen voor onze toekomst, stelde Ana.
Net als in Catalonië toonden de jongeren en werkenden in Ierland hun kracht in de strijd voor hun rechten. Er was het voorbeeld van het abortusreferendum, een zware slag voor de onderdrukking door de katholieke kerk in de Ierse samenleving. Dit werd uitgelegd door Ruth Coppinger, parlementslid voor Solidarity en lid van de Socialist Party. Ruth verwees onder meer naar de Ierse marxistische leider James Connolly om de strijd voor nationale en democratische rechten in Catalonië te verbinden met Ierland.
Juan Ignacio Ramos van Izquierda Revolucionaria (het CWI in de Spaanse staat) zei dat de Catalaanse bevolking een cruciale rol speelde in de recente val van de reactionaire PP-regering. Hij stelde dat de revolutionaire explosie in Catalonië het kapitalistische ‘regime van 1978’ en de kapitalistische oligarchie in de touwen deed belanden, en dit op een wijze die ongezien was in de afgelopen 40 jaar van ‘democratie.’ Juan Ignacio haalde uit naar de positie van de parlementaire linkerzijde: de volgzame opstelling van de sociaaldemocratische PSOE tegenover de repressie van de PP, maar ook de verkeerde benadering van de leiding van Podemos die de repressie op gelijke voet stelde met de beweging in Catalonië. Juan Ignacio vergeleek dit met de miljoenen mensen die op straat kwamen voor een republiek en tegen een staat die hen probeerde te verpletteren.
Borja Latorre van Esquerra Revolucionaria, het CWI in Catalonië, legde uit dat er twee vleugels zijn in de nationale bevrijdingsbeweging in Catalonië: een minderheid die vertegenwoordigd wordt door de rechtse nationalisten die vooral bang zijn van het revolutionair initiatief van onderuit en daarnaast de overgrote meerderheid die met deze beweging een einde wil maken aan het regime van 1978. Wij behoren uiteraard tot die tweede vleugel en leggen daarbinnen uit dat echte vrijheid enkel mogelijk is door het mandaat van 1 oktober uit te voeren en te bouwen aan een socialistische republiek.
De meeting werd afgesloten door Peter Taaffe van de Socialist Party en het Internationaal Secretariaat van het CWI. Hij wees erop dat de diepte van de crisis van het systeem de reële basis is voor de frustraties onder de werkenden en onder onderdrukte naties. Die crisis is de motor van de strijd voor zelfbeschikking. Peter verwees naar de positie van de bolsjewieken over de nationale kwestie, een cruciale positie om de overwinning van de Oktoberrevolutie in 1917 mogelijk te maken.
Dat is de traditie waar wij verder op bouwen in onze strijd voor een wereld zonder enige vorm van onderdrukking. De meeting werd afgesloten met een krachtige versie van de Internationale, het strijdlied van de socialistische arbeidersbeweging.
