Dave Nellist is vandaag de fractieleider van de Socialist Party in de gemeenteraad van Coventry en was tussen 1983 en 1992 parlementslid voor de Labour partij voor Coventry South East. In een programma op de Britse zender Channel 4 over de relatie tussen Tony Blair en Gordon Brown werd gesteld dat die laatste twee met elkaar leerden samenwerken toen ze een bureau deelden, iets waartoe ze gedwongen waren omdat Blair niet samen met Dave Nellist in een kantoor van het parlement wou…
Dave Nellist
In zijn toespraak voor het congres van New Labour sprak Tony Blair over het ogenblik van waar hij zijn inspiratie haalde, in 1985 toen Labour-leider Neil Kinnock Militant (de voorloper van de Socialist Party) aanviel. Ik was toen parlementslid voor Labour en deelde een klein kantoor met Tony Blair gedurende drie weken.
Volgens het programma ‘The Deal’ op Channel 4 was het blijkbaar allemaal mijn fout. Het TV-programma toonde Jonh Smith (de leider van Labour tussen Kinnock en Blair) die de jonge ’toekomstige leider’ samenbracht met Gordon Brown.
"Kan hij bij jou op de bureau? Hij kan niet overweg met Dave Nellist" werd gevraagd aan Brown. Blair gaat verder: "Het was door dinosaurussen zoals hem dat we de verkiezingen verloren". Daarop volgde een verwijzing naar het feit dat ik een ‘afgedragen kostuum’ droeg – op dat ogenblik van het programma wist ik dat de aankondiging bij aanvang van het programma – "wat nu volgt is gebaseerd op de realiteit" – niet correct was!!
En op die manier, zo beweerde het programma toch, begon de gezamenlijke weg van Blair en Brown naar de macht. Het programma toonde de relatie tussen beiden, maar ging niet in op de politieke gebeurtenissen die elders plaatsvonden, ook niet wat er gebeurde in de partij.
Enkele dagen later volgde de toespraak van Blair die het had over het beslissende ogenblik: "Ik herinner me hoe onze weg naar de regering begon. Hier in deze zaal in 1985 met Neil Kinnock. En, natuurlijk lijkt dit vandaag absurd, Militant, Arthur (Scargill), al die nonsens. Maar ik zeg jullie: in die tijd ging ik tijdens zijn toespraak recht staan, de zaal werd gesplitst en terwijl mijn hart sneller ging slaan, vroeg ik me af of dit het begin of het einde was."
Met andere woorden: de eerste taak om Labour te veranderen was het uitsluiten van de linkse socialisten, in het bijzonder Militant.
De toespraak van Kinnock was een deel in de omvorming van Labour van een partij gebaseerd op de arbeidersklasse, waarin socialistische ideeën legitiem waren en konden bediscussieerd worden.
Labour heeft nooit de samenleving verandert, maar het was wel een instrument voor diegenen die de samenleving wilden veranderen in socialistische zin. Labour werd echter omgevormd tot een partij die drie keer meer geld krijgt van miljonairs dan de Tories!
Labour is vandaag een partij die fundamenteel de belangen van de grote bedrijven verdedigt – ja, ze verdedigen zelfs met een aantal van de ergste elementen van het kapitalisme (zoals de Tories of de Liberal Democrats ook zouden doen) om zo de essentiële elementen van het kapitalisme te verdedigen voor hun broodheren van de grote bedrijven.
Labour is niet langer een instrument voor socialisten om binnen actief te zijn. Het is vandaag een gevangenis voor die paar leden die nog geloven in socialistische principes.
Kon het midden jaren ’80 anders gelopen zijn? Ja, als de mijnwerkers in 1984 niet zouden verraden geweest zijn door de TUC (vakbondsfederatie) die de enorme sympathie voor de mijnwerkers niet wou omzetten in een gecoördineerde nationale strijdbeweging. Ja, als Liverpool niet zou verraden geweest zijn door andere lokale raden die spraken over een gevecht tegen Thatcher die besparingen wou doorvoeren maar daarna de strijd aan Liverpool alleen overlieten.
En dan spreken we nog niet over de internationale veranderingen, in het bijzonder de val van de Muur van Berlijn. Maar als de mijnwerkers en Liverpool geen nederlaag zouden opgelopen hebben, zou Neil Kinnock wellicht niet zijn koers hebben kunnen verderzetten en zou hij niet de weg voorbereid hebben voor de rechterzijde. Blair zou dan misschien niet in de leiding van de Labour partij terecht gekomen zijn.
Die gebeurtenissen en de acties van diegenen die maakten dat de mijnwerkers en Liverpool konden verslagen worden, kwamen niet aan bod in ‘The Deal’. Dat waren nochtans de echte redenen waarom Blair Labour kon omvormen tot een betrouwbare partner van de grote bedrijven en banken.
Maar voor diegenen die de geschiedenis liever op een simpele wijze bekijken en denken dat het allemaal anders zou gelopen zijn moest ik in 1983 ‘vriendelijker’ geweest zijn tegen Tony Blair, waardoor hij samen met mij een kantoor zou blijven delen in het parlement in plaats van naar het kantoor van Gordon Brown te trekken, die vergissen zich. Ik denk niet echt dat het allemaal mijn schuld was!
