Op 20 oktober gingen honderden arbeiders van Ford in het Britse Southampton in staking. De productie van de Transit kwam hierdoor stil te liggen. De arbeiders zijn woedend en vastberaden om op te komen voor hun toekomst. De actie was een reactie op het afbreken van het sociaal overleg vorige week. De directie weigerde toen om de toekomst van de fabriek in Southampton te garanderen of om uitspraken te doen over een nieuwe Transit in 2011.
Ford heeft met de Transit in Southampton enorme winsten gemaakt, maar nu wil het bedrijf laagbetaalde Turkse arbeiders uitbuiten door de productie over te plaatsen naar Turkije. Dat is een onderdeel van een neerwaartse spiraal. Een overwinning van de Ford-arbeiders in Southampton zou internationaal een overwinning zijn voor alle Ford-arbeiders die opkomen voor hun job, lonen en arbeidscondities. Het zou immers aantonen dat verzet tegen de plannen van de directie mogelijk is.
Ford wil de huidige economische crisis aanwenden om haar plannen te rechtvaardigen. Nochtans werden de plannen om de productie van de Transit naar Turkije over te plaatsen reeds maanden geleden opgemaakt. Het maakt deel uit van een doel om de productie over te brengen naar landen met lagere lonen om zo de winsten te maximaliseren.
De arbeiders in Southampton zijn kwaad omdat het bedrijf eerdere beloften over de verderzetting van de productie van de Transit niet nakomt. Een vakbondsmilitant stelde: “Onze leden willen weten wat er zal gebeuren, we willen dat er een einde komt aan de onzekerheid.”
De spontane staking kon op heel wat steun rekenen op de werkvloer. “Dit is goed, iedereen is opgezet met de steun voor de actie vandaag. We willen dat er hier geïnvesteerd wordt en dat de 120 tijdelijken die vorige maand werden afgedankt terug worden aangenomen.” Met deze campagne moeten we alle arbeiders uit de automobielsector en toeleveranciers verenigen.
We spraken met een arbeider van Ford die stelde: “Met de krapte [op het vlak van personeel] kan het vandaag problematisch zijn indien er één iemand niet komt opdagen. Bij de stakingsactie was er een goede aanwezigheid van arbeiders die aan de band staan. Afhankelijk van hoe het daar binnen wordt aangepakt, zal er niet veel gebeuren tot aan de late shift. Dit kan het begin vormen van een lange campagne. Topfiguren van het management stelden dat ze pas begin volgend jaar met de vakbonden willen onderhandelen.”
Samen met enkele arbeiders van Ford hebben we aan de fabriek pamfletten verspreid van het Nationale Netwerk van Delegees (een syndicaal netwerk van strijdbare militanten dat werd opgezet met de steun van een aantal linkse vakbondsleiders). In de pamfletten wordt onder meer geëist dat de nieuwe Transit naar hier komt, een degelijke loonsverhoging en geen enkele toegeving op het vlak van lonen en arbeidsvoorwaarden. De bonden moeten ook overgaan tot het organiseren van een nationale betoging in Southampton.
De afgelopen weken wezen we ook op de enorme bonussen en toplonen die de bazen van Ford aan zichzelf hadden toegekend. Ze zouden genoeg geld hebben om de fabriek in Southampton te vernieuwen als ze gewoon hun eigen premies en lonen daarvoor zouden gebruiken.
Honderden arbeiders steunen de campagne “Save the Transit”. De dreiging om Southampton te sluiten, bedreigt alle Ford-arbeiders in het land. Ook andere arbeiders zullen de gevolgen ervan voelen. We moeten ons organiseren om in het verzet te gaan tegen de aanvallen.
De stakingsactie toonde aan dat er een actiebereidheid is. Ongetwijfeld kan een massale campagne, met indien nodig ook stakingen, Ford ertoe dwingen om te investeren. Als Ford dat weigert te doen, dan moeten we van de overheid eisen dat het overgaat tot de nationalisatie. Zoals één van onze pamfletten het stelde: “Als ze 80 miljard pond belastingsgeld kunnen vinden om de banken te redden, waarom dan niet voor onze jobs?”
