Kort & Krachtig

Iedere zaterdag publiceren we een overzicht van enkele opvallende nieuwtjes, feiten, opmerkelijke uitspraken of video’s.



Kapitalisme



Woonwijken in plaats van blokken

Reactie door Tony Mulhearn, voormalig fractieleider van Labour in Liverpool toen daar een links bestuur aan de macht was

Op een ogenblik van terechte rouw, woede en oproepen voor een strafrechtelijk onderzoek, maakte Simon Jenkins, doorgaans geen vriend van het Militante Liverpool destijds, in The Guardian een rake opmerking: “Mensen zouden de stad moeten krijgen die ze willen. Toen de Militant in de jaren 1980 in Everton (Liverpool) aan de bewoners vroeg wat er met hun woontorens moest gebeuren, zeiden die inwoners dat ze weg moesten en dat ze liever in gewone straten zouden wonen. Dat gebeurde ook.”

Een gemeentebestuur dat luistert naar de mensen en de verwachtingen inlost, botst doorgaans enkel met de gevestigde belangen die slechts oog hebben op hoeveel winsten ze aan de grote aandeelhouders kunnen uitkeren. Vandaar de uitbarsting van verwijten tegen dat socialistisch gemeentebestuur, althans bij de politieke vertegenwoordigers van de grote bedrijven.

Het publiek onderzoek dat door Theresa May wordt voorgesteld, moet met maximale scepsis bekeken worden. Tenzij het onderzoek mee gebeurt door de huurders, vakbonden en antibesparingsactivisten die de bevoegdheid krijgen om met iedereen te spreken die betrokken was bij de beslissingen over de veiligheidsmaatregelen, inclusief elke mogelijke onderaannemer die om de verantwoordelijkheid te ontlopen niet langer actief is. Elk voorstel dat minder verregaand is, mag niet aanvaard worden.


De toestand van de arbeidersklasse in Engeland

Interessante column van Ruud Goossens in De Standaard afgelopen vrijdag. De brand in Grenfell Tower omschrijft hij een als de dodelijkste aanslag van 2017. En er “lag even goed een radicale ideologie ten grondslag.” Inderdaad. In de column wordt via de omweg van The Guardian zelfs naar Friedrich Engels verwezen. “In The Guardian visten ze deze week Friedrich Engels uit de boekenkast. In The condition of the working class in England zocht de kompaan van Karl Marx naar een woord om de wantoestanden in het vroeg negentiende-eeuwse Manchester te beschrijven. Hoe moest je dat noemen als kinderen verhakkeld werden in fabrieksmachines? Wat paste er als hun ouders stierven in onveilige huizen? Engels kwam uit bij ‘sociale moord’. ‘Wanneer de maatschappij honderden proletariërs in zo’n positie brengt dat ze een te vroege en onnatuurlijke dood sterven, een dood die evenzeer een geweld­dadige dood is als wanneer er een kogel wordt afgevuurd,’ schreef Engels, ‘dan gaat het, net als bij de daad van een individu, om moord.’” Wie ‘De toestand van de arbeidersklasse in Engeland’ door Friedrich Engels in het Nederlands wil, kan onze redactie contacteren: we hebben nog een aantal tweedehandsexemplaren in voorraad.



Vrijwilligers in plaats van gemeentepersoneel: bejaarden onkruid op begraafplaatsen laten wieden?

De oppositie in Tienen deed het voorstel om ouderen vrijwillig in te schakelen om het onkruid op de begraafplaatsen te wieden. De meerderheid vindt het een interessant voorstel en neemt het in overweging. Het voorstel komt er omdat het verbod op onkruidverdelgers het wieden arbeidsintensiever maakt. Voldoende personeel is er niet. Dus wordt er uitgekeken naar vrijwilligers. Om het gebrek aan gemeentepersoneel een positieve draai te geven, wordt het voorstel van vrijwilligerswerk gekoppeld aan een positieve boodschap voor de ouderen: “Zo haal je hen misschien ook wat uit hun isolement.” Een professor voegt er aan toe: “Ze gaan zich erg betrokken en nuttig voelen.” Ouderen onkruid laten wieden op een begraafplaats doet toch wat morbide aan. En alle managersuitspraken over betrokkenheid en isolement dienen enkel om niet te moeten spreken over het tekort aan gemeentepersoneel.



Feminisme

Vorig weekend publiceerde De Morgen een interview met Anja Meulenbelt. Een interessante uitspraak in dat interview: “Politiek is ook feminisme. Als we werkelijk iets willen veranderen, moeten we ons collectief verontwaardigen en ons organiseren.” Er was ook een interview samen met Rachida Azziz in De Standaard. Daarin zei Meulenbelt onder meer: “Ik heb begrepen dat er meer verschillen zijn dan enkel die tussen vrouwen en mannen. Dat we met een kapitalistisch systeem te maken hebben bewust verschil produceert. Ik heb er niets op tegen dat vrouwen bij het vormen van een nieuwe regering proberen te bewerkstelligen dat niet alle partijleiders op één na – zoals bij ons het geval is – in blauwe mannenpakken klaarstaan en denken dat zij het land gaan besturen. Ja, er moeten meer vrouwen in. Maar zal dat wat veranderen? Helemaal niet. Zou Hillary Clinton als Amerikaans president beterschap hebben betekend voor het feminisme? Nee. De bevrijding van de vrouw zal niet lukken binnen dit economische systeem. Als je vrouwen in precies hetzelfde systeem plaatst, gaan zij precies hetzelfde doen wat die mannen ook hebben moeten doen.”



Strijd voor gelijke rechten blijft actueel

Op 14 juni schreef La Libre: “Vrouwen in Europa die op pensioenleeftijd komen, krijgen gemiddeld 40% minder pensioen dan mannen. Dat is een probleem indien dit inkomen het enige is. (…) In België is het verschil in het nadeel van vrouwen gemiddeld 34%. (…) Dit verschil heeft meerdere oorzaken, onder meer het feit dat vrouwen vaker dan mannen hun loopbaan onderbreken of deeltijds werken om de zorg voor kinderen of zieke familieleden op zich te nemen. Dat werk voor hun naasten is doorgaans niet betaald. Ondertussen blijft de loonkloof tussen mannen en vrouwen bestaan – in 2014 bedroeg deze gemiddeld 16,4%.”



Rijken worden steeds rijker in de VS



Mia toch…

Neemt iemand de conservatieve mediafiguren nog ernstig? Mia Doornaert wordt te pas en vooral te onpas opgevoerd als Frankrijk-kenner, maar is in werkelijkheid slechts een propagandist voor conservatief rechts. Die functie gebruikt ze om alles wat links is te beschimpen, liefst overgoten met een islamofoob sausje die ons zo tot Dewinter brengt. Op 13 juni was het weer raak – niet verwonderlijk met zowel presidentsverkiezingen als parlementsverkiezingen in Frankrijk op enkele weken tijd en dan nog telkens in twee ronden. In De Standaard had Mia Doornaert het over Mélenchon in volgende bewoordingen: “De vulgaire volkstribuun Jean-Luc Mélenchon met zijn uiterst-linkse La France Insoumise (FI).” Een volkstribuun is Mia niet, maar over vulgariteiten kan ze duidelijk meespreken. Misschien kan ze daarover eens in debat gaan in Ter Zake, De Zevende Dag of gelijk welke andere show waar ze kind aan huis is. Waarom niet meteen de andere vaste gasten uitnodigen. Rik Torfs zal geen neen zeggen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie

Verwante artikels:

Kort & Krachtig

Kort & Krachtig

Kort & Krachtig

Kort & Krachtig

Kort & Krachtig

Kort & Krachtig